Het P2-gebouw in Innsbruck: een nieuwe generatie hoogbouw met urbanissima

P2 springt met name in het oog door zijn vrije vormgeving. De driedeling weerspiegelt het hybride karakter van het gebouw. Sokkel, plateau en toren staan voor de stadsbibliotheek, de openbare ruimte en het woongebouw. „Architecten proberen telkens weer met hoogbouw toegevoegde waarde te creëren voor de openbare ruimte – meestal met rooftops, maar die zijn vaak exclusief”, vertelt Frank Ludin. Door de bijzondere ligging zijn de omringende ketens van het middelgebergte en het Inndal zichtbaar.

Een 7000-delige monoliet

"De gefragmenteerde gevel bestaat uit 7000 delen”, vertelt Frank Ludin. "Toch wordt de toren als een monoliet waargenomen”, benadrukt Kathrin Aste. Interessant is dat de afzonderlijke verdiepingen niet zichtbaar zijn. Het object heeft een bruto vloeroppervlakte van in totaal 100 000 m³ en 25 000 m². Nergens voel je hoe massief het gebouw is. Dit komt vooral door de gebruikte materialen. "Glas en metaal zijn interessant voor grote bouwprojecten. Hun reflecterende eigenschappen verlevendigen het object. Beide materialen veranderen in de loop van de dag en het seizoen. Het object neemt steeds een andere kleur aan”, vertelt Aste.

Het plateau vormt een markant element dat het gebouw zijn bijzondere structuur verleent. Hier zijn hoofdzakelijk PREFA composietplaten van geborsteld aluminium gebruikt. De architecten zochten een flexibel materiaal dat de technische voorzieningen van het gebouw perfect integreert. In Innsbruck is het gebouw positief ontvangen. Ludin: "We wilden met hoogwaardige architectuur alle lagen van de maatschappij aanspreken en tegelijkertijd een stadswijk nieuw leven inblazen.”