De Praatstoel: Laura Muyldermans

Laura Muyldermans is zopas uitgeroepen tot Rookie of the Year 2022 tijdens de uitreiking van de Belgian Building Awards 2022. Met projecten zoals de transformatie van het Actiris-gebouw in Brussel, deelname aan onder meer de architectuurbiënnale in Venetië en een opmerkelijke buitenscenografie voor De Singel kan de Brusselse architect al een indrukwekkend palmares voorleggen. Wij nodigden haar uit in onze Praatstoel. 

Op welk eigen gerealiseerde projecten bent u het meest fier en waarom?

Ik kijk met veel plezier terug naar de projecten Pyloon en Actiris.

De uitkijktoren Pyloon (ism Olivier Goethals en Dirk Jaspaert) om zijn eenvoud en tegelijk de gelaagdheid die het ontwerp uitstraalt. Om de veelzijdige relaties die het ontwerp aangaat met de lokale en maatschappelijke context. Met Pyloon trachten we de hoogspanningsmast als archetype anders in te zetten; herkenbaar en vervreemdend. Met een evidente schoonheid die zich afspeelt in het spanningsveld​ tussen het vertrouwde en het surreële. 

Ook de transformatie van het oude Actiris kantoor tot maatschappelijke werkplek voor Architecture Workroom Brussels (ism LDSRa) wil ik hier zeker vermelden. De werkplek trekt op een subtiele manier het leven van de straat door in het gebouw. Tussen de meest private en publieke zones introduceerden we een tussenruimte. Het geheel resulteert in een werkplek met aandacht voor spontaniteit en dynamische wisselwerking tussen voorkamers, tussenkamers en achterkamers. Doordacht ontmantelen, schaken met bestaande systeemwanden en de inzet van circulaire stijlwanden resulteert in een spel van ramen en wanden, hoeken en kolommen.

 

Van welk project in uitvoering of in voorbereiding koestert u hoge verwachtingen?

De scenografie voor de dubbeltentoonstelling Caring Architecture in het Vlaams Architectuurinstituut in samenwerking met LDSRa.

Daarnaast ben ik ook benieuwd naar hoe de woning Maria in een verdere toekomst zal worden gebruikt. Voor deze ruime, vrijstaande hoeve zijn we op zoek gegaan naar een configuratie die het mogelijk maakt om de woning op termijn te transformeren naar twee aparte woningen. Twee deuren volstaan om er een co-housing van te maken met een centrale gemeenschappelijke keuken. Daarnaast zijn de technieken voorzien op een bijkomende kamer en een tweede keuken, zodat de woning verder kan evolueren naar twee volledige woongelegenheden zonder grote werkzaamheden.

Welk project van een andere Belgische architect is voor u een schot in de roos?

De “interventie op begraafplaats” van Wim Cuyvers in Rozebeke. Ik lees in het project veel empathie, een vrij denken en een verfijnde ruimtelijke lezing vertaald naar een scherpe ingreep.

Of Flow waarmee Pool Is Cool het openluchtzwemmen terug naar Brussel wil brengen. Het is fijn te zien hoe enkele architecten bottom-up dit programma mee op de politieke agenda zetten en te zien dat er een inclusief, publiek draagvlak ontstaat.

Of nog: Caritas van architecten de vylder vinck taillieu en Gideon Boie omdat het op verschillende domeinen bijdraagt aan een maatschappelijk debat over zorg, openbare ruimte, erfgoed, vergankelijkheid, investeringskader, ... 

 

Welke buitenlandse architecten vormen voor u een grote bron van inspiratie?

De gemeenschap of persoon zonder architecturale achtergrond die zich in het domein van de architectuur bevindt. Ik denk bijvoorbeeld aan de Japanse traditie om tempel om de tien jaar opnieuw op te bouwen. Het gebouw wordt zo een fysieke representatie van een traditie. Het heeft iets heel laagdrempelig, fragiel en verbonden tot de plek. Hetzelfde geldt voor de herder en zijn schuilplaats in de bergen. Ze beschikken over een zeer specifieke relatie tussen binnen en buiten, een omkering in schaal.

