De Praatstoel: Bram Kerkhofs

In de rubriek De Bovenkamer wandelt intsite.be, met een vragenlijst onder de arm, rond in de bovenkamer van een interieurarchitect(e), designer of ontwerpbureau. Aan de beurt: Bram Kerkhofs.
 

Op welke eigen gerealiseerde project bent u het meest trots en waarom? 

“Coil, een modulair kastsysteem waarin de 'schil' volledig rondom de doos wordt gevormd als een semi-transparant gordijn van een verticaal en parallel geweven elastisch touw. Het vormt het midden tussen een klassiek open rek en een vitrinekast en kan van alle kanten worden gebruikt. Coil herdefinieert de kast als object in zijn gebruik. Om er iets in te steken of iets eruit te halen moeten de elastieken opzij worden geduwd. Het is een goed voorbeeld om mijn omgang met materialen en hun eigenschappen te verduidelijken. Om het elastische touw te kunnen bevestigen, moet het touw worden uitgerekt zodat het touw dunner wordt. De bovenste en onderste legger van de kast zijn aan de rand voorzien van een specifieke uitgesneden curve waardoor de uitgerekte elastiek kan worden ingebracht en waarna het mooi ontspant in de voorziene opening.”

“Coil is het antwoord op nieuwe maatschappelijke uitdagingen en evoluties. De akoestische kwaliteiten, de mogelijkheid om van alle kanten te worden gebruikt, de modulaire constructie en de mogelijkheid om functionele room dividers te creëren en de semi-transparantie zijn slechts een samenvatting van de sterke punten. Coil werd bekroond met de Object Award 2018 op Interieur Kortrijk.”
 

Zijn er nog realisaties waar u met bijzondere tevredenheid op terugkijkt?

“Ook op de lusters in het historische stadhuis Leuven ben ik best trots. In 1852 attendeerde Victor Hugo het Leuvense stadbestuur op het gegeven dat het stadhuis al meer dan 3 eeuwen zijn beelden miste in zijn 236 lege nissen. De Belgische onafhankelijkheid was een mooie aanleiding om hier verandering in te brengen. De geplaatste beelden verbeelden religieuze figuren, naast geleerden en andere historische figuren, grotendeels gelinkt een Leuven. De twee grote lusters verwijzen naar deze anekdote door het verhaal te vereeuwigen vanuit een opbouw met pinakels en baldakijnen waarbij de nissen effectief niet voorzien zijn van beelden.”


Lees verder op intsite.be