Kennes-Elegeert architecten mocht voor het Provinciebestuur van Antwerpen de verbouwing en inrichting van het restaurant van paviljoen Vrijbroekhof voor hun rekening nemen. De taverne Vrijbroekhof is een rond paviljoen in de sfeer van Expo 58, gelegen in het Vrijbroekpark. Dit artifact van de jaren 50 lag er al geruime tijd verwaarloosd bij.
Kennes-Elegeert architecten mocht voor het Provinciebestuur van Antwerpen de verbouwing en inrichting van het restaurant van paviljoen Vrijbroekhof voor hun rekening nemen. De taverne Vrijbroekhof is een rond paviljoen in de sfeer van Expo 58, gelegen in het Vrijbroekpark. Dit artifact van de jaren 50 lag er al geruime tijd verwaarloosd bij.
De jaren ’50 was de periode van optimisme: de wereldoorlog en de depressie van 1930 leken eindelijk voorbij. Er ontstond een ongekend gevoel van over vloed en consumptie.
In de architectuur werd de ruimteverdeling belangrijker. Men zocht naar een open, flexibel plan, waardoor ook de vorm van het meubilair wijzigde. Nieuwe technologieën en materialen zoals laminaten deden hun intrede. Organische en biomorfe vormen uit de kunst (Alexander Calder, Hans Arp,...) werden overgenomen in het interieur.
In die tijdsgeest werd het paviljoen Vrijbroekhof indertijd ontworpen. Het cirkelvormig schaaldak op kolommen, de grote glaspartijen en de unieke ligging in het park gaven de tijdsgeest weer.
Maar het plan bevatte een aantal inconsequenties. De toiletten en een kaarterslokaal, buiten de cirkel, sloten het zicht op het park deels af. Binnenin namen de woning van de uitbater, een berging en technische lokalen een deel van de ruimte in. Hierdoor kon men de totale ronde ruimte onder het schaaldak niet ervaren.
De laatste jaren stond het gebouw er bovendien verwaarloosd bij met zijn vergeelde interieur, de sanseveria’s hinderden het zicht op het park door de ramen. De binnenwanden voor de uitbreiding van de keuken maakten dat de mooie ruimte nog minder kon ervaren worden.
Kennes-Elegeert: "Wij hebben het gebouw eerst gestript tot kolommen en schaaldak, en daarna met veel aandacht terug opgebouwd. Er werd een nieuw groen volume aangebouwd voor de industriële keuken, en een spichtige zeilconstructie toegevoegd om schaduw te bieden op het terras. Deze drie elementen, schaaldak, groene aanbouw en zeil, houden elkaar ruimtelijk in evenwicht".
"Ook met ons concept voor de inrichting wilden we terug aansluiten op het optimisme van de jaren ’50. We gebruiken laminaten in zebrano, oranje en groene kleuren,... tot de laatste plaatjes op de deuren van de toiletten hebben we ontworpen, om een totaalbeeld te realiseren waarbij we dat frisse gevoel vasthouden. Nooit nostalgie, wel een update van de fifties naar vandaag".
De jaren ’50 was de periode van optimisme: de wereldoorlog en de depressie van 1930 leken eindelijk voorbij. Er ontstond een ongekend gevoel van over vloed en consumptie.
In de architectuur werd de ruimteverdeling belangrijker. Men zocht naar een open, flexibel plan, waardoor ook de vorm van het meubilair wijzigde. Nieuwe technologieën en materialen zoals laminaten deden hun intrede. Organische en biomorfe vormen uit de kunst (Alexander Calder, Hans Arp,...) werden overgenomen in het interieur.
In die tijdsgeest werd het paviljoen Vrijbroekhof indertijd ontworpen. Het cirkelvormig schaaldak op kolommen, de grote glaspartijen en de unieke ligging in het park gaven de tijdsgeest weer.
Maar het plan bevatte een aantal inconsequenties. De toiletten en een kaarterslokaal, buiten de cirkel, sloten het zicht op het park deels af. Binnenin namen de woning van de uitbater, een berging en technische lokalen een deel van de ruimte in. Hierdoor kon men de totale ronde ruimte onder het schaaldak niet ervaren.
De laatste jaren stond het gebouw er bovendien verwaarloosd bij met zijn vergeelde interieur, de sanseveria’s hinderden het zicht op het park door de ramen. De binnenwanden voor de uitbreiding van de keuken maakten dat de mooie ruimte nog minder kon ervaren worden.
Kennes-Elegeert: "Wij hebben het gebouw eerst gestript tot kolommen en schaaldak, en daarna met veel aandacht terug opgebouwd. Er werd een nieuw groen volume aangebouwd voor de industriële keuken, en een spichtige zeilconstructie toegevoegd om schaduw te bieden op het terras. Deze drie elementen, schaaldak, groene aanbouw en zeil, houden elkaar ruimtelijk in evenwicht".
"Ook met ons concept voor de inrichting wilden we terug aansluiten op het optimisme van de jaren ’50. We gebruiken laminaten in zebrano, oranje en groene kleuren,... tot de laatste plaatjes op de deuren van de toiletten hebben we ontworpen, om een totaalbeeld te realiseren waarbij we dat frisse gevoel vasthouden. Nooit nostalgie, wel een update van de fifties naar vandaag".
Gerelateerde dossiers
Onze partners