Na Jelle Laverge reageert ook de Vlaamse Confederatie Bouw op de column 'Schuldig Verzuim'waarin Filip Canfyn zich kritisch uitlaat over hetpersbericht 'Debat rond woningtype leidt aandacht af van reële uitdagingen' dat de Confederatie de wereld instuurde. Hieronder leest u de reactie van de Vlaamse Confederatie Bouw.
"Wat bezielt een notoire belangengroep zoals de Vlaamse Confederatie Bouw (VCB), de pleitbezorger van de aannemers, om mordicus te willen bewijzen dat een viergevelwoning energetisch en ecologisch evenwaardig is aan een rijwoning?", stelt Filip Canfyn in zijn nieuwe column. "Waarom wordt het lontje van VCB nog korter rond een woningtype, dat qua omzet toch maar 15 % van de bouwaanvragen uitmaakt? Welk belang wordt hier finaal verdedigd door VCB?"
Verschoning maar het wordt zeer ernstig dit keer. Ik zal immers drie stukken uit 'DIS-COUNT' (A+ 269), in casu, 'Shopping Towns Belgium' (Janina Gosseye & Tom Avermaete), 'De gijzeling van de openbare ruimte?' (Gérald Ledent) en 'Uplace of Shopping K? Nee, bedankt' (Gideon Boie), eigenzinnig samplen tot een herkenbaar tragisch verhaal.
Vorige week werd de Paardenmarkt in Antwerpen opgeschrikt door een catastrofale ontploffing. "Mijn leeftijd maakt mij wantrouwig wanneer ik een gasgeur, veel slachtoffers, een volksbuurt en een neen-knikkende eigenaar in één paragraaf tegenkom", stelt huiscolumnist Filip Canfyn in zijn 125ste Steen & Been. "In de stad melkt men geen duiven maar huisjes, denk ik dan."
2017 gaat de geschiedenis in als het jaar, waarin de mensheid de term 'betonstop' uitvond en zichzelf begon te redden door te veranderen. Dat laatste wordt vanaf 2018 wellicht fake news of voer voor naïeve nieuwjaarsbrieven. Onze navelstarende Vlaamse middenklasse zet zich alvast reeds schrap om elke verandering consequent af te blokken.
Het eerste wapenfeit van huiscolumnist Filip Canfyn in 2018, over architectuur en humor. "Ik verneem graag hoe in niet-architectenkringen gekeken wordt naar architectuur: het is niet altijd plezant maar in elk geval leerzaam."
Pascal De Decker (hoofddocent Departement Architectuur KU Leuven) ontwikkelt in het recentste nummer van 'Ruimte & Maatschappij' (jaargang 9, 1) een raak verband tussen enerzijds verkavelingsvlaanderen, dus onze gespreide ruimtelijke wanordening, en anderzijds de financiering van gemeenten. In het artikel 'Ponzi in het buitengebied – Of waarom er niet snel een betonstop komt' reveleert hij de door verkavelingsvlaanderen zelf gedicteerde drang om te groeien en dus om de spreidstand te be...
Ik zit in mijn favoriet Galicisch restaurant aan de Konijnenpijp in Antwerpen met een schitterende tinto wijn en een succulente pata negra. Ik heb warempel iets te vieren: 20 jaar Bilbao-effect! Het Guggenheim opende inderdaad in 1997 zijn deuren in de ooit asgrauwe en steendode Baskische stad. Mag ik een poging doen om het Bilbao-effect zo goed als mogelijk te definiëren?
Huiscolumnist Filip Canfyn las in de krant een artikel over een privaat ontwikkelingsproject dat niet vergund werd door een tekort aan parkeerplaatsen. "Een vastgoedontwikkelaar verkiest de goedkoopste oplossing: het parkeerprobleem van zijn kopers afwentelen op het openbaar domein. De auto's moeten maar uitgebreid achtergelaten worden op straten en pleinen: de publieke ruimte is immers van iedereen maar vooral van enkelen en hun auto's."
"Gechoqueerd, maar niet verrast", dat sms'te Filip Canfyn naar zijn dochter die verpleegkundige is, na het zien van de Pano-uitzending over woonzorgcentra. "Het vastgoedvirus, dat al sinds oudsher woedt in de huisvestingslogica, besmet meer en meer de (gezondheids)zorg en zit wellicht al klaar om ook het onderwijs te verzieken", stelt hij.