Atlanten dragen politiekantoor van Brakel

De projectsite ligt aan een drukke gewestweg in een agrarische omgeving. Omdat de rest van de weg is geflankeerd door een huizenrij stelde de architect voor om het politiekantoor op te tillen zodat het landschap erachter opnieuw zichtbaar wordt. Vervolgens werd het landschap doorgetrokken tot aan de straat, met eronder de logistieke ruimten en erbovenop de publiekstoegang, en de straat naar het landschap, als parkeerruimte voor bezoekers,  ersoneelsvoertuigen en dienstvoertuigen.

Om het hoogteverschil te overwinnen tussen de straat en de publieke toegang werd een hellend landschap aangelegd met een S-vormige toegangshelling. Deze figuur loopt verder door het gebouw en mondt uit in een privaat terras voor de politie. De weg maakt een lichte bocht ter hoogte van het  politiegebouw.

Om die reden is het gebouw zelf licht gekromd. Zo ontstaat een welkomstgebaar naar bezoekers aan de straatzijde. Aan de zijde van het landschap biedt het gebouw een grote diversiteit aan zichten in verschillende richtingen. Intern zijn alle ruimtes geschakeld rond de traphal, een grote vide die licht brengt centraal in het gebouw en zicht biedt naar het achterliggende landschap.

Atlanten en Megabricks

De politiemacht wordt verbeeld door het gebouw te laten dragen door ‘atlanten’: dertien beelden van politie-officiers in polyester. Ze verbergen de kolommen onder het gebouw en dienen als isolatie en bescherming. De atlanten verlenen het politiekantoor een nobele uitstraling, vergelijkbaar met de karyatiden uit de Griekse architectuur.

De gevel bestaat uit vier rijen van gestapelde cassettes, ‘megabricks’, vergelijkbaar in schaal met de monolitische blokken uit de architectuur van de Oudheid. De ‘megabricks’ omvatten de gevelafwerking, isolatie, verbergen alle verticale structurele elementen (de kolommen en balken) en bevatten de wandkasten aan de binnenzijde. Ze zijn opgebouwd uit stalen frames, cementplaten en baksteenstrips.