Victor Horta is een naam die klinkt als een klok. Hij is niet alleen bekend bij kunsthistorici en architecten, maar ook bij het grote publiek, al was het maar omdat zijn portret ooit een bankbiljet sierde. Onlangs werd in Bozar het boek “Victor Horta (1861-1947). Leven - Werk - Art Nouveau” voorgesteld . Dit prestigieuze boek, uitgegeven door het Mercatorfonds en de Fondation Lahaut, is ongelofelijk maar waar pas de eerste biografie over de beroemde Belgische architect die zijn hele bestaan aan zijn werk wijdde.
Victor Horta is een naam die klinkt als een klok. Hij is niet alleen
bekend bij kunsthistorici en architecten, maar ook bij het grote
publiek, al was het maar omdat zijn portret ooit een bankbiljet sierde. Onlangs werd in Bozar het boek “Victor Horta (1861-1947). Leven - Werk - Art Nouveau” voorgesteld . Dit prestigieuze boek, uitgegeven door het Mercatorfonds en de Fondation Lahaut, is ongelofelijk maar waar pas de eerste biografie over de beroemde Belgische architect die zijn hele bestaan aan zijn werk wijdde.
De befaamde architect drukte zijn stempel op de architectuur van de twintigste eeuw. Het huis dat hij in Brussel voor Emile Tassel bouwde, wordt vaak beschouwd als de eerste woning in art nouveau. Hiermee wees hij de weg naar een eigentijdse architectuur die onder meer gekenmerkt werd door een onstuitbare vernieuwingsdrang.
In dit rijk geïllustreerde boek schetst Michèle Goslar een uniek beeld van Victor Horta op basis van zijn ontwerpen en van gegevens over zijn privéleven en werpt zo een nieuw licht op het karakter van de architect waarover tot nog toe weinig bekend was.
Het leven en het werk van de geniale architect die Victor Horta was, wordt hier op een chronologische manier benaderd. De tekst wordt verrijkt met achthonderd illustraties die de lezer een uitzonderlijk beeld geven van het leven en het werk van de architect. Hoewel dit boek in de eerste plaats een biografie is, komen hier ook nieuwe bevindingen op kunsthistorisch en architecturaal vlak aan bod.
Fragment uit het woord vooraf van Werner Adriaenssens
"Deze biografie geeft niet alleen voor het eerst een volledig overzicht van de ontwerpen van Horta, ze schetst ook een totaalbeeld van het leven van de architect, dat tot nog toe alleen fragmentarisch bekend was. Dit voegt een reële meerwaarde toe, omdat het meer inzicht verschaft in de totaliteit van het oeuvre. ‘Mijn ster was getaand, maar niet mijn architectuur, denk ik’, stelde Horta in 1939, toen hij zijn Memoires schreef, met gemengde gevoelens vast. Zijn architectuur is inderdaad niet gereduceerd tot een voetnoot in de geschiedenis, integendeel. Sinds 2000 werden vier van de door hem ontworpen woningen – Tassel, Solvay, Van Eetvelde en zijn eigen woning – door de Unesco erkend als werelderfgoed. Dit eerbetoon op zich volstaat al om de ster van Horta te doen schijnen. Deze biografie zal haar nog meer glans geven".
De befaamde architect drukte zijn stempel op de architectuur van de twintigste eeuw. Het huis dat hij in Brussel voor Emile Tassel bouwde, wordt vaak beschouwd als de eerste woning in art nouveau. Hiermee wees hij de weg naar een eigentijdse architectuur die onder meer gekenmerkt werd door een onstuitbare vernieuwingsdrang.
In dit rijk geïllustreerde boek schetst Michèle Goslar een uniek beeld van Victor Horta op basis van zijn ontwerpen en van gegevens over zijn privéleven en werpt zo een nieuw licht op het karakter van de architect waarover tot nog toe weinig bekend was.
Het leven en het werk van de geniale architect die Victor Horta was, wordt hier op een chronologische manier benaderd. De tekst wordt verrijkt met achthonderd illustraties die de lezer een uitzonderlijk beeld geven van het leven en het werk van de architect. Hoewel dit boek in de eerste plaats een biografie is, komen hier ook nieuwe bevindingen op kunsthistorisch en architecturaal vlak aan bod.
Fragment uit het woord vooraf van Werner Adriaenssens
"Deze biografie geeft niet alleen voor het eerst een volledig overzicht van de ontwerpen van Horta, ze schetst ook een totaalbeeld van het leven van de architect, dat tot nog toe alleen fragmentarisch bekend was. Dit voegt een reële meerwaarde toe, omdat het meer inzicht verschaft in de totaliteit van het oeuvre. ‘Mijn ster was getaand, maar niet mijn architectuur, denk ik’, stelde Horta in 1939, toen hij zijn Memoires schreef, met gemengde gevoelens vast. Zijn architectuur is inderdaad niet gereduceerd tot een voetnoot in de geschiedenis, integendeel. Sinds 2000 werden vier van de door hem ontworpen woningen – Tassel, Solvay, Van Eetvelde en zijn eigen woning – door de Unesco erkend als werelderfgoed. Dit eerbetoon op zich volstaat al om de ster van Horta te doen schijnen. Deze biografie zal haar nog meer glans geven".
Gerelateerde artikels
Onze partners