Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest de pageturner ‘De havermelkelite – Hoe de nieuwe yup de stad onherkenbaar verandert’ van Jonas Kooyman (Das Mag, 2024). Het beeld van Amsterdam nu maakt hem bezorgd over een vergelijkbare evolutie in onze steden.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn kijkt met ingehouden adem naar de documentaire ‘Proof of the pudding’ over de harde strijd van architect Herman Hertzberger (°1932) om zijn Centraal Beheer (1968-1972) in Apeldoorn waardig (!) te kunnen ombouwen van kantoren naar woningen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn breit zelfkritisch een vervolg aan ‘Pleinvrees’ van medio 2018 en aan ‘Pleinvrees (bis)’ van begin 2021, en dit naar aanleiding van recente onthardingen en vergroeningen van stedelijke pleinen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn krijgt jankende jeuk van wat een georchestreerde tegenaanval lijkt op de evidente energierenovatienoodzaak. Die wordt gebagatelliseerd, genegeerd of zelfs ontkend maar in elk geval bemoeilijkt. Wie wil hiermee welk doel dienen? In wiens agenda past dit gespin?
Onze huiscolumnist Filip Canfyn hoort op de radio dat het markaandeel van elektrische wagens in Europa gedaald is. Hoe is dit mogelijk in een tijd dat benzine en diesel naar de uitgang geduwd worden om evidente klimaatredenen?
Onze huiscolumnist Filip Canfyn luistert aandachtig naar de klaagzang van jonge architecten in Het Nieuwsblad (08.06.24.), onder de kop “Wij hebben vijf jaar gestudeerd maar verdienen minder dan pakjeskoeriers”. Als zo’n krant van iets een zaak maakt, dan moet het inderdaad erg zijn…
Onze huiscolumnist Filip Canfyn las meer dan geboeid het monumentale boek van Christophe Busch, ‘De duivel in elk van ons – Van holocaust tot terrorisme: hoe gewone mensen in staat zijn tot buitengewoon kwaad’ (Borgerhoff & Lamberigts, 2023). Op meer dan 800 bladzijden (een dikke aanrader dus) brengt de auteur verslag uit van zijn jarenlange ‘daderonderzoek’. Op het einde maakt Busch relevante opmerkingen over natuurrampen én mensenrampen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn wil het nog eens over architectuur hebben, over non-architectuur eigenlijk. Over architectuur, die de tekentafel of het computerscherm niet verlaten heeft. Over niet-bestaande want niet-gebouwde architectuur.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn lijkt het zich deze week makkelijk te maken. Hij neemt gewoonweg een manifest over: ‘Sociaal Rechtvaardige Bouwshift’. Hij mag dit doen want hij heeft er een beetje aan meegewerkt.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn vindt het 3-30-300-principe een goede motor voor vergroening maar ziet weinig brandstof bij lokale overheden, die wellicht weer de smoes ‘onvoldoende draagvlak’ zullen opdiepen. Onterecht.