BEELD/VERHAAL. Institute of Technology Workshop, Kanagawa (Junya Ishigami)

Dit gebouw met een oppervlakte van 2000 m2 is een open, grote, gelijkvloerse werkruimte voor alle KAIT-studenten. Ze werken er aan zelfgekozen, niet-academische projecten, variërend van het maken van zilveren hangers tot het monteren van auto's op zonne-energie.

De gevels zijn volledig in glas en zorgen voor een naadloze overgang tussen interieur en exterieur. Kolommen, uniek in grote en vorm, dragen het dak. Samen met grote potplanten verdelen deze kolommen de 5 m hoge binnenruimte in kleinere plekken. Ze lijken willekeurig geplaatst als bomen in een bos die comfortabele loos creëren. De gelijktijdigheid en openheid van de activiteiten die er gebeuren, bevorderen creativiteit en samenwerking.

De transparantie en openheid van de structuur nodigen de buitenwereld uit. Ons spontaan binnenlopen leidt niet tot enige argwaan. Met het zacht bovenlicht van de lichtstraten over de volledige lengte van het gebouw voelt de ruimte grenzeloos aan. We lopen kriskras tussen de palen. Iets wat Japanners nooit doen: die  lopen heel gedisciplineerd rechtlijnig van de ene open plek naar de andere.

Voltooid in 2008 is de KAIT Workshop het eerste project waarin architect Junya Ishigami zijn visie op de architecturale ruimte presenteert: het verzachten en vervagen van grenzen, het samenvoegen van binnen- en buitenruimtes, het creëren van natuurlijke landschappen in gebouwen, het vermijden van conventionele geometrische beperkingen, het ontwerpen van schijnbaar gewichtloze structuren, het scheppen van een universele en aanpasbare ruimte. Zijn aanpak moedigt gebruikers aan om de ruimte op diverse manieren te verkennen en te bewonen, om een gevoel van ontdekking en betrokkenheid te voeden.

DE STAALSTRUCTUUR

Het ontwerpproces van de staalstructuur duurt 3 jaar. De constructie bestaat uit: een conventioneel tweeweg-dakframe, 42 kolommen voor de verticale belasting en 263 nagelpannen kolommen die de horizontale belastingen dragen als mini-schuine wanden. De druk- en trekstaven zijn met las- en penverbindingen aan het dakframe bevestigd. Elke kolom is zeer bewust berekend: het is samengesteld uit stukken staalplaat, gesneden in verschillende breedtes en met verschillende diktes, elk op maat volgens de specificaties van de studie. Het dunste trekelement meet 16 bij 145 mm en het dikste meet 63 bij 90 mm.

Het verhaal gaat dat het dak echt zweeft. Na het plaatsen van drukelementen en dakframe en na het los monteren van de trekelementen wordt de staalstructuur belast. De stalen kolommen knikken onder de zware belasting. Na het verankeren van de trekelementen en het verwijderen van de gewichten, klikken de opgespannen stalen platen op hun plaats en komt het dak omhoog.

ONZICHTBAAR

Met dit gebouw gaat Junya Ishigami verder dan de traditionele vaste gebouwen. Hij herleidt architectuur tot zijn absolute minimum. De ruimten vloeien. Ze zijn licht, ijl en vluchtig. De "onzichtbare" architectuur!