Betonstop kan overheid miljarden euro's besparen

Begin deze maand raakte bekend dat de Vlaamse regering de betonstop uitstelt naar de volgende legislatuur. Uit een studie uitgevoerd door het Departement Omgeving van diezelfde Vlaamse overheid en VITO blijkt dat nochtans geen goede zaak. Volgens de studie kan de overheid miljarden euro’s besparen op het gebied van infrastructuur, mobiliteit en behoud van open ruimte als de betonstop wordt doorgevoerd.

Opbouw van de studie

De studie beschrijft de mate van verspreiding van bebouwing binnen Vlaanderen aan de hand van vier indicatoren: ruimtebeslag, dichtheid van bevolking en tewerkstelling en versnippering. Op basis van literatuurstudie werden globaal de kosten en baten verkend van heel wat thema’s: infrastructuur, transport en mobiliteit, publieke dienstverlening,  gezondheid, sociale effecten, energie-infrastructuur, economische ontwikkeling en behoud van open ruimte. De studie becijferde drie thema’s meer in detail: infrastructuur, mobiliteit en open ruimte. 

Belangrijkste conclusies van het onderzoek

De evolutie van kosten voor de onderzochte thema’s tonen een duidelijke trend aan: hoe verspreider de bebouwing, hoe hoger de maatschappelijke kosten.

1. Bij verspreide bebouwing is er 10 keer meer infrastructuur nodig per gebouw dan in een stadskern. Daardoor ligt de kostprijs om infrastructuur te voorzien per gebouw er 7 keer hoger. Leidingen in stedelijke gebieden zijn iets duurder, daardoor is het totale effect van de kosten bij verspreide bebouwing lager.
2. Buiten de stadskern gebruiken mensen vaker en over een langere afstand de auto. De maatschappelijke kost van mobiliteit per huishouden is daar dubbel zo groot in verspreide bebouwing dan in stadskernen. 
3. In verspreide bebouwing is er ongeveer 4,5 keer meer verharding per gebouw dan in de stadskern. Dit verlies van open ruimte zorgt ook voor een verlies aan ecosysteemdiensten dat 4,5 keer groter is.

Verspreide bebouwing: Vlaanderen versus Europa

In vergelijking met andere Europese landen, heeft Vlaanderen weinig open ruimte en is de verstedelijking over het hele grondgebied verspreid. Dat blijkt ook uit het ruimtebeslag dat met 33% tot de grootste van Europa behoort.

Verdere evolutie

Tegen 2050 verwachten we een verdere aangroei van de bevolking. Als we aan die groei een plaats geven volgens het huidige systeem, betekent dit dat de ruimte verder zal versnipperen en de maatschappelijke kosten de hoogte inschieten. De berekeningen voor de drie thema’s tonen een jaarlijks aanzienlijke meerkost wanneer we verlies en versnippering van open ruimte nu niet terugdringen. 
Wanneer we daarentegen via strategische acties binnen het ruimtelijk beleid het terugdringen van versnippering kunnen stimuleren en daardoor ook meer open ruimte vrijwaren, ontstaan er baten in de vorm van uitgespaarde kosten. 
Een inschatting van de potentiële baten werd gemaakt voor twee scenario’s: één met een terugdringing van de inname van open ruimte en één ambitieuzer scenario met zelfs een teruggave van open ruimte (ontharding).Voor elk thema zien we de baten sterk stijgen naarmate we verlies en versnippering van open ruimte tegengaan. Tegen 2050: 

• Voor infrastructuur kan het terugdringen van openruimte inname voor 250 miljoen euro baten per jaar opleveren. Open ruimte teruggeven levert potentieel zelfs 380 miljoen euro per jaar op.
• Voor mobiliteit evolueren deze baten van 1.000 tot 2.000 miljoen euro per jaar.
• Voor ecosysteemdiensten evolueren deze baten van 250 tot 400 miljoen euro per jaar.

Samengeteld levert de terugdringing van de inname van open ruimte dus 15 miljard euro op, een ambitieuzer scenario zelfs meer dan 25 miljard euro. 

Maar behalve het voordeel van niet gemaakte maatschappelijke kosten, zal het terugdringen nog andere voordelen opleveren zoals meer ruimte voor hernieuwbare energie, minder luchtvervuiling en meer mogelijkheden voor een goed openbaar vervoer.

De volledige studie kan je hier bekijken.