Een parlement voor de Duitstalige gemeenschap

Het ontwerp verenigt het oude gebouw en de uitbreiding tot een samenhangend geheel, waarin de twee complexen toch elk hun eigen karakter hebben. Door de aard van de heuvel waarop het parlement staat, kon men de nieuwbouw direct voor de oude structuur plaatsen. Van buitenaf gezien is het reeds bestaande bouwwerk op die manier niet alleen perfect gecombineerd met het nieuwe, ze vormen ook samen een coherente eenheid. Het dak en de buitenmuren van de aanbouw zijn volledig bedekt met sedumplanten.

Een nieuw oud sanatorium

Tijdens renovaties in de jaren 60 en 70 verloor het sanatorium veel van zijn orginaliteit. De voorgestelde vernieuwing had nu echter tot doel om de integriteit van het sanatorium te herstellen. Het oorspronkelijke uiterlijk diende als basis. Alle bestaande elementen werden waar mogelijk hersteld, zoals bijvoorbeeld de terrazzovloeren in de gangen en trappen. Het uitzicht van de ramen werd aangepast in vergelijking met de eerdere ramen, door het gebruik van moderne, dubbele beglazing en dikkere kozijnen. Hun elegante look hebben ze evenwel niet verloren. Ook het dak werd onder handen genomen. Door de noodzakelijke isolatie, verschoof de positie van de dakkapellen en veranderden hun verhoudingen. De dakbedekking bestaat uit leisteen, net zoals vroeger.

De architecten werden daarnaast geconfronteerd met een nog groter probleem: de hedendaagse eisen voor energie-efficiëntie en energiezuinigheid. Deze normen liggen ver boven de mogelijkheden van de oorspronkelijke constructie. Om toch aan de vooropgestelde verwachtingen te voldoen, koos men voor zeer hoogwaardige thermische isolatie en - vooral - voor de integratie van een ventilatiesysteem en nieuwe verwarming op basis van pellets. Bovendien installeerde men een koelingssysteem via een adiabatisch proces op basis van de verdamping van water. Hiervoor werden ongeveer 500 boorgaten gemaakt in de muren en plafonds. Het nog steeds originele plafond was echter breekbaar en sommige zolderingen moesten dan ook vervangen worden.

Een sfeervol interieur

Wat betreft het interieur wilde men vooral de verschillende ruimtes in elkaar laten overvloeien. Samen met de grote nieuwe trap kreeg de centrale hal of foyer dan ook een bemiddelende functie tussen oud en nieuw. Hij is strak en symmetrisch en verbindt de plenaire zaal en de trap met elkaar door middel van grote openingen in de wand. De wanden van de foyer zijn wit gepleisterd, terwijl de vloer werd ingelegd in kops hout. Hierdoor wordt continuïteit gecreëerd met het interieur van de vergaderzaal. De foyer biedt ruimte aan recepties, tentoonstellingen en dergelijke. De grote openingen in de muur zijn in glas en vormen als het ware een groot raam dat uitzicht biedt vanuit de foyer, door de plenaire zaal, tot in het omliggende park. Door haar locatie en inrichting heeft de plenaire zaal een rustig karakter met een mooi uitzicht. Het landschap wordt zo een vast onderdeel van het interieur.