Berlarij: wonen in een groen binnengebied

De bestaande onderwijscampus werd gekenmerkt werd door ruimtelijke schaalsprongen, een gesloten karakter, en een in hoofdzaak verhard maaiveld. In de nieuwe woonontwikkeling structureren vier gebouwen een publieke en landschappelijke doorsteek door het bouwblok. Deze open en groene ruimte - waaraan zich ook een aantal collectieve functies (bv. een kinderdagverblijf en moestuinen) scharen - is autovrij en wordt ontworpen vanuit een versterking van het natuurlijk biotoop, een duurzame omgang met water en het behoud van de bestaande topografie. Het publieke maaiveld maakt ruimte voor gevarieerde individuele en collectieve beleving. Moestuinen en speelplekken worden afgewisseld met meer teruggetrokken en intieme tuinkamers.

De volumetrie van de gebouwen, en de mix van woningtypes, passen zich aan deze nieuwe landschappelijke context aan. De plaatsing van de gebouwen zorgt voor een grote doorwaadbaarheid, en voor aansluiting op de bestaande groenkwaliteiten op de aanpalende percelen.


Subtiele beeldtaal

De ontwerpers maken dankbaar gebruik van het hoogteverschil op het terrein om de gebouwen aan de Brusselsesteenweg iets robuuster te maken dan aan de Puttestraat. De kopgebouwen aan beide zijden trekken zich ook ietwat terug van de rooilijn, zodat een kleine parvis ontstaat. Een prelude tot het nieuwe wonen dat zich langs de doorsteek organiseert.

De gebouwen delen eenzelfde architectuur en materiaalgebruik. De kopgebouwen aan beide straten zijn daarbij meer solide vormgegeven, terwijl de gebouwdelen aan de publieke groenruimte een zachter en meer open beeld hebben.