Architettura Povera, de kunst van het gewone, van de hand van architect Alfredo De Gregorio is een persoonlijk en toegankelijk geschreven pamflet vol uitdagende gedachten over architectuur en de stad. Voor De Gregorio is elke stad een levend weefsel met een uniek karakter, kortom: een persoon. Net zoals met mensen, moet je ook met steden omzichtig en respectvol omgaan. De ontwerpen van De Gregorio & Partners ontstaan dan ook vanuit doorgedreven research naar de identiteit van de stad.
Architettura Povera, de kunst van het gewone, van de hand van architect Alfredo De Gregorio is een persoonlijk en toegankelijk geschreven pamflet vol uitdagende gedachten over architectuur en de stad. Voor De Gregorio is elke stad een levend weefsel met een uniek karakter, kortom: een persoon. Net zoals met mensen, moet je ook met steden omzichtig en respectvol omgaan. De ontwerpen van De Gregorio & Partners ontstaan dan ook vanuit doorgedreven research naar de identiteit van de stad.
Alfredo De Gregorio pleit in dit boek ook nadrukkelijk voor meer vrouwelijk denken over de stad: “De mannelijke elementen in een stad hebben in wezen te maken met snelheid en functionaliteit: ze helpen je om je te oriënteren en je doelgericht van punt a naar punt b te bewegen. Het zijn de grote landmarks en oriëntatiepunten die een stad allure, uitstraling, imago geven.
Maar te veel testosteron is dodelijk. Een leefbare stad heeft ook nood aan geborgenheid. Je moet je thuis kunnen voelen in een stad. Je moet je de stad, of tenminste een deel van de stad, kunnen toe-eigenen. Daarom zijn er, naast die mannelijke elementen, ook vrouwelijke hoeken en kanten nodig: parkjes, binnenpleintjes, sluipwegen, of gewoon een bank onder een boom. Hoog tijd voor vrouwelijk tegengewicht.”
De Gregorio heeft een probleem met veel hedendaagse architectuur, die hij ‘designarchitectuur’ noemt, en met de ’sterarchitecten’ die al die postmoderne tempels van staal, glas en beton bedenken. Of ze nu Rem Koolhaas, Zaha Hadid of Santiago Calatrava heten: “De grootste, en in de meeste gevallen enige, verdienste van die ontwerpers is dat ze erin slagen het onmogelijke toch te realiseren. Ten koste van wie later in zo’n gebouw moet wonen of werken, en doorgaans ook ten koste van een fortuin aan (publieke) middelen.”
Zijn antwoord is: architettura povera. De kunst van het gewone. Een architectuur die dermate organisch verbonden is met zijn omgeving, dat hij haast niet opvalt. Bescheiden maar doordacht en duurzaam, kwaliteitsvol maar met respect voor de middelen die de opdrachtgever of de gemeenschap heeft voorzien. En vooral: een architectuur van het proces: ontwerpen die groeien uit een intense dialoog met bestuurders en bewoners, met opdrachtgevers en omwonenden. Of in De Gregorio’s eigen woorden: “Hoe gepassioneerder ik bezig ben met architectuur, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat hij naar bescheidenheid en zelfs naar onzichtbaarheid moet neigen.”
Als architect die bezig is met belangrijke binnenstedelijke ontwikkelingen in o.a. Leuven, Hasselt en Tongeren, heeft De Gregorio ook nog een boodschap voor de overheid: stop de architectuurwedstrijden! Het is volgens hem een groot misverstand dat wedstrijden automatisch kwaliteit doen bovendrijven. Bij wedstrijden zijn het doorgaans de 3D-animaties en de maquettes die indruk maken, niet de visie van de architect en zijn bereidheid om in een langdurige dialoog te gaan met de stad en haar bewoners. Die obsessie voor het beeld, ook bij de overheid, leidt volgens De Gregorio uiteindelijk tot méér verspilling van (publieke) middelen in plaats van minder. Een stelling die wel eens aanleiding zou kunnen geven tot een kruidig debat onder architecten en beleidsmakers.
Architettura Povera is een boek over architectuur zonder één enkel plaatje. Dat is, gezien De Gregorio’s nauw verholen afkeer voor de hedendaagse ‘beeldobsessie’, uiteraard geen toeval. Maar het bevat des te meer overpeinzingen over uiteenlopende onderwerpen als kunst, muziek en groen in de stad, over graffiti en skaters, over stadskankers en heelkunde in de stad. De gemene deler van al die reflecties is de vraag: kunnen we vandaag nog een stad bouwen waar mensen zich werkelijk thuis voelen?
En op het einde komen we ook nog te weten van welke architectuur De Gregorio zelf houdt. “Architectuur waar ik van hou moet door de tijd geraakt zijn”, zo luidt het. “Zoals bij mensen: sommige mensen zijn mooi doordat hen aan te zien is wat ze allemaal hebben meegemaakt en hoe ze dat hebben verwerkt. Dat is misschien ook de reden waarom ik wil dat onze gebouwen, eens gebouwd, er uitzien alsof ze er al lang staan.”
Praktisch
Architettura Povera
De kunst van het gewone
Roularta Books
Aantal pagina’s: 117
ISBN-nummer: 978 90 5466 555 7
Winkelprijs: 20€
Wedstrijd
In samenwerking met De Gregorio & Partners geeft Architectura.be vijf exemplaren weg van deze publicatie. Iedereen die fan is van Architectura.be op Facebook of die zich aanmeldt als follower van de Twitter-pagina van Architectura.be en die als (interieur)architect, ingenieur of andere bouwprofessional beroepshalve actief is in de bouw- en architectuurwereld komt in aanmerking. Om mee te doen, zou u het antwoord op de wedstrijdvraag voor 22 december moeten mailen naar raf@architectura.be samen met volgende gegevens:
Voornaam:
Naam:
Beroep:
Bureau/bedrijf:.
