Herenhuis wordt woonzorgcentrum voor Zusters van Liefde

De eerste ingreep betreft de restauratie van het bestaande kloostergebouw met respect voor schrijnwerk en interieur. Het huis werd in zijn originele vorm en witgepleisterde verschijning gerestaureerd, tot de luiken toe. 

Prominente dakluifel 

De extra functies bevinden zich onder één prominente luifel. Deze voorziet met een genereuze ruimtelijkheid buiten- en binnenkamers voor een nieuwe kapel, een tuinkamer en dienstruimtes. De cassettestructuur laat toe om met een beperkt aantal dragende vinnen tot ver in de kloostertuin te reiken. 

Onder deze dakluifel bevinden zich een groot aantal terrassen die op de gemeenschappelijke ruimtes van de Zusters uitgeven. Zo lopen de keuken en de woonruimte naadloos door naar de tuin. 

Licht en lucht toelaten 

Aan de hand van een speciale dakstructuur in groen gepigmenteerd beton werd een lichtvoetige toevoeging gedaan die een spel speelt tussen open- en geslotenheid. Het massieve dak meandert tussen het gebouw en de tuin om zo beschutting te geven aan de nieuwe functies alsook licht en lucht in het historisch huis toe te laten.

Koetsdoorgang naar kloostertuin

Het betreffende pand dateert van het laatste kwart van de 19de eeuw. Oorspronkelijk was het een herenhuis van vijf traveeën met drie bouwlagen en een zadeldak, met daarnaast een koetshuis van twee traveeën met één bouwlaag waarin zich de doorgang naar de tuin bevond. De voormalige koetsdoorgang wordt in deze restauratie heropgewaardeerd als doorsteek naar de tuin. 

De achterste ruimte onder de luifel wordt benut als atelier. De tuin wordt aangelegd als bezinningsplek; als een volwaardige kloostertuin.