Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest op Archdaily.com (04.08.23.) een artikel van Paul Yakubu onder de titel ‘Hoe buurten steunen op graffiti om te protesteren tegen gentrificatie’. Het blijkt maar de halve waarheid te zijn: street art heeft immers twee gezichten.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn is een vurige fan van Kris Peeters, die zijn mobiliteitsexpertise etaleert met een bijna cynische maar vooral evidente logica. Hij doet anders én juister kijken naar de verplaatsingsattitude en de politiekpraktijk. Deze zomer zorgde hij weer voor twee staaltjes van zijn superbe denkkunst.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn verwelkomt het Vosselaarse njet tegen de verappartementisering of appartementitis. Het vergunnen beperken tot één woonunit per perceel mag drastisch lijken maar moet toegejuicht worden als eerbaar protest tegen een negatieve laissez-passer sinds lang.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft genoeg aan de woorden ‘actiecomité’, ‘Knokke’ en ‘hoogbouw’ om op zijn toetsenbord een bijdrage te tikken over ‘sea, real estate and sun’.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn hoort tijdens een lezing de term ‘kathedraaldenken’ en heeft, zoals elke week, niet méér nodig voor een zoveelste mijmering over de dingen des beroeps.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn leest met afgrijzen over een ‘incident’ rond de Architectuurbiënnale in Venetië, dat niet te rijmen valt met het credo van de curator en de expo anno 2023 maar blijkbaar zonder gevolgen blijft.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft aandachtig de nieuwe Woonstudie van de Stad Gent gelezen. Hij heeft bedenkingen, in de aanloop naar de nakende verkiezingen, bedenkingen, die gelden voor alle steden en gemeenten, voor alle beleidsmakers.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn, een verstokte treinreiziger, gelooft zijn eigen ogen niet wanneer hij de nieuwe NMBS-plannen voor het station van Kortrijk ziet. Het zal toch weer niet waar zijn? Opnieuw die megalomanie, die voor de zoveelste keer zal ontsporen. Wie vraagt hierom? En leren die treinlui dan nooit van hun eigen fouten?
Onze huiscolumnist Filip Canfyn vertelde al bijna vier jaar geleden (in ‘Waar een wi(e))l is … (bis)’) dat hij elektrische deelsteps verafschuwt en verheugt zich daarom op het nakende verbod in Parijs. Wordt dit het begin van het einde van deze tweewielige pest?
Onze huiscolumnist Filip Canfyn breekt al lang een lans, bij wijze van spreken althans, om bij het (platte)land-versus-(groot)stad-discours ook de rol van de rand, van verkavelingsland niet te vergeten. Zonder succes blijkbaar.