Onze huiscolumnist Filip Canfyn durft te wedden dat de titel van zijn column eerder als ‘iemeel’ dan als ‘eemaj’ zal gelezen worden. In elk geval wil hij onder die tweede noemer het niet onbekende verhaal over Le Creuset én Victor Horta ook eens vertellen (met dank aan Kim Clemens, Het Nieuwsblad, 09.11.24.).
Onze huiscolumnist Filip Canfyn verkrampt wanneer hij leest dat een architectuurmonument na bijna een eeuw toch nog in diskrediet gebracht wordt door een politieke club met een donkerbruine rand.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn lacht met dé ridicule vastgoedramp van deze eeuw om de vreselijke natuurrampen van deze tijd figuurlijk weg te spoelen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest de bezoekersgids ‘Stadsvilla voor beginners’, de brochure bij de expo, die VAi (Vlaams Architectuurinstituut) wijdt aan dat concept van Dogma (De Singel, 04.10.24. – 09.02.25.). Opeens krullen zijn tenen van plaatsvervangende schaamte.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft vorige week een algemeen beeld van Manhattan vandaag (geen relevant samenlevingsmodel maar een narcistische illusie) geschetst, deze week focust hij op de stedenbouw en architectuur aldaar.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft onlangs voor altijd afscheid genomen van Manhattan, het deel van New York dat zichzelf graag als slapeloze ‘stad der steden’ verkoopt. Hij beseft nu dat deze slogan niet voor een relevante toekomst maar voor een narcistische illusie staat. Vandaag schetst hij een algemeen beeld, volgende week fileert hij de lokale stedenbouw en architectuur.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn vertoeft momenteel in Manhattan en bericht over het huidig protest tegen de wolkenkrabber-te-veel, tegen de kaping van de High Line door scrupuleloze vastgoedbonzen, collaborerende architecten en superrijke klanten.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn toont aan dat Suske en Wiske gelinkt kunnen worden aan een studie van het Onderszoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving (HIVA - KULeuven). Zijn brugje wordt wel tragikomisch.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn, terug van even weggeweest, heeft weeral spijt van nog eens gevlogen te hebben. Hij ergert zich mateloos, niet voor de eerste keer, aan de tijdvretende chaos bij het aan boord gaan.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn had het eind 2020 al over een gebouw, dat kortweg en mét lidwoord naar de architect vernoemd wordt, en merkt onlangs dat die geschiedenis zich herhaalt.