Een Nederlands treinstation als een Edward Hopper-schilderij

Dat is het geval in Harderwijk in Gelderland. In Harderwijk tref je een schoolvoorbeeld van Nederland: een verspreid polderlandschap en lage bakstenen huizen langs smalle straatjes rond de Grote Kerk. Oude windmolens hier, laagbouw uit de jaren zeventig daar.

Een van de lage gebouwen is het oude station waar treinen vertrekken naar Amsterdam Centraal, hemelsbreed maar zo'n 50 kilometer verderop. De reis duurt echter nog steeds anderhalf uur en een overstap voordat je de bestemming bereikt.

De Nederlandse spoorwegen zijn nu van plan het netwerk uit te breiden, nieuwe routes toe te voegen, meer frequente diensten en meer aantrekkelijkere stations. De spoorwegmaatschappij zet in op 246 miljard passagierskilometers per jaar in 2040. Met andere woorden, dat iedere Nederlander gemiddeld bijna 40 kilometer per dag met de trein reist, inclusief de mensen in de provincies.

Dat is de reden waarom station Harderwijk werd gemoderniseerd. De architecten van Groep A in Rotterdam transformeerden de gelijkvloerse kruising in een meerlaags verkeersknooppunt, waar auto-, bus-, trein- en fietspaden zijn gescheiden, maar toch met elkaar verbonden zijn.

Om ervoor te zorgen dat het in elkaar grijpende systeem van rijstroken geen afbreuk doet aan de kwaliteit van de openbare ruimte, is het ontwerp voor overgangen, niveauverschillen en de pleinruimte ruim en licht, met verschillende, delicate aangepaste bruggen. Ze planden een ingrijpende, grote open trap, uitgebreide glazen overkappingen en een glazen winkelgevel voor het station zelf.

De gesloten oppervlakken van het station zijn bekleed met ALUCOBOND® Spectra White Silver gehaakte cassettes, die het daglicht en 's nachts de zorgvuldig geplande verlichting van het plein weerspiegelen. Het hart van het nieuwe station is het dak, dat ver boven het voorplein uitsteekt.

Ook dit dak is bekleed met zilverwitte, sterk reflecterende ALUCOBOND®-panelen. Vooral 's avonds werken de spots en lichtreflecties op de luifel de duisternis in. De wachtruimte op het voorplein wordt op die manier duidelijk benadrukt en krijgt een vleugje theater.