Begin dit jaar werd de vernieuwde Lokettenzaal van het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers officieel geopend. De Lokettenzaal werd in 1937 ontworpen door Victor Bourgeouis, maar werd grondig heringericht via een losstaand paviljoen van de hand van de Belgische designer stefan schöning en de Italiaanse architect Giuseppe Farris.
Begin dit jaar werd de vernieuwde Lokettenzaal in het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers officieel geopend door parlementsvoorzitter Jan Peumans. Het duo farris.schöning zorgde voor de herinrichting van de Lokettenzaal en ontwierp ook de nieuwe ontvangsbalie in hetzelfde gebouw.
De Lokettenzaal werd in 1937 uitgetekend door Victor Bourgeois als onderdeel van het Postcheque-gebouw dat hij ontwierp. Voor Bourgeois was de Lokettenzaal de plaats waar de administratie van de Post in contact kwam met het publiek. Hij creëerde een publieke binnenruimte door de zaal een groot volume te geven en door de binnenwanden af te werken met dezelfde materialen die voor de buitengevels gebruikt werden. Sinds 2002 wordt het voormalige postgebouw gebruikt als administratief centrum van het Vlaamse Parlement. Eind 2007 besliste dat parlement om de Lokettenzaal grondig te renoveren zonder het historische karakter van het monument te beschadigen. Het doel van die renovatie was tweevoudig. Enerzijds moest de zaal een ontmoetingsplaats voor Vlamingen in Brussel worden, anderzijds moest het ook de openheid en transparantie van het Vlaamse Parlement aantonen.
Na een openbare aanbesteding vielen de Belgische designer stefan schöning en de Italiaanse architect Giuseppe Farris als winnaars uit de bus. Hun ontwerp omvat een leeshoek, een brasserie, een tentoonstellingsruimte en een parlementswinkel. De verschillende faciliteiten zijn niet naast elkaar geplaatst in de grote zaal, maar samengegoten in één losstaand paviljoen. Dat paviljoen staat fysisch los in de ruimte doordat het op een zwevend platform gebouwd is. De constructie is opgebouwd uit staal en afgewerkt met hout. Via een rubberen bodem wordt de oorspronkelijke vloer van de Lokettenzaal niet beschadigd. Schöning en Farris hebben dus letterlijk afstand genomen van Bourgeois’ rationele en repetitieve ontwerp. Zo concurreren ze niet met de oorspronkelijke architectuur van het beschermde monument.
Na een openbare aanbesteding vielen de Belgische designer stefan schöning en de Italiaanse architect Giuseppe Farris als winnaars uit de bus. Hun ontwerp omvat een leeshoek, een brasserie, een tentoonstellingsruimte en een parlementswinkel. De verschillende faciliteiten zijn niet naast elkaar geplaatst in de grote zaal, maar samengegoten in één losstaand paviljoen. Dat paviljoen staat fysisch los in de ruimte doordat het op een zwevend platform gebouwd is. De constructie is opgebouwd uit staal en afgewerkt met hout. Via een rubberen bodem wordt de oorspronkelijke vloer van de Lokettenzaal niet beschadigd. Schöning en Farris hebben dus letterlijk afstand genomen van Bourgeois’ rationele en repetitieve ontwerp. Zo concurreren ze niet met de oorspronkelijke architectuur van het beschermde monument.
Toch is er ook nog een inhoudelijke relatie tussen het oude en het nieuwe ontwerp. Net zoals de Lokettenzaal is het paviljoen een transparante en publieke binnenruimte geworden. Het plafond en de kolommen zijn respectievelijk dun en smal uitgewerkt. Daardoor kan men vanaf de straatzijde volledig in het paviljoen kijken en wordt bij de voorbijgangers nieuwsgierigheid opgewekt. Ook vanbinnenuit moet de oorspronkelijke Lokettenzaal op een nieuwe manier ervaard worden. Om dat te verwezenlijken is het paviljoen als duplex opgebouwd. De verdieping creëert voor de bezoeker nieuwe gezichtspunten op de monumentale zaal.
Via een tweede verdieping kunnen bezoekers de oorspronkelijke Lokettenzaal op een andere manier ervaren (foto: ILSE LIEKENS. farris.schöning)
Gerelateerde artikels
Gerelateerde dossiers
Onze partners