Raf Van Hulle, zaakvoerder van VAN HULLE, houdt van de vrijheid die het beroep van architect met zich meebrengt. Daarnaast is hij druk in de weer met al dan niet architecturale uitvindingen met een ecologische insteek. Zo won hij onlangs The Sun Trip, een wedstrijd van maar liefst 7.500 kilometer voor elektrische fietsen op zonne-energie. Reden genoeg dus om in het wiel te blijven terwijl Architectura met deze sportieveling doorheen een arsenaal aan vragen fietst.
Raf Van Hulle, zaakvoerder van VAN HULLE houdt van de vrijheid die het beroep van architect met zich meebrengt. Daarnaast is hij druk in de weer met al dan niet architecturale uitvindingen met een ecologische insteek. Zo won hij onlangs The Sun Trip, een wedstrijd van maar liefst 7.500 kilometer voor elektrische fietsen op zonne-energie. Hij peddelde zich een weg naar het hoogste schavot met zijn eigen creatie The Solarwind. Reden genoeg dus om in het wiel te blijven terwijl Architectura met deze sportieveling doorheen een arsenaal aan vragen fietst.
Raf komt als eerste over de streep in Astana en wint zo The Sun Trip.
Over welk eigen gerealiseerde projecten bent u het meest fier en waarom?
De woning met opnamestudio in Stevoort beschouw ik toch als mijn paradepaardje. De klanten wensten een ruime woning met leefruimte naar de noordelijke tuin met veel vergezichten, zowel vooraan als achteraan. Na de aankoop van het terrein werd bij het dochtertje een motorische handicap vastgesteld. Het was een hele uitdaging voor mij om bovenop de eisen en het hellende terrein een ontwerp te maken dat aangepast was aan mogelijk rolstoelgebruik.
Het eindresultaat is een gekantelde woning, die de helling van het terrein volgt om zo de warmte van de zuidkant te laten migreren naar de leefruimte aan de noordzijde. De carport staat zo hoog mogelijk en het resterende hoogteverschil naar de leefruimte werd opgelost door vijf langzame traptreden en een hellingbaan via de nachthal te plaatsen. Een grote ellipsvormige uitsparing zorgt voor licht en zonnewarmte in de keuken.
De binnentemperatuur in het kantoor wordt geregeld door beweegbare houten lamellenwanden die eveneens zorgen voor de nodige privacy. Deze lamellenwand filtert overdag het zonlicht en sluit bij valavond automatisch de carport af. Achter de lamellen zitten de opengaande raamdelen verborgen die intensieve nachtkoeling toelaten zonder gevaar op inbraak, waardoor airco overbodig is.
Een andere favoriete realisatie is Lofthansa, een collectief woonproject. Tijdens de zoektocht naar een eigen woonst en kantoorruimte ontdekte ik een verlaten fabriekshal langs de Dijle in Mechelen. Niemand wilde het gebouw hebben waardoor het al jaren te koop stond. Het was een doorn in het oog van iedere voorbijganger. De hal was groot genoeg om naast mijn eigen loft ook nog tien andere lofts te herbergen. De bedoeling was om oud en nieuw respectvol te combineren, waarbij de authentieke structuur zichtbaar moest blijven. De lofts hebben doelbewust een sobere indeling meegekregen aangezien het uitzicht de grootste luxe is. Ik ben altijd voorstander geweest van collectief wonen, het biedt immers tal van voordelen.
Van welk project in uitvoering of in voorbereiding koestert u hoge verwachtingen?
Ik werk momenteel aan een herinrichtingsproject op een braakliggende industriële site aan de Dijle in Muizen. Het project omhelst twaalf passieve-woningen, een nieuw onderkomen voor de plaatselijke natuurvereniging, een kaasspeciaalzaak en veel stedelijk groen. De nieuwbouw is een uitgestrekt houten volume met willekeurige ronde uitsparingen. Ik kies dus niet voor afzonderlijke woningen, maar wel voor een groot geheel dat eruit ziet als een groot stuk kaas waardoor het refereert naar de dorpsnaam.
Welk project van een andere Belgische architect is voor u een schot in de roos?