Wat zijn volgens u de meest geslaagde recente bouwprojecten in het buitenland?

De bouwprojecten die geen bouwproject wensen te zijn. Projecten die in de eerste plaats leegte faciliteren: ongedefinieerde plekken, vrij voor interpretatie, vrij om toe te eigenen. 
Of de oerbomen in hun natuurlijke biotoop. Het zijn ontzettend intrigerende constructies binnen een grotere weefsel vol leven.

 

Welke jonge architect in Vlaanderen maakt momenteel veel indruk op u?

Het zijn vaak de achterliggende gedachte uitwisselingen die een indruk nalaten. Ze verbeden een blik of bevragen de gangbare perceptie. Er zijn veel personen in het domein van de architectuur met op met wie ik graag al dan niet ontwerpend het gesprek aanga. Bart Decroos, Olivier Goethals, Paoletta Holst, Sophia Holst, Dirk Jaspaert (jong van geest :), Sander Rutgers, Arian Schelstraete, Jan Van Gassen, Jolien Naeyaert, ...

Wat vindt u zo boeiend aan uw job als architect? Zou u uw kinderen aanmoedigen om in uw voetsporen te treden?

De diversiteit die je als architect in je praktijk kan integreren zowel in projecten als het werk. Het maatschappelijke engagement dat ermee gepaard gaat.
Het bijzondere aan het beroep is dat de discipline zich steeds in een grensgebied bevindt tussen diverse disciplines, met als basis het raakvlak tussen het rationele en de emotie.

Welke ontmoeting is bepalend geweest voor uw verdere architecturale ontplooiing?

Eenzijdige ontmoetingen, met anderen die hun gedachten delen:

. De kennismaking met Sophie Calle via de brief “Take Care of Yourself” op de kunstbiënnale van Venetië.

. De kennismaking met George Perec’s observaties in het boek Attempt at an Inventory.

. De kennismaking met Pascal Gielen in het artikel “Laten we proberen onze fundamentele ambiguïteit te aanvaarden’ voor de Witte Raaf.

. De reis langsheen diverse landschapservaringen de “Filosofie van het landschap” door Ton Lemaire.


Herkent u zichzelf nog in de ambitieuze jonge student die u ooit zelf was? Komen droom en werkelijkheid sterk overeen?

Deze vraag doet met denken aan de kortfilm Meander die tijdens de lockdown in samenwerking met Eric Arnal-Burtschy tot stand kwam. Deze animatiefilm is een vertaling van de verbeelding in een nieuwe realiteit, het is een ode aan de geloofwaardigheid van de verbeelding. De verbeelding is een actieve manier om naar het dagdagelijkse leven te kijken. De verbeelding is een realiteit en dus ook de werkelijkheid.

Of zoals Eric Arnal-Burtschy het verwoordt: “An imaginary remains imaginary if we do not try to realize it. If we start to believe in it, it can become a vision for a world that is close to us but with values that ensure its continuity and attention to the other. It is this kind of awareness that Meander invites us to, to the fact that the magical world he describes could be our own if we wanted it to be.” 

Faits divers
Welke job zou u nu uitoefenen als u geen architect was?
Die vraag mag je me over tien jaar nog eens stellen.
Waar hebt u uw architectuuropleiding gevolgd? Sint-Lucas, Brussel
Bij wie hebt u stage gelopen? Architecten De Vylder Vinck Taillieu (aDVVT)
Wat was de titel van uw eindwerk? “Mechanized Nature: How do architects try to integrate the nature of humanity into architecture?”
Favoriet ander boek: meestal boeken die de dagelijkse perceptie in een ander daglicht plaatsen.
Favoriet tv-programma: de televisie heb ik op mijn 18e ingeruild voor een vaas met bloemen.
Hebt u veel vrije tijd en hoe brengt u die het liefst door? Meanderend
Favoriete Belgische stad: Brussel
Favoriete Europese stad: Brussel
In welk land zou u het liefst geboren en opgegroeid zijn? Brussel :)
Actief of passief sportbeoefenaar? Welke sport? Wandelen in de Bergen
Favoriete andere website? De buienradar

Bron: Laura Muyldermans
Deel dit artikel:
Onze partners