Eren & Citeren na 200 maal Steen & Been

Zowat honderd jaar geleden dicht Alice Nahon ''t is goed in eigen hert te kijken’. Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft in zijn eigen Steen & Been’s gekeken, om zijn 200ste exemplaar te vieren, en dat is goed lastig. Nummer 1 wordt gepend in juli 2014 en eerst tweewekelijks, daarna wekelijks, verschijnen vijf jaar lang zijn opiniestukjes over architectuur, stad, ruimte en samenleving, onder het motto uit de allereerste aflevering: “Een column is de Dries Mertens van het proza.” De auteur heeft inderdaad alles herlezen om lekker narcistisch zijn eigen ‘Eren & Citeren’ te kunnen maken. Deze week deel 1, delen 2 en 3 volgen.

Bescheiden architecten hebben het vandaag uiterst moeilijk:
een dunne spoeling, een verkeerde honorering
en een negatieve perceptie.
En moeten opboksen tegen de media beheersende starchitects,
die bejubeld worden door de verkeerde luiden
maar zeker de krant halen met spectaculaire verhalen
over escalerende budgetten.
Ik weet niet meer
hoe dit perceptieprobleem recht moet getrokken worden:
ik merk zelf al meer dan dertig jaar
een gebrek aan respect voor
en vertrouwen in de architect
als vakman, als bouwheerverdediger, als processtuurder.
En wie zegt
dat dit louter een perceptieprobleem is?

(Bati(g)bouw, nummer 91)


De ‘politiek’ heeft nooit echt van de Bouwmeester gehouden.
De man wordt telkens gedoogd.

(Een ‘bijnawaargebeurd’ gesprek, nummer 19)  


Het niet rond krijgen van de betonstop
zal de heren en de dames van het beleid
geen enkele stem kosten.
Wij allemaal helpen op die manier mee
aan een laakbare bestuurlijke tactiek,
die bovenal wil vermijden
dat het wél rond krijgen stemmen kost.

(Betonkots, nummer 176)

 

Als een normale mens 30 minuten spreektijd krijgt,
dan bereidt die een discours voor,
dat zeker niet langer dan 25 minuten duurt.
Een architect doet dat niet
en moet na 32 minuten
halverwege zijn betoog
tot zwijgen gebracht worden.

((Och)ar(me)chitect, nummer 97)


Willen we de auto een toontje lager doen zingen,
dan moet de fietser de bondgenoot blijven van de voetganger.
Assertiviteit naar de auto toe
moet niet ten koste gaan
van de voetganger, 
want dat leidt alleen maar
tot een desolidarisering
ten voordele van de auto.

(Waar een wi(e)l is, nummer 165)

 

Huisvesting is een door onze grondwet gegarandeerd basisrecht
terwijl vastgoed een met onze markteconomie verbonden voorrecht is.
En een voorrecht kan wel eens voorrang krijgen op een basisrecht.
Omdat het een voorrecht is.

(Dubbelzinnig wonen, nummer 71)
 

Je wordt als architect een groot voorbeeld
door goede gebouwen te ontwerpen
en door, zoals Herman Hertzberger, bescheiden te bekennen
dat je een hoop bedenksels getekend hebt,
waarvan je achteraf blij bent dat ze niet zijn doorgegaan.
Onbenullen daarentegen ontwerpen slechte gebouwen
en laten op de koop toe hun slechte bedenksels doorgaan.

(Hertzbergeriaans, nummer 24)

 

Deel dit artikel:
Onze partners