Adres:
Belangrijk: vermeld in het onderwerp van de mail de naam van het boek dat u wil winnen. U mag zich kandidaat stellen voor meerdere boeken, maar gebruik dan een aparte mail per boek.
Wedstrijdvraag
Welke quote van Aldo Rossi haalt Alfredo De Gregorio aan in het filosofiehoofdstuk van zijn website?
Alfredo De Gregorio pleit in dit boek ook nadrukkelijk voor meer vrouwelijk denken over de stad: “De mannelijke elementen in een stad hebben in wezen te maken met snelheid en functionaliteit: ze helpen je om je te oriënteren en je doelgericht van punt a naar punt b te bewegen. Het zijn de grote landmarks en oriëntatiepunten die een stad allure, uitstraling, imago geven.
Maar te veel testosteron is dodelijk. Een leefbare stad heeft ook nood aan geborgenheid. Je moet je thuis kunnen voelen in een stad. Je moet je de stad, of tenminste een deel van de stad, kunnen toe-eigenen. Daarom zijn er, naast die mannelijke elementen, ook vrouwelijke hoeken en kanten nodig: parkjes, binnenpleintjes, sluipwegen, of gewoon een bank onder een boom. Hoog tijd voor vrouwelijk tegengewicht.”
De Gregorio heeft een probleem met veel hedendaagse architectuur, die hij ‘designarchitectuur’ noemt, en met de ’sterarchitecten’ die al die postmoderne tempels van staal, glas en beton bedenken. Of ze nu Rem Koolhaas, Zaha Hadid of Santiago Calatrava heten: “De grootste, en in de meeste gevallen enige, verdienste van die ontwerpers is dat ze erin slagen het onmogelijke toch te realiseren. Ten koste van wie later in zo’n gebouw moet wonen of werken, en doorgaans ook ten koste van een fortuin aan (publieke) middelen.”
Zijn antwoord is: architettura povera. De kunst van het gewone. Een architectuur die dermate organisch verbonden is met zijn omgeving, dat hij haast niet opvalt. Bescheiden maar doordacht en duurzaam, kwaliteitsvol maar met respect voor de middelen die de opdrachtgever of de gemeenschap heeft voorzien. En vooral: een architectuur van het proces: ontwerpen die groeien uit een intense dialoog met bestuurders en bewoners, met opdrachtgevers en omwonenden. Of in De Gregorio’s eigen woorden: “Hoe gepassioneerder ik bezig ben met architectuur, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat hij naar bescheidenheid en zelfs naar onzichtbaarheid moet neigen.”
Als architect die bezig is met belangrijke binnenstedelijke ontwikkelingen in o.a. Leuven, Hasselt en Tongeren, heeft De Gregorio ook nog een boodschap voor de overheid: stop de architectuurwedstrijden! Het is volgens hem een groot misverstand dat wedstrijden automatisch kwaliteit doen bovendrijven. Bij wedstrijden zijn het doorgaans de 3D-animaties en de maquettes die indruk maken, niet de visie van de architect en zijn bereidheid om in een langdurige dialoog te gaan met de stad en haar bewoners. Die obsessie voor het beeld, ook bij de overheid, leidt volgens De Gregorio uiteindelijk tot méér verspilling van (publieke) middelen in plaats van minder. Een stelling die wel eens aanleiding zou kunnen geven tot een kruidig debat onder architecten en beleidsmakers.
Architettura Povera is een boek over architectuur zonder één enkel plaatje. Dat is, gezien De Gregorio’s nauw verholen afkeer voor de hedendaagse ‘beeldobsessie’, uiteraard geen toeval. Maar het bevat des te meer overpeinzingen over uiteenlopende onderwerpen als kunst, muziek en groen in de stad, over graffiti en skaters, over stadskankers en heelkunde in de stad. De gemene deler van al die reflecties is de vraag: kunnen we vandaag nog een stad bouwen waar mensen zich werkelijk thuis voelen?
En op het einde komen we ook nog te weten van welke architectuur De Gregorio zelf houdt. “Architectuur waar ik van hou moet door de tijd geraakt zijn”, zo luidt het. “Zoals bij mensen: sommige mensen zijn mooi doordat hen aan te zien is wat ze allemaal hebben meegemaakt en hoe ze dat hebben verwerkt. Dat is misschien ook de reden waarom ik wil dat onze gebouwen, eens gebouwd, er uitzien alsof ze er al lang staan.”
Praktisch
Architettura Povera
De kunst van het gewone
Roularta Books
Aantal pagina’s: 117
ISBN-nummer: 978 90 5466 555 7
Winkelprijs: 20€
Wedstrijd
In samenwerking met De Gregorio & Partners geeft Architectura.be vijf exemplaren weg van deze publicatie. Iedereen die fan is van Architectura.be op Facebook of die zich aanmeldt als follower van de Twitter-pagina van Architectura.be en die als (interieur)architect, ingenieur of andere bouwprofessional beroepshalve actief is in de bouw- en architectuurwereld komt in aanmerking. Om mee te doen, zou u het antwoord op de wedstrijdvraag voor 22 december moeten mailen naar raf@architectura.be samen met volgende gegevens:
Voornaam:
Naam:
Beroep:
Bureau/bedrijf:.
Adres:
Belangrijk: vermeld in het onderwerp van de mail de naam van het boek dat u wil winnen. U mag zich kandidaat stellen voor meerdere boeken, maar gebruik dan een aparte mail per boek.
Wedstrijdvraag
Welke quote van Aldo Rossi haalt Alfredo De Gregorio aan in het filosofiehoofdstuk van zijn website?
Gerelateerde projecten
Onze partners