Brouwerij Belle-Vue wordt een van de nieuwe horeca-centra in Brussel

De voormalige mouterij die in overeenstemming met de modernste normen op het vlak van zuinig energieverbruik vernieuwd werd, geeft onderdak aan uiteenlopende functies, waaronder een hotelschool, een hammam en een restaurant. Naast de mouterij wordt een nieuwe passieftoren gebouwd waarin 29 driesterren hotelkamers zijn ondergebracht. Andere realisaties op de site omvatten een jongerenhotel en een appartementsgebouw.

Luchtiger en lichter

De architectuur van de gerenoveerde mouterij en van de hoektoren houdt op een doordachte manier rekening met het bestek en met de uitdagingen van de site. De ononderbroken gevel van de in baksteen opgetrokken brouwerij vormde een gesloten barrière langs het kanaal, die de achterliggende wijk afsloot. Bovendien telde het gebouw weinig lichtopeningen, wat in industriële gebouwen wel vaker het geval is, zodat het interieur te donker was voor de nieuwe horeca-functies. Om dat probleem op te lossen, werden twee middenstukken uit de gevel en een deel van het dak, van voren naar achteren, uit het gebouw weggesneden. Daardoor werd het complex veel luchtiger en is er een doorgang naar de geplande openbare ruimte achteraan. Bovendien dringt er nu tot in de centrale punten van het gebouw daglicht door. Een scheiding tussen de nieuwe en oude structuren – die op de gevel tot uiting komt via een reeks van inpandige terrassen – maakt het gebouwenblok eveneens minder streng.

Contrast met bestaande gebouw

Het industriële erfgoed van de brouwerij was een belangrijke overweging bij de uitwerking van het nieuwe ontwerp. “Het nieuwe gebouw moet de dialoog met het verleden aangaan, terwijl het toch een eigen hedendaagse taal moet hebben,” legt Florence Hoffmann van l’Escaut uit. “We wilden een resultaat dat met het bestaande gebouw contrasteerde, zonder dat het ermee de concurrentie aanging.” Het hotel van zes verdiepingen, dat gebouwd is volgens de normen voor passiefwoningen, ligt op de punt van de site op een compact trapeziumvormig grondstuk. Met zijn herkenbare, licht gekleurde gevel wordt het een herkenningspunt in de wijk. De levendige gevel, die uit een speels raster van vensteropeningen en Rockpanel-bekledingsplaten bestaat, weerspiegelt mooi de site. Het extragrote rooster, op basis van panelen met een breedte van 600 mm, herinnert aan het modulaire karakter van de kanaalmuren in baksteen en steen. Het kleurenschema, een ontwerp van de kunstenaar Michel Leonardi combineert subtiele grijstinten die zowel naar de betonnen woontoren uit de jaren 1960 achter de site verwijzen als de oude stenen langs het kanaal accentueren, met levendig rode kleuren voor de terrassen. De drie grijstinten worden speciaal op Rockpanel Ply aangebracht, een materiaal dat gekozen is omdat de kleur ervan gemakkelijk te individualiseren is. “Het kleurenschema moest het hedendaagse uiterlijk van het nieuwe gebouw duidelijk maken en de aanwezigheid ervan op de site als een duidelijk stedelijk signaal uitdragen,” vertelt Michel Leonardi.

Veranderende kleurperceptie

“Het was ook het idee om een ‘huid’ te creëren die subtiel met het natuurlijke licht mee verandert; de gevel moet wit lijken, maar de kleur ervan mag wegens de oriëntatie van de site niet te scherp zijn. De keuze van het gevelmateriaal was daarbij van belang: doordat de panelen ‘geschilderd’ kunnen worden, worden er talloze nuances mogelijk zodat de kleurperceptie voortdurend volgens de gezichtshoek en het natuurlijke licht verandert.” De Rockpanel platen onderscheiden zich niet alleen door de geïndividualiseerde behandeling die ze kunnen krijgen, maar dragen er ook toe bij om de hoge ambities van het project op het vlak van duurzaamheid waar te maken. Het project werd in 2011 als een Voorbeeldgebouw voor duurzame constructie erkend. Florence Hoffmann: “Ik hou van het matte aspect van ROCKPANEL gevelbekleding waardoor de gevel er niet kunstmatig uitziet of uit kunststof opgetrokken lijkt. Het is bovendien een kostenefficiënt en gestandaardiseerd product; onze architectuur maakt vaak gebruik van standaarden om ze opnieuw te interpreteren waardoor we een architectuur kunnen creëren die op haar context inspeelt.”