Het Geheugen van Maastricht: zitmodules vervaardigd uit bouwpuin

Maastricht ondergaat op dit moment een enorme, fysieke verandering. Afbraak van industriële complexen, renovatie na-oorlogse wijken, aanleg van de Koning-Willem Alexandertunnel  - het is de grootste verandering van de stad Maastricht in de laatste 100 jaar. Met deze transformatie verdwijnen oude ijkpunten in de openbare ruimte en daarmee langzaam maar zeker uit ons geheugen. Wat als we letterlijk resten van wat verdwenen is samenbrengen op de locaties waar de gebouwen ooit stonden? Gegoten in de vorm van zitelementen bevatten ze de geschiedenis van de plek en het verhaal wordt zo een vast onderdeel van een nieuwe wijk.

Vlagen herinneringen worden op locatie – digitaal en materieel - opgeroepen. Het geheugen van Maastricht zit gegoten in steen. De zitmodules trekken passanten, toeristen aan. Bewoners komen er samen. Het worden nieuwe verzamelpunten in de verander(en)de publieke ruimte. Door het verschil in bouwpuin - kleur en materiaal - zal elke locatie een unieke vormgeving krijgen. De zitmodules  zullen weer ‘van de plek worden’ – zoals ooit de verdwenen industriecomplexen de locatie verankerden in een verhaal.  

Het Geheugen wordt uitgebreid naar de toekomst door er een open 'Internet of Things'-platform voor draadloze communicatie met smartphones van te maken. Een digitaal informatiebaken in de vorm van WIFI en een I-beacon dat informatie presenteert over het verleden en de toekomst van de directe omgeving. De combinatie van een ambachtelijk totstandgekomen object, een locatiegericht verhaal en digitale functies waaronder gratis internet zorgen voor een unieke ontmoetingsplek met ongekende mogelijkheden voor de beleving van de directe omgeving. Mocht er een aantal locaties op deze wijze gemarkeerd worden, dan ontstaat er een keten van access points waarbinnen er allerlei denkbare toepassingen mogelijk zijn:

•       Informeert op de smartphone of tablet. Een audiovisuele boodschap over de wetenswaardigheden van de directe omgeving is instant opvraagbaar.
•       Attendeert de locaties van andere bank. Daar aangekomen wordt men vervolgens verwelkomd en wordt de audiovisuele boodschap voortgezet.
•       Heeft een alarmfunctie. Via de smartphone is het mogelijk hulpdiensten te waarschuwen.
•       Faciliteert verschillende evenementen op verschillende dagen: op maandag een lezing, op dinsdag het startpunt van een VVV-rondleiding en op zondag een Maastrichtse variant van een speakers’ corner.
•       Wordt een middel om sportieve prestaties te meten. Gebruikers (individueel of als groep) worden gemotiveerd om in beweging te komen door in een bepaalde tijd de afstand tussen de locaties af te leggen.

Vormgeving

De banken bestaan uit twee verschillende onderdelen die op allerlei manieren kunnen worden gerangschikt zodat het totaalbeeld veranderbaar is.
De basis voor elke module bestaat uit een geometrische spiegeling van twee identieke lijnen. Hierdoor ontstaan vormen die altijd aflopen en dus het regenwater altijd afvoeren na een regenbui.
 

Materiaal

Het idee is om beton te maken van gemalen bouwpuin, deze vervolgens te gieten in een serie modulevormen en het oppervlak ervan te slijpen en te polijsten.

In het project Het Geheugen van Maastricht draait het helemaal om het verwerken van de resten van een gebouw (of zelfs een industrie ) en zo een stuk geschiedenis, een verhaal, weer vaste vorm te geven. Daarbij kunnen de modules ook worden voorzien van een code die refereert naar een bestaande of nog te ontwikkelen database van verdwenen onroerend cultureel erfgoed. Door de modules,of de directe omgeving van de modules te voorzien van digitale applicaties zijn er talloze concepten mogelijk en zou zelfs het onderhoud van de objecten commercieel uitbaatbaar te maken zijn.

Maten en gewichten

Kleine module 120 cm x 120 cm.  Hoogte 45 cm. Gewicht ± 500 kg.
Grote module 120 cm x 245 cm.  Hoogte 45 cm.  Gewicht ± 1000 kg.

Meer informatie kan u terugvinden op paulkoenen.com en minestone.eu