DWARSBEUK. De Orde op missie

Het is zover. De Orde – eigenlijk de Vlaamse Raad – heeft zich in conclaaf teruggetrokken en is eerst met een missie en dan met een visietekst naar buiten gekomen. In die volgorde.

Alle managementtheorieën en publicaties zeggen dat je eerst een visie moet ontwikkelen en dan pas uw missie kunt bepalen. Bij de Orde doen ze dat in omgekeerde volgorde maar dat moet niet verwonderen; bij de Orde doen ze graag een beetje tegendraads en daar komen dan vodden van.

Wat ze vooral gaan doen: alles waar al jaren over gepalaverd wordt en waar al jaren soms verstandige praat uit is gekomen, afgewisseld met nonsens, dat gaan ze nu eens allemaal overboord gooien en van scratch herbeginnen. Tabula rasa, een schoon onbezoedelde kalk erover en opnieuw aan de slag. Warm water, nog nooit van gehoord.

Maar eerst: de mandatarissen. Die moeten beter opgeleid worden, beter geïnformeerd worden, studiewerk verrichten en dan zal het gebeuren, dan zullen de vonken eraf vliegen en zal het beleid eens zien tot wat de Orde in staat is. De wet van 1939 zal grondig hervormd worden, aangepast aan de huidige noden; de stage zal even grondig hervormd worden waardoor een nieuwe lichting architecten zal aantreden, de erelonen zullen eindelijk hun naam waardig worden en er zullen geen nieuwe decreten, wetten en verordeningen nog in het staatsblad verschijnen alvorens de Orde er zijn zegen over gegeven heeft. De overheden, de besturen, de opdrachthouders die tot nu toe de architecten niet zagen staan: ze zijn gewaarschuwd. Het wordt NO PASARAN.

Zo versta ik het toch.

Daar waar in een professionele organisatie, een onderlegd team klaar staat om zoiets op adequate manier in te vullen en te zorgen voor continuïteit, gaan ze dat bij de Orde weer eens onder mandatarissen regelen waarvan de helft over anderhalf jaar vervangen zal worden en de nieuwkomers via snelcursus zich weer in de materie mogen verdiepen.

Bij de Vlaamse Raad doen ze alsof het nu een kwestie van een paar maanden is en de zaak is rond. Alleen, om hervormingen zoals aangekondigd erdoor te krijgen moet je in dit land met twee zijn om te kunnen dansen. Zolang er nu niet met de collega’s over de taalgrens een strategie afgesproken wordt om de visie concreet in een gezamenlijke missie om te zetten zal alles een maat voor niets blijven. Weer eens.