Friedman Benda opent poppenhuis voor volwassenen

Het project, dat in de zomer van 2017 ontstond, begon als een bezinning over het concept schaal. \"Ik realiseerde me dat alle ontwerpers erover nadenken\", legt Burrichter uit. \"En de meesten van hen beginnen te werken met modellen. Het kader van het poppenhuis omsluit het concept perfect. Waarom een geïdealiseerde miniatuurwereld niet tot op menselijke schaal opblazen?\"

Burrichter legt uit dat het bedoeld is als het perfecte huis, als een huiselijk model om voornamelijk meisjes te leren hoe je het perfecte huis onderhoudt. Hij vond het ook interessant om na te gaan welke (verkeerde) waarde mensen aan meubels hechten.

Van schaal naar context

In Adam Charlap Hyman van de firma Charlap Hyman & Herrero zag hij een voor de hand liggende medewerker. Hij tilde het concept naar een nieuw niveau. Zo schilderde hij boeken, lijstwerk, kussens, vloerkleden, een open haard, keukengerei en meer. Dat deed hij met aquarelverf, door ze tot op menselijke schaal op te blazen, ze op vinyl te drukken en ze op karton aan te brengen. Daarmee deed hij deze voorstelling evolueren van een voorstelling over schaal naar eentje over context. Doordat het gaat over vervalsingen van echte kamers, krijgt de inrichting verschillende betekenissen.

\"Het is een voorstelling over huiselijke typologieën\", legt Burrichter uit. Zo dacht hij na welke stoel het meest op een stoel lijkt. In een poppenhuis hoort immers een stoel met vier poten die niet vreemd is. Het is bijna archaïsch, typologisch. Zo leest de ruimte ook: er is een keuken, een slaapkamer, een kinderkamer, een woonkamer en een eetkamer. \"Er is bijna geen dubbelzinnigheid in de onderdelen, maar als je beter kijkt, zie je gekke dingen.”

Realiteit versus vervalsing

Overal waar je kijkt, is er een element van het surrealistische: de vreemde telefoons van Camille Henrot, de kartonnen kunstwerken, de smeltende keramische klok enzovoort. In dit poppenhuis zijn de werkelijkheid en de vervalsing bijna niet te onderscheiden.