Een ruitenspel in mayagoud en zwart

Onder het dak van het nieuwe culturele centrum bevinden zich onder andere een partyruimte, een keuken, technische- en opslagruimtes, kleedkamers en een open bar. Het gebouw bestaat uit twee rompen, een vlakke cilindrische schrijf en een hoge rechthoekige blok die iets uit het midden in de vlakke romp staat. De ondoorzichtige aluminium gevel wordt regelmatig onderbroken door glazen oppervlakken en insnijdingen die een kijkje bieden in het gebouw of er toegang toe geven. Zo kun je buiten zien wat er binnen gebeurt.

Architectuur als handelsmerk

Het architectenteam staat bekend om zijn ongedwongen omgang met vormen, kleuren en materialen die als klassiek worden beschouwd en blinkt uit in samenspel. Bij zicht op zee ontwerpen ze al meer dan vijftien jaar samen architectuur en zijn ze geïnteresseerd “in de manier waarop materialen gebruikt en binnen de context van een gebouw verwerkt kunnen worden”. Aan de basis van hun architectuurwerk staan eerder kunstzinnige strategieën dan wetenschappelijke overtuigingen. Toch zijn hun onconventionele oplossingen altijd gestoeld op rationele overwegingen: “Het gaat altijd om de toegevoegde waarde.”

De inwoners lijken tevreden met het nieuwe centrum. Dit heeft er zeker mee te maken dat de architecten het gebouw als een paviljoen beschouwen, maar ook dat ze het in contact hebben gebracht met de omgeving en de veelzijdigheid ervan toegankelijk hebben gemaakt. Het bouwwerk heeft niet echt een achterkant, waardoor je vanuit elke richting weer andere zorgvuldig gecreëerde ruimtelijke belevingen ziet ontstaan. Aan de noordkant ligt een klein park met banken dat erg populair is bij oudere stadsbewoners, terwijl de zuidkant naar een groot plein is gericht dat als marktplaats dient.

Een mooie uitdaging

Daniël Platteau geniet binnen de Belgische bouwsector sterrenstatus als dakdekker en metaalbewerker. “Tot nu hebben we vooral met koper en zink gewerkt. De PREFA aluminium gevellosanges vormden dan ook een mooie uitdaging”, zo Platteau. PREFA heeft hem tot nu toe nog altijd weten te overtuigen vanwege de kleurconsistentie en de lange garantie, vertelt hij. Daarom werkt hij graag met het materiaal. Door het specifieke legpatroon en de grootte van de losanges moest hij bij het bekleden van het cultureel centrum er nauwkeurig te werk gaan. De gevel is immers licht gebogen, zodat het cilindrische bouwvolume kon worden bekleed. “Elke losange volgt deze buiging een beetje. Aan het einde kom je weer precies uit op de plek waar je bent begonnen. Het patroon moet dan 100% kloppen.”

Materiaal:

gevellosange 44 × 44

mayagoud en P.10 zwart