Fotograaf Herman van den Boom brengt ode aan de haag

Hagen horen bij het Belgische platteland als fritten op de menukaart. Als groene lijnen doorkruisen ze de natuur, ze verkavelen en scheiden weilanden van boomgaarden en ze geven zo het landschap haar gezicht. Historisch gezien gaan ze terug naar het oude Egypte, hadden hun hoogtijdagen in de barok en in de Engelse landschapsparken en vonden hun kunstzinnige gebruik in kasteeltuinen en labyrinten.
Maar terwijl in het moderne Belgische landschap de traditionele boerenhaag steeds verder uit het zicht verdwijnt, verheugt de haag zich bij huiseigenaren in een nog altijd toenemende populariteit. De Belg heeft zijn functionele rijkdom voor zichzelf ontdekt. Als levende omheiningen bakenen ze hun eigendom af, het dicht gebladerte of struikgewas beschermd tegen weer, wind en geluidshinder, en is eveneens een bolwerk tegen indringers.
Wie herinnert zich niet de ondoordringbare haag die Doornroosjes kasteel honderd jaar lang scheidde van de buitenwereld. Kinderen hebben hagen voor een veilige schuilplaats, zelfs de volwassenen bieden ze zekerheid als belemmering van de nieuwsgierige blik in hun prive-koninkrijk.
Het nadeel om dan zelf geen uitzicht te hebben lost men gemakkelijk op door ramen op de bovenverdieping te zetten die er soms uitzien als ogen die over de haagrand kijken. 
Naast de praktische voordelen heeft men ook hun functie als tuindecoratie en statussymbool erkend. Clean cut als een vierkant, trapeziumvormige of elliptisch, getuigen zij ook van de ijver en de budgetten van hun eigenaars, hun properheid en hun netheid.
Geruststellend is het ook te weten dat men door ze beschermd is op zijn laatste rustplaats, hagen die dan ook zeer nederig kunnen zijn.

Meer werk van Herman van den Boom is momenteel te zien bij Verbeke Foundation in Kemzeke.