Sculp(it)-House in Antwerpen. Ze hebben een briljante woonst gebouwd op een plek die oorspronkelijk onbestaande was: de smalste woning van Antwerpen in de Huikstraat. Die woning symboliseert wonen in de stad in z’n meest pure vorm tot in de kleinste details. De woning staat nu zelfs te koop, als ik mij niet vergis.
Welke buitenlandse architecten vormen voor u een grote bron van inspiratie?
De architecten van mijn generatie studeerden af met invloedrijke iconen zoals Koolhaas, Zumthor, Herzog en de Meuron.
Dergelijke namen staat uiteraard synoniem voor prachtige gebouwen, maar niet alleen toppers inspireren mij. Ik reis veel met de fiets en raak dan in vervoering door gewoon rondom mij te kijken. Bijna iedere Europese stad is een smeltkroes van mooie architectuur. Vanop de fiets beleef je dat nog veel intenser en zie je de meest prachtige gebouwen, constructies, bruggen, pleinen en parken. Naast het gebouw is ook de context intrigerend : de omgeving, de relatie met de stad, en het gebruik door de locals.
Door architectuur in andere landen te observeren leer je de eigen bouwmethoden meer in vraag stellen. Ik geloof niet dat de buitenlandse architecten beter zijn dan wij, maar ze hebben andere problemen waarop ze moeten anticiperen: een ander klimaat brengt andere bouwvormen met zich mee, andere grondstoffen zorgen voor andere gevels. In het warme zuiden zie je een overduidelijke band met water. In het communistische Oosten zijn pleinen groter maar ook doods. Dat vind ik enorm boeiend en inspirerend. Wij zijn gelukzakken in België: wij bouwen in een gematigd klimaat zonder temperatuurpieken en beschikken over een massa middelen. Helaas moeten we wel rekening houden met heel wat bouwvoorschriften.
De laatste jaren ben ik vooral gefascineerd door prefabconstructies. Prefabbouwen is de toekomst, want een prefabwoning vergt veel minder energie in opbouw en geeft meer mogelijkheden inzake isolatie en duurzaamheid. Zo fietste ik afgelopen zomer doorheen de verlaten steppe van Kazakhstan (tijdens de fietswedstrijd The Sun Trip nvdr) en zag ik cafés, uitgebreid met gerecupereerde olietanks. Heel eenvoudig en gemaakt met de weinige middelen die ze hebben. Het deed me denken aan de Gervasutti berghut van het Italiaanse architectenbureau LEAPfactory. Ook hier moest de bouw snel gaan en bestand zijn tegen harde en gure winden.
Wat zijn volgens u de meest geslaagde recente bouwprojecten in het buitenland?
De nieuwe Monta Rosa-hut in Zwitserland, ontworpen door architect Andrea Deplazes. Alleen al omwille van de locatie op 2883 meter boven de zeespiegel : je komt er uitgeput toe en snakt naar een bed en eten en wordt daarenboven geconfronteerd met een overdonderende schoonheid en een oorverdovende stilte. Het innovatieve gebouw – ook wel rotskristal genoemd – genereert meer dan 90 procent van de noodzakelijke energie. De hut is bedekt met een fonkelende aluminium huid en beschikt aan de zuidzijde over een geïntegreerd fotovoltaïsch systeem.
Soms zoeken we het echter te ver, en het project ‘La Trufa’ van Anton Garcia toont dat op lucratieve wijze. Hij creëert gebouwen door strobalen te overgieten met beton, en deze nadien te laten leeg eten door een kalf.
Welke jonge architect in Vlaanderen maakt momenteel veel indruk op u?
De bureaus Sculp(it) en Dhoore-Vanweert maken zeer goede architectuur en blijven mij keer op keer verrassen. Zij durven tenminste nog iets.
Wat vindt u zo boeiend aan uw job als architect? Zou u uw kinderen aanmoedigen om in uw voetsporen te treden?
Als ontwerper ben je creatief bezig en dat is goed voor de geest. Wat je bedenkt en uittekent, bevindt zich na een jaar al in de ruwbouwfase. Bij ieder project kijk ik uit naar de dag dat ik fysiek kan rondlopen in het gebouw. Dat geeft veel voldoening: voor zo’n moment ‘teken’ ik.
