“Alleen elektriciteit is gewoon niet haalbaar”

Hoe ziet u de verduurzaming van onze energievoorziening?

Christophe Leroy: Het is iets dat op ons afkomt, maar waarrond we moeilijk voldoende bewustzijn kunnen creëren. Mensen blijven te vaak in de gebruikelijke en gekende patronen werken en staan onvoldoende stil bij de impact dat die energietransitie op hen zal hebben. Een eenvoudig voorbeeld: Het gereputeerde Energyville voorspelt op dit moment een stijging van jaarlijks elektriciteitsverbruik van 82 terrawattuur naar 85 in 2030. Dat is een minimale stijgen, terwijl we nog altijd 600 terrawattuur per jaar via gas en olie verbruiken voor mobiliteit en verwarming. Als we maar 3 terrawattuur overzetten naar elektriciteit en dat verduurzamen, wat doen we dan met die 597 andere? Evenveel CO2 uitstoten? Ook daar zijn oplossingen nodig.

U zegt dus dat ‘all electric’ niet haalbaar is?

Leroy: Ik wil daar goed in nuanceren, want men denkt vlug dat ik voor eigen winkel spreek. Ik zeg niet dat investeren in bijvoorbeeld PV-technologie niet wenselijk is. Uiteraard moeten we dat doen. Maar de hele energieproblematiek de komende twintig jaar via elektrische toepassingen oplossen, kan niet. Neem nu onze infrastructuur. Het is niet alleen zeer kostelijk om die helemaal om te bouwen richting elektriciteit, vaak is het ook gewoon technisch niet haalbaar. Investeren in offshore windenergie heeft bijvoorbeeld sterke fysische capaciteitsbeperkingen. Hoe langer hoe meer kom ik trouwens mensen tegen die daarover op dezelfde golflengte zitten, bijvoorbeeld uit de academische wereld. Dat stelt mij toch gerust.

Maar dan moet gas wel verduurzamen?

Leroy: Zeer zeker. We moeten power-to-gasoplossingen vinden. Men denkt dan in eerste instantie aan biogas, omdat wetenschappers daar de eerste stappen in hadden gezet. Maar daar hangen ondertussen – voor een stuk terechte – negatieve connotaties aan vast. Maar gas kan ook geproduceerd worden uit zonne- en windenergie. Colruyt, bijvoorbeeld, maakt al waterstofgas op die manier in haar thuisbasis in Halle. Maar dat gaat op dit moment enkel nog maar op industrieel, niet op huishoudelijk niveau. Om het rendement ook op een kleinere oppervlakte te verbeteren, is bijkomend onderzoek nodig.

Waterstof is dus wel een deel van de oplossing?

Leroy: Het is perfect haalbaar om dat op termijn op te wekken en via de gasleidingen te verdelen. Alleen: de toepassingen om het te gebruiken – bijvoorbeeld om verwarmingssystemen aan te sturen – zijn nog in ontwikkeling en veel te duur. Hoe dan ook heeft dat een grote impact op het huidige marktmodel, waarbij een particulier nog altijd vrij kan kiezen wat hij of zij installeert. We zullen breder moeten werken, in kleine netwerken, om dat te operationaliseren. En dat is duur.

Hoe zie je de rol van bedrijven zoals Remeha?

Leroy: Wij investeren in zulke toepassingen en doen mee aan onderzoek. Maar als het beleid wenst dat de private sector nog meer initiatief neemt, dan moet er wel een wettelijk kader zijn dat zoiets toelaat. Als de overheid zegt dat gastoepassingen in de toekomst uitgesloten zijn, en dat blijkt zo uit de EPB-wetgeving, is niemand gemotiveerd om er geld in te steken. Ook op Europees niveau moet er daarvoor wat veranderen. Ik pleit voor technologieneutrale wetgeving, om bedrijven en universiteiten volop te laten experimenteren en niets uit te sluiten. En ik merk dat die boodschap stilaan wel wordt opgepikt, hier en in het buitenland.

Dit artikel verscheen eerder al in Installatie & Bouw