De terminologie rond brandveiligheid verklaard

Wat betekent niet-brandbaar?

Niet-brandbaar betekent simpelweg dat een materiaal niet bijdraagt aan een brand. De gradatie van niet-brandbaarheid wordt bepaald door het Euroklasse-systeem , waarbij de klassen A1 en A2 niet-brandbaar en B-F brandbaar zijn. Wanneer je niet-brandbare materialen gebruikt, elimineert je risico’s al in de ontwerpfase, aangezien dit materiaal niet significant bijdraagt aan een brand. De niet-brandbaarheid (A1, A2) wordt gegarandeerd door grenswaarden vast te leggen voor de calorische inhoud (PCS-waarden). Voor brandbare materialen (B-F) worden die grenswaarden niet vastgelegd.

Wat zijn brandbare materialen?

Brandbare materialen hebben een hogere calorische waarde dan niet-brandbare materialen en kunnen daardoor bijdragen aan de verspreiding van een brand. In het Euroklasse-systeem  zijn klassen B tot F brandbaar. Het is belangrijk om hierbij te letten op de betekenis van de verschillende Euroklasse-indelingen: een B-classificatie dicht bij de A2-grens is veel veiliger dan een F-classificatie, wat betekent dat het materiaal niet is geslaagd voor de tests voor een hogere klasse.

Voor hoogbouw en hoogrisicogebouwen adviseert Rockpanel om altijd niet-brandbare materialen te gebruiken.

Wat betekent brandvertragend?

Brandvertragende middelen of brandvertragers zijn additieven die meestal worden gebruikt bij brandbare materialen met de bedoeling om de ontbranding van die materialen te vertragen. Deze additieven worden verteerd wanneer ze aan vuur worden blootgesteld; ze vertragen de brandbaarheid, maar verminderen die niet.

Wat zijn licht ontvlambare materialen?

Licht ontvlambare materialen ontbranden gemakkelijker dan andere materialen (zoals brandbare materialen). Dergelijke materialen kunnen bijvoorbeeld snel branden met een vlam of hebben een vlampunt onder een willekeurige temperatuurgrenswaarde van 50 °C.

 

Wat betekent brandbestendigheid?

Wanneer er toch een brand uitbreekt, komen we op het vlak van brandbestendigheid terecht. Hierbij gaat het erom hoe lang voorkomen kan worden dat de brand zich verspreidt tussen afzonderlijke ruimten of verdiepingen (compartimenten) in een gebouw. De brandbestendigheid wordt daarom bepaald door de totale bouwkundige opzet, de constructie en de toestand van een gebouw. De classificatie van de brandbestendigheid wordt meestal weergegeven als een maximale tijd (in minuten uitgedrukt) waarbinnen mensen op een veilige manier aan een brand kunnen ontsnappen.

Wat zijn brandwerende voorzieningen of spouwcompartimenteringen?

Brandwerende voorzieningen of spouwcompartimenteringen zijn elementen die in de spouwen van een gevel worden geplaatst, die moeten voorkomen dat de brand zich binnen de spouw verspreidt. Je zou kunnen stellen dat het risico op verspreiding van een brand via de spouw beperkt is wanneer niet-brandbare isolatie en bekleding (Euroklasse A1-A2) worden gebruikt. Toch wordt het gebruik van spouwcompartimenteringen vaak voorgeschreven in nationale bouwvoorschriften of -codes. Algemeen gesteld kunnen brandwerende voorzieningen in twee categorieën worden ingedeeld: verticaal en horizontaal.

Wat is het verschil tussen horizontale en verticale brandwerende voorzieningen?

Bij geventileerde gevels worden vaak verticale brandwerende voorzieningen gebruikt, die ook wel 'cavity closers' worden genoemd. Zij dienen om de spouw aan de hoeken af te sluiten om op die manier te vermijden dat de windbelasting zich opstapelt.

Horizontale spouwcompartimenteringen worden vaak zo ontworpen dat ze in normale omstandigheden een luchtstroom achter een geventileerde gevel mogelijk maken en dat ze bij een brand de spouw afsluiten. Hiervoor worden ofwel opzwellende barrières of metalen elementen gebruikt.

Download de brochure van Rockpanel als u hierover meer te weten wilt komen.