Architect, manager en mens: Jo Crepain

Op vrijdagavond 24 mei reikte de Vlaamse architectenvereniging NAV bij de viering van haar 60-jarig bestaan voor de eerste maal de Jo Crepain Awards uit. Daarbij wil NAV een aantal architectenbureaus in de bloemetjes zetten, volledig in de geest van de in 2008 overleden architect Jo Crepain. Het is immers precies vijf jaar geleden dat de architectuurwereld afscheid nam van de betreurde architect. Niet alleen in zijn ontwerpen blonk Jo Crepain uit, ook als manager en zeker als mens was hij bijzonder geliefd bij zijn collega’s en opdrachtgevers.

Op vrijdagavond 24 mei reikte de Vlaamse architectenvereniging NAV bij de viering van haar 60-jarig bestaan voor de eerste maal de Jo Crepain Awards uit. Daarbij wil NAV een aantal architectenbureaus in de bloemetjes zetten, volledig in de geest van de in 2008 overleden architect Jo Crepain. Het is immers precies vijf jaar geleden dat de architectuurwereld afscheid nam van de betreurde architect. Niet alleen in zijn ontwerpen blonk Jo Crepain uit, ook als manager en zeker als mens was hij bijzonder geliefd bij zijn collega’s en opdrachtgevers.


Foto: Crepain Binst Architecture


Jo Crepain (1950-2008) begon in het revolutiejaar 1968 aan zijn architectuurstudies en bleef zijn hele leven een rebel. in 1973 behaalde hij aan het toenmalige Antwerpse Henry van de Velde-instituut het architectendiploma, vier jaar later dat van stedenbouwkundige. Zijn professionele bestaan kende een schroeiende start. In 1974 werd hij voor de woning met kapperszaak Roels onderscheiden met de Robert Maskens-prijs, de belangrijkste Belgische architectuuraward. Op 1 mei 1976 richtte hij mee het ontwerpcollectief SILO op dat grote projecten van sociale woningbouw wou realiseren, maar vijf jaar later ontgoocheld weer werd ontbonden. Wel wist hij de toenmalige gemeenschapsminister van Huisvesting te overhalen om twee WISH-ontwerpwedstrijden voor sociale woningbouw te organiseren.


Van postmodernisme naar ingetogen architectuur

Zijn kritische houding tegen het aperte gebrek aan belangstelling voor architectuur leverden op termijn resultaat op. Hij omarmde het postmodernisme, maar zou later evolueren naar een ingetogen architectuur, geënt op de context. In 1988 kreeg hij de prestigieuze Premio Palladio. Zijn talent werd in die periode gesmaakt in Nederland, waar hij talrijke grote projecten realiseerde. In eigen land realiseerde hij naast een groot aantal woningen onder andere het UCO-gebouw in Gent, het bedrijfsgebouw van Renson in Waregem dat in 2003 een Energie Award kreeg, en het gebouw van Telindus in Haasrode. In 2006 ruilde hij zijn bureau Jo Crepain Architect nv in voor Crepain Binst Architecture nv, een samenwerking met Luc Binst. Amper twee jaar later overleed hij.

Lovende woorden

Tijdens de viering voor het 60-jarig bestaan van NAV gingen overigens bijzonder veel lovende woorden naar de betreurde Jo Crepain. Vlaams minister-president Kris Peeters, die de award voor architectuurambassadeur in het buitenland uitreikte, had Jo Crepain naar eigen zeggen "erg graag Vlaams Bouwmeester willen zien worden". Ook de voorzitter van het NAV, Danny Windmolders, sprak met grote bewondering voor Jo Crepain, net als Luc Binst, Crepains mede-zaakvoerder bij Crepain Binst Architecture. De reacties van Danny Windmolders en Luc Binst in interviews voor de camera van architectura vindt u hieronder.

 








Deel dit artikel:
Onze partners