Dokter Daylight 08/24 | Emotie!

 

Als er iets is dat ons steeds weer vol bewondering laat stilstaan en met bewondering slaat is het wel zonlicht in al haar gedaanten. Het schijnen door een glas, een weerspiegeling , een gemoed dat het opwekt, de details die het toont, … De zon heeft zo veel facetten. Men wordt er lyrisch van. Laten we er tijd voor nemen om er naar te kijken, terug kind te worden dat met bewondering het mooie ziet. Maar ook, laten we proberen het te begrijpen : wat gebeurt er hier juist? Misschien kan ik dit effect ook in mijn gebouw her-creëren?

WISTJEDATJE:

“KOMOREBI" is het Japanse woord voor de glinstering van licht en schaduwen die ontstaan wanneer bladeren wiegen in de wind. Het beeld dat ontstaat bestaat maar één keer, op dat moment. (de laatste film van Wim Wenders: Perfect Days, handelt hierover)

Onze hersenen reageren het felst op zaken die in de natuur voorkomen. We worden bijvoorbeeld enorm rustig bij het zien van de schaduw van bewegende bladeren. Meer dan een statische schaduw zal die beweging onze saaie omgeving doen vergeten. Onze hersenen gaan ons doen vergeten dat we binnen zitten en ons teleporteren naar een rustige omgeving buiten.

In een centrale atrium een bewegend kunstwerk hangen met spiegelende bladeren die het zonlicht weerkaatsen naar de omliggende kantoren waar het een effect van bewegende bladeren creëerde bleek een geslaagd experiment. De natuur werd terug in de werkomgeving gebracht en de schaduwen leken op die van bladeren die onregelmatig bewogen in de wind. Dit werd als heel aangenaam en waardevol ervaren door de gebruikers van die ruimten.

Daglicht is emotie, ... en emotie kan koppig zijn. Mijn echtgenote bijvoorbeeld vindt het licht in onze badkamer die noord georiënteerd is prachtig. Het zicht op de bomen in het park achteraan ons huis, die door heen de dag vanuit alle oriëntaties door de zon gestreeld worden samen met het mooie diffuse licht dat steeds in de ruimte aanwezig is…. Het komt erop neer dat ze haar bureau daar wil, maar ook de slaapkamer, onze living, de keuken,….. Ik hoef maar over de badkamer te spreken, over ons huis, over renoveren of ze zal dit steevast weer op de tafel leggen. Hier ligt geen wetenschap achter, geen logica, gewoon pure emotie en gevoelens die fundamenteel in haar gegraveerd staan.

Daarom ben ik er steevast van overtuigd van het belang onze emoties nog meer te laten primeren dan enkel regels en wetten. We moeten graven naar de schatten om die magie weer te ontdekken. Het resultaat zal des te sterker zijn, de ervaring voor de gebruiker des te groter. Een ervaring die elke dag opnieuw meermaals weer beleefd wordt en niet saai zal worden. Een zonsondergang blijft magisch, hoe vaak je hem ook ziet.

Het nabootsen van een effect geeft ons een soort wapen bij het ontwerpen van onze huizen. De insteek zou kunnen zijn om vanuit die effecten te starten bij een ontwerp: een soort van menu van waaruit men kiest , ingrediënten voor het maken van de maaltijd.

Daglicht is zo vanzelfsprekend dat we het neigen te vergeten. Wanneer we een mooi verhaal willen schrijven hebben we eerst en vooral een alfabet nodig. Hoe meer letters we hebben hoe meer woorden we kunnen maken en hoe mooier ons sprookje. Iemand zei op de Daylight Academy : we weten onderhand hoeveel opening we moeten plaatsen en hoe groot en waar men ze moet plaatsen. Maar ik was vergeten hoe mooi licht kan zijn en welke gevoelens ze kon opwekken. We moeten terug leren schilderen met daglicht.