CRU! architecten bouwt bijzondere kunstgalerij in Brazilië

De kunstgalerij bevindt zich tussen de boerderij waarvan ze afhankelijk was (in de koloniale Portugese stijl) en de Occa, een communale ruimte gebouwd door een Indiaanse stam waar oorspronkelijk verschillende families in konden samenleven. De opdracht was om de kunstgalerij deze twee uiteenlopende stijlen te laten samenbrengen. Daarom vertoont het ontwerp langs de buitenzijde de koloniale Portugese stijl met zijn witte muren en blauwe deuren, gelijkaardig aan de boerderij, en een Indiaanse kern langs de binnenkant, namelijk de bamboestructuur.

De smalle galerij, bogen en het binnenplein verwijzen naar oude kloosters en trachten zo een goddelijke sensatie op te roepen. Een kleine fontein in het midden van de patio, vanwaar het water terugstroomt naar de rivier, geeft zuurstof aan de rivier door het water zo’n 5 meter naar beneden te laten vallen. Door dertien deuren te voorzien kan de galerij vanaf elk punt betreden worden, wat de transparantie verhoogt maar de bezoeker tegelijk nieuwsgierig houdt naar wat er binnen te zien is. Het gelijkvloers verlengt het gebouw langs een zijde en vloeit gedeeltelijk over de rivier, wat de bezoeker de kans geeft om naar de kunstgalerij te kijken vanop een afstand.


Gulden snede

De galerij is gebaseerd op de gulden snede: de breedte en hoogte van de verschillende delen beantwoorden aan de regels uitgezet door Griekse en Romeinse architecten zoals Vitruvius. Het is bedoeld als een bescheiden constructie die past bij de koloniale stijl van de omgeving, maar ook verwijst naar de Occa vlakbij: een Portugees gezicht met een indiaans hart.

Aangezien kunst als heilig kan worden beschouwd, is de spirituele taal van een kloostergang gehanteerd als tentoonstellingsruimte. In de oorspronkelijke betekenis was een galerij een overdekte wandelgang, smal en deels geopend langs een muur. Het is afkomstig van het oude Franse woord ‘galerie’ (14^e eeuw), gebaseerd op het Latijnse ‘galeria’. Van een ‘huis voor kunst’ is voor het eerst sprake omstreeks 1590.

Een plat dak van 2,9 meter hoog was voorzien om onnodige verhoging van de structuur te vermijden en om een laag profiel aan te houden, waardoor de boerderij en de Occa hun primaire rol behouden. Drie bestaande 30 meter hoge palmbomen zijn geïntegreerd in het ontwerp en een ervan gaat zelfs door het dak. De kunstgalerij is bijna vierkant (15 x 11 meter) met een passage van 2,10 meter breed. Het vloerplan is opgedeeld in 15 vierkanten van 2,10 x 2,10 meter en elk vierkant, behalve de laatste twee, heeft een deuropening gecentreerd in het midden. De zuilen zijn buiten deze vierkanten geplaatst op een 80 cm brede rand in blauwsteen en verweerd staal. De muren bestaan uit bakstenen met kalkbepleistering langs de buitenzijde. Binnen zijn de bakstenen zichtbaar gebleven maar beide zijden zijn wit gewassen. Voor de structuur zijn bamboe palen gebruikt. Het dak is gemaakt uit aluminium prefab platen die achteraf zijn bedekt met bamboe om esthetische redenen.


Lokale jobcreatie

Voor de klant moet kunst en natuur met elkaar verwoven zijn. Volgens de hoteleigenaar is iemand meer ontvankelijk om kunst te zien en te voelen wanneer hij zich in de natuur bevindt. De kunstgalerij zal dienen voor tijdelijke tentoonstellingen. De galerij is gebouwd door een ecologisch bouwende lokale coöperatieve die is bijgestaan door CRU! architecten. Het idee van dit sociaal bouwproject was om opleiding en jobs te creëren voor de kansarme gemeenschap. Na het gemeenschapscentrum zijn opdrachten gezocht buiten het dorp Camburi om economische return te creëren voor de coöperanten, waarvan deze kunstgalerij een voorbeeld is. De volledige bamboestructuur is uitgevoerd door de lokale coöperatieve, terwijl het baksteenwerk, graafwerk en de funderingen zijn uitgevoerd door lokale arbeiders van de boerderij waarop het hotel is gesitueerd.