In 2005 startte Bruno Vanbesien zijn bureau op in Brussel. Sindsdien zet hij sterk in op duurzaamheid, tijdloosheid, levenskwaliteit en het verstevigen van de stads-en dorpskernen. Daarom weigert hij nieuwe woningen te bouwen op niet-duurzame locaties als verkavelingen of lintbebouwingen. Sinds 2014 is hij voorzitter van de architectuurvereniging Archipel.
Op welk eigen gerealiseerde project ben je het meest fier?
Woning J&M in Anderlecht, omdat we hier kunnen aantonen dat wonen in de stad wel degelijk zeer kwaliteitsvol, comfortabel en mooi kan zijn. De woning toont dat een hedendaagse ingreep goed matcht met een klassieke basis.
Woning TV in Affligem omdat we daar het verst zijn kunnen gaan met de detaillering. We hebben er nagenoeg de volledig woning zowel binnen als buiten mogen ontwerpen, inclusief parlofoon en handdoekrekjes.
Over welk lopen project koester je hoge verwachtingen?
Ik kijk enorm uit naar mijn eigen woning in Jette, omdat we van een banaal rijhuis met behoud van grote delen van de structuur toch een verrassende woning met bureau gaan maken. Het wordt een huis met een karakteriële opbouw waarover ik zelf lang heb getobd omdat sommige evidenties als een tuin en haard overboord zijn gegooid.
Welk project van een andere Belgische architect vind je bijzonder geslaagd?
In de lente ben ik de bibliotheek van Waregem door Robbrecht en Daem gaan bezichtigen. De wandeling naar het midden van de bibliotheek is tegelijk eenvoudig en magisch. Tijdens de zomer bezocht ik het centrale plein in Tiranë, het Sheshi Skënderbej, ontworpen door 51N4E. Het is splinternieuw en zelfs nog niet volledig klaar, maar er heerste al een bijzondere interactie. Je zag de mensen paraderen, douchen, fietsen, slapen, met elkaar babbelen, kuieren… Fantastisch dat zoiets mogelijk is in een land dat voor kort een dictatuur was. Om vervolgens te beseffen dat zoiets vernieuwends in mijn eigen stad, de hoofdstad van Europa, de stad waar deze architecten wonen en werken - Brussel dus – heel moeilijk te realiseren is. Denk maar aan het Schumanplein door Xavier De Geyter. Ik heb wel de indruk dat er na jaren stilstand beweging komt in het logge apparaat, met dank aan de Brusselse bouwmeester.
Welke buitenlandse architecten zijn voor jou een bron van inspiratie?
Louis Kahn, Ludwig Mies van der Rohe, SANAA, Aires Matheus…
Welk buitenlands project is volgens jou een schot in de roos?
Ik vind het altijd zeer moeilijk om te oordelen over projecten die ik zelf nog nooit beleefd heb. De sterkste projecten kan je eigenlijk niet perfect in beeld brengen. Zo had ik bijvoorbeeld niet zo hoge verwachtingen toen ik de eerste keer het parlementsgebouw van Louis Kahn in Dhaka, Bangladesh betrad, maar toen ik buiten kwam was ik totaal overdonderd. Daarom hier enkel projecten die ik in het echt kon beleven: de opera van Oslo door Snøhetta, Teshima Art Museum van Ryue Nishizawa, maar ook de oudere Temple Street parking garage van Paul Rudolph uit 1961.
Welke jonge Belgische architect maakt momenteel indruk op jou?
Met Archipel trachten we de nieuwe talenten al vroeg op te sporen. Jaarlijks organiseren we een Pecha Kucha, waardoor de afgelopen 3 jaar 33 bureaus zich konden voorstellen. Dit jaar kozen we deze 10 bureaus: AgwA (Brussel), BEL Architecten (Antwerpen), Burobill (Brussel), Petillon Ceuppens architecten (Antwerpen), Label Architecture (Brussel), Marcel (Antwerpen/Geraardsbergen), Ouest Architecture (Brussel), Studiobont (Gent), VERS.A (Brussel), PLOEG architecten (Drongen).
Wat vind je zo boeien aan jouw job als architect? Zou je jouw kinderen aanmoedigen om in jouw voetsporen te treden?
Het samenvallen van alle verschillende aspecten, van concept tot detail en dat alles in een fractie van een seconde: het oecologische aspect als het ware. Dat maakt het complex of moeilijk, maar als het lukt geeft dat wel een grote voldoening.
Ik ga mijn zoon zeker niet aansporen om dit of dat te doen, maar ik zou het wel fijn vinden mocht hij toch wat affiniteit met architectuur hebben. Als hij architect wil worden, zal ik hem zeker ondersteunen, maar ik zou hem afraden om te vroeg en alleen een bureau op te starten. Eigenlijk ben ik in de loop der jaren beginnen te beseffen dat architectuur minder belangrijk is dan interieur of stedenbouw. Misschien hebben we in Vlaanderen minder nood aan architecten en meer nood aan stedenbouwkundigen of politici met (een) visie.
Welke ontmoeting is bepalend geweest voor jouw architecturale ontplooiing?
In 2004 ging ik voor de eerste keer mee op architectuurreis met Archipel. Behalve dat je uiteraard vele projecten ziet en dat je kan leren van de concrete details, ga je de projecten ook aanvoelen en beleven. Je ontdekt zo andere gevoeligheden, de specifieke context en komt beter bij de essentie van het project en zelf architectuur. Ik ben er ook het vroege modernisme beter gaan door begrijpen en appreciëren.
Faits divers