Men zegt altijd dat tijd de grootste luxe is, maar ik vind flexibiliteit in tijd nog veel belangrijker. Als zelfstandige werk ik wanneer het mij uitkomt. Als het goed weer is, of als mijn dochter vakantie heeft, staat de boog minder gespannen. Dat maakt dat ik mijn job heel graag doe. Mijn dochter is nu negen jaar oud en ik zal haar nooit afraden om architecte te worden. Het is een fijn beroep als je goed met verantwoordelijkheden weet om te gaan.
Welke ontmoeting is bepalend geweest voor uw verdere architecturale ontplooiing?
Mijn ontplooiing is niet zozeer beïnvloed door ontmoetingen met mensen, maar wel door het lezen van boeken en door veel te observeren. Mijn opleiding heeft uiteraard ook de manier waarop ik architectuur nu beleef bepaald.
Herkent u zichzelf nog in de ambitieuze jonge student die u ooit zelf was ? Komen droom en werkelijkheid sterk overeen?
Ik ben even ambitieus als vroeger, maar heb wel mijn accenten moeten verleggen. In plaats van alle dagen hoogstaande architectuur te willen creëren, geef ik nu meer prioriteit aan het utilitaire en maatschappelijke belang van architectuur. Ik heb doorheen de jaren leren relativeren. Van toparchitectuur alleen kan een architect niet leven, daar kruipt ontzettend veel tijd en energie in, en niet iedere klant weet de meerkost ervan te appreciëren.
Daarom hou ik mij ook bezig met andere disciplines in de randzone van architectuur en dat geeft een leuke wisselwerking. Ik ontwerp meubels of gewone ecologische voorwerpen voor alledag zoals de Solarwind. Het is een trailer om achter een snelle elektrische motorfiets te hangen, en terwijl je fietst herlaadt de Solarwind je fiets met zonnepanelen. Ik gebruik ‘m altijd om op werfbezoek te gaan.
Wat begon als een ‘speeltje' van de architect, is na de Eco Design Award en het succes van The Sun Trip uitgegroeid tot een marktwaardig product.
Ik woon en werk langs de Dijle, en om de omgeving aantrekkelijker te maken voor ecotoerisme werk ik aan een aantal instapplaatsen voor kajakkers. Ik zit al een tijdje op het idee te broeden om een aantal rust- en bivakplaatsen voor doorreizende kajakkers in de Dijleberm neer te poten in de vorm van houtsculpturen. De budgetten zijn intussen vrijgemaakt en de eerste instapplaatsen werden dit jaar al gebouwd.
Faits divers
Welke job zou u nu uitoefenen als u geen architect was?
Ik zou het echt niet weten … astronaut misschien?
Waar hebt u uw architectuuropleiding gevolgd?
PHL in Diepenbeek
Bij wie hebt u stage gelopen?
Regie der Gebouwen in Hasselt
Wat was de titel van uw eindwerk?
EROPOLIS, een immens ‘hoerenkot’ met hoofdzetel voor Payoke
Favoriet architectuurboek:
Isolated Rowhouses (Roel Jacobs), fotoboek van onze ‘typische’ rijwoningen.
Favoriet ander boek:
Mogelijkheid van een eiland, Michel Houellebecq
Favoriete film:
Stanley Kubrick : Full Metal Jacket
Favoriet tv-programma:
Van vlees en bloed
Favoriete muziek:
Moby
Hebt u veel vrije tijd en hoe brengt u die het liefst door?
Met mijn beste vrienden ruige afgelegen plekjes opzoeken en er bij een vuurtje filosoferen.
Favoriete Belgische stad:
Antwerpen
Favoriete Europese stad:
Amsterdam en Kopenhagen zijn echte fietssteden, het aantal fietsers is een graadmeter voor de leefbaarheid van een stad.
In welk land zou u het liefst geboren en opgegroeid zijn?
Zwitserland : prachtige natuur, alpinisme in achtertuin en een hoge levenskwaliteit.
Actief of passief sportbeoefenaar? Welke sport?
Ik ben Iron Man - triatleet : 1 keer douchen voor 3 keer sporten (wat goed is voor het milieu).
Favoriete architectuursite?
www.architectura.be
Favoriete andere website?
www.thesuntrip.com
Onze partners