BWMSTR Van Broeck: “Architecten zijn beter geschikt voor beleidsondersteunende functies dan voor politiek”

“Architecten zijn uitstekende systeemdenkers”, aldus Leo Van Broeck. “Ze zijn het gewend om onmiddellijk uit te zoomen en het grotere plaatje te bekijken. Geef een architect regels, en het eerste wat hij doet is die regels in vraag stellen. Ze denken ook vaak out of the box om zeker geen mogelijke scenario’s over het hoofd te zien. Het nadeel van politiek is dat je rekening moet houden met regeerakkoorden en allerhande andere krijtlijnen. Als ontwerper is dat niet bepaald de ideale biotoop omdat het je beperkt in je creatieve vrijheid.”

Nood aan lokale kwaliteitskaders

“Architecten zijn volgens mij veel beter geschikt voor beleidsondersteunende taken – bijvoorbeeld als consultant in haalbaarheidsonderzoeken, de creatie van regelgeving, het opstellen van een RUP, enzovoort”, vervolgt Van Broeck. “Als ze werkelijk een verschil willen maken, mogen ze hoogstens optreden als adviseur van de politiek. De Bouwmeester is een Vlaams gegeven, maar voorts is er een grote behoefte aan lokale kwaliteitskaders. De herwerking van regelgeving is een van mijn zes strategische doelstellingen. Vandaag is ze vooral gemaakt om fouten tegen te gaan, en niet zozeer om goede zaken mogelijk te maken. Een onafhankelijk kwaliteitskader – met architecten als een soort van mini-Bouwmeesters – zou de politiek kunnen ontlasten van het verplichtend juk van haar eigen regelgeving en zou kunnen helpen om vooraf bepaalde doelstellingen vlotter te realiseren.”

“Architecten zouden allicht geen slechte politici zijn, maar ze komen beter tot hun recht in beleidsondersteunende functies.

Beperkende interpretaties vermijden

Van Broeck illustreerde bovenstaande stelling met een uitstekend voorbeeld: “Denk bijvoorbeeld aan een situatie waarbij er een bouwhoogte van 12 meter wordt opgelegd om een bepaalde hoeveelheid invallend zonlicht te garanderen. Stel dat iemand bovenop een 12 meter hoog gebouw nog een glazen terrasscherm wil plaatsen, dan zou een ambtenaar dat afkeuren omdat de opgelegde bouwhoogte is overschreden. Architecten in een kwaliteitskader zouden dat wél kunnen valoriseren door te benadrukken dat een heldere glasplaat geen probleem vormt voor de eigenlijke doelstelling van de regelgeving. 12 meter hoog bouwen of vanaf 12 meter lichtdoorlatend zijn: het is een volledig andere intentie. Kwaliteitskaders en de specifieke knowhow van architecten zijn met andere woorden nodig om beperkende interpretaties te vermijden.”