Onze huiscolumnist Filip Canfyn houdt het deze week bij een cursiefje, bij een badinerend stukje met een scheut nostalgie. Moet kunnen. Er bestaat al spektakel genoeg in de wereld.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn maakt zich boos en slaat daarom de inleiding over.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest (met enige vertraging) in Ruimte 52 (VRP) een artikel over de klassikale stereotypering rond wonen en ruimtegebruik. Enige bezorgheid over de accuraatheid van de huidige beeldvorming op de schoolbanken en over het gedrag van de toekomstige bewoners en ruimtegebruikers na de schoolbanken lijkt op zijn plaats.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest, om bij te blijven, geregeld de Vastgoedgidsen van kranten en tijdschriften. Meestal wordt daarin gejubeld over weeral een forse prijsstijging van huizen en appartementen ten voordele van eigenaars en beleggers. Toch wordt een toonverandering merkbaar.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn legt uit wat Riccardo Morandi, de ontwerper van de gelijknamige ex-brug boven Genua, onrechtstreeks met de Oosterweelverbinding te maken heeft, met dank aan Tom Dieusaert van de Gazet van Antwerpen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn gebruikt eens zijn SAMPOL-abonnement om er een column uit te knijpen. Het februarinummer van Samenleving & Politiek krijgt immers als baseline 'De stad, de motor van verandering' en daar valt wel iets voor te zeggen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn laveert, als een kind in de bollenwinkel, door het wondere boek 'De ziel van Parijs' (Hannibal, 2021) van Dirk Velghe. Wie stad, huizen, straten, mensen en geschiedenis in verhalen versuikert vindt in hem een gulzige snoeper. Een nasmaakje.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn bekijkt met een half oog een documentaire rond Dani Karavan (1930-2021), de Israëlische landschapskunstenaar, bekend van Shoah-memorials en pleinen. Hij verdubbelt zijn aandacht voor de wat kribbige man wanneer een werk in Portbou voorbij komt.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft in een nog niet zo ver verleden ook columns geschreven voor de krant De Morgen ('Hamer en sikkel') en voor het vakblad A+, toen nog verplichte lectuur voor leden van de Orde van Architecten. Per toeval stoot hij onlangs op zo'n werkstuk uit 2010, dat hem doet schrikken.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft beloofd er geen kwalijke gewoonte van te maken, van schrijven over huiselijke miserie, maar een uitzondering mag voor één keer. Hij wordt al een jaar geplaagd door een frustrerend fenomeen: fogging. Dit knagend (eerstewereld)probleem doet hem een zucht en een noodkreet slaken.