De Praatstoel: Movses Der Kevorkian (Sill and Sound)

Movses Der Kevorkian, geboren in Beiroet, is een architect en stedenbouwkundige uit Brussel. In 2015 richtte hij het architectenbureau Sill and Sound op, dat uitgaat van een kritische, intellectuele en emotionele relatie met de omgeving. In alle projecten van het architectenbureau staat aandacht voor detail centraal en wil het eigentijds zijn zonder mee te gaan in de waan van de dag.

Op welke eigen gerealiseerde projecten bent u het meest fier en waarom?

Een van onze projecten die ik wil vermelden is een residentieel gebouw dat uit drie appartementen en een duplex bestaat. Die passen in een L-vorm in elkaar, als de stukjes van een Chinese puzzel. Een polycarbonaat zuidgevel maximaliseert de hoeveelheid natuurlijk licht in de slaapkamers en garandeert tegelijk de privacy dankzij zijn doorschijnende karakter. ’s Avonds fleurt een diffuus licht, dat uit dezelfde binnenruimtes komt, de straat op. Doorheen de dag verandert het gebouw dan ook geleidelijk van uiterlijk en transparantie door de overdracht van licht in beide richtingen.

Een tweede project, dat momenteel volop aan de gang is, is de uitbreiding van een eengezinswoning in Mechelen. Daar ontwikkelen we het potentieel van de ruimtes die ontstaan door de koppeling tussen de bestaande woning en de nieuwe uitbreiding. De dubbele hoogtes, de verticale circulatie en de corridors zijn de troeven van het project.
 

Van welk project in uitvoering of in voorbereiding koestert u hoge verwachtingen?

Momenteel werken we aan een villa in Brugge. Het is de bedoeling om een woning te realiseren die het maximum uit het buitenleven haalt. Dat betekent dat ze zich openstelt voor de natuur en dat ze zich in verschillende richtingen manifesteert, maar tegelijkertijd is ze ook geënt op een centrale binnenruimte die als het ware de verschillende woonzones ‘verzamelt’. De architectuur toont die onbalans en ambiguïteit en wordt het resultaat van die twee vectoren die elkaar voortdurend tegenspreken: de transparantie en de intimiteit. Daardoor wordt een werk van opening en afbakening tussen interieur en exterieur bestudeerd.

Een ander lopend project is de ontwikkeling van huisvesting voor de Armeense populatie die door de recente oorlog getroffen is, in de regio Nagorno-Karabach. Met een heel beperkt budget proberen we kwalitatieve woningen te realiseren die rekening houden met de lokale gewoontes en manier van leven door binnen- en buitenruimtes te organiseren in functie van hun dagelijkse behoeften, wat enorm verschilt met de manier waarop we normaliter een woning ontwerpen.
 

Welk project van een andere Belgische architect is voor u een schot in de roos?

Het aanbouw atelier van LAVA architecten vind ik een mooi project.
 

Welke buitenlandse architecten vormen voor u een grote bron van inspiratie?

Ik hou echt van het werk van BRUTHER en hun multidisciplinaire activiteiten. Hun werk kadert altijd in een streven naar performantie.
 

Wat zijn volgens u de meest geslaagde recente bouwprojecten in het buitenland?

De toren van Rafael Viñoly op 432 Park Avenue in New York vind ik spectaculair. Ook Stone Garden Housing in Beiroet, een appartementsgebouw ontworpen door Lina Ghotmeh, is een heel mooi project. De gevel van dat gebouw is bekleed met een materiaal dat volledig met de hand is bewerkt.
 

Welke jonge Belgische architect maakt momenteel veel indruk op u?

Ik vind PULS Architecten een heel interessant bureau. Ik waardeer architecten wiens werk het mogelijk maakt om een architecturale reflectie te ‘lezen’ in plaats van louter het eindproduct te tonen, dat niet altijd het lange ontwerpproces weerspiegelt.
 

Wat vindt u zo boeiend aan uw job als architect? Zou u uw kinderen aanmoedigen om in uw voetsporen te treden?

Ik vind dat het beroep van architect voortdurend de neiging heeft om af te glijden naar een eliteactiviteit. Daarmee bedoel ik dat we vaak tewerkgesteld worden in een context waar architectuur gezien wordt als het product van een dure constructie en een reeks complexe details en technieken die het transformeren in een ‘instrument’. Dus hoe bevrijd je architectuur uit de klauwen van technische bureaus en materiaalverbruikers? Hoe zorg je ervoor de architecten niet bijdragen tot sociale ongelijkheid? Hoe zorg je ervoor dat architectuur opnieuw een menselijk karakter krijgt en uitgaat van een bepaald bewustzijn? Dat is het aspect dat me het meest interesseert in ons vakgebied: ik ben voor een ‘linkse’ architectuur! Zoals Gilles Deleuze zei: je moet weten dat de problemen in de derde wereld dichter bij ons staan dan de problemen in onze eigen buurt.
 

Welke ontmoeting is bepalend geweest voor uw verdere architecturale ontplooiing?

Het gaat niet om een ontmoeting met een persoon, maar om een tentoonstelling. Dat was in 2006 in het Centre Pompidou, waar een installatie van Morphosis was uitgestald (onder leiding van de architect Tom Mayne). Daar werden maquettes, tekeningen, 3D-beelden, webcambeelden van bouwwerven of het architectenbureau, films en projecties getoond onder een groot glazen platform. De bezoekers konden op dat platform wandelen, wat resulteerde in een interactieve beleving die alle dimensies van Morphosis’ werk in de verf zette.
 

Herkent u zichzelf nog in de ambitieuze jonge student die u ooit zelf was? Komen droom en werkelijkheid sterk overeen?

Ik heb er eigenlijk nooit van gedroomd om architect te worden en zelfs vandaag probeer ik het te vermijden om architectuur te zien als een welomlijnd beroep. Hoe minder we het definiëren, hoe meer we eraan kunnen werken en het kunnen opvatten als een levensvisie.

 

 

Faits divers

Welke job zou u nu uitoefenen als u geen architect was? Ik zou graag antropoloog of bibliothecaris geweest zijn.
Waar hebt u uw architectuuropleiding gevolgd? In Beiroet, Libanon
Wat was de titel van uw eindwerk? Centrum voor onderzoek en bescherming van bedreigd erfgoed
Favoriet architectuurboek: ‘Making: Anthropology, Archaeology, Art and Architecture’ van Tim Ingold uit 2013.
Favoriet ander boek: ‘Création et Anarchie’ van G. Agamben
Favoriete film: ‘Sayat-Nova’ van Paradjanov en ‘The Stalker’ van Tarkovsky
Favoriet tv-programma: Geen televisie bij ons!
Favoriete muziek: Tegenwoordig is het Skip and Die of Tigran Mansurian, die ik minstens een keer per dag beluister.
Hebt u veel vrije tijd en hoe brengt u die het liefst door: Ik maak vertalingen van het Frans naar het Armeens.
Favoriete Belgische stad: Antwerpen.
Favoriete Europese stad: Amsterdam en Venetië.
In welk land zou u het liefst geboren en opgegroeid zijn? Dat is een heel moeilijke vraag, maar ik zou graag Ethiopië geprobeerd hebben.

Bron: Movses Der Kevorkian
Deel dit artikel:
Onze partners