Hoe kan men de thermische opslagcapaciteit van gebouwen verhogen?

Opslag van de thermische energie

Elk materiaal dat een temperatuurstijging ondergaat, slaat in feite warmte op. Naarmate de warmtehoeveelheid die een materiaal bij een bepaalde temperatuurstijging per m³ kan opslaan groter is, zal ook zijn volumieke warmtecapaciteit hoger zijn.

In de zomer zorgt de thermische massa van het gebouw ervoor dat de warmte die overdag geproduceerd wordt door de bezonning of de aanwezigheid van mensen, machines of verlichting, deels opgeslagen wordt (zie afbeelding 1). Hierdoor zal de ruimte aan minder hoge temperatuurstijgingen onderhevig zijn. Wanneer de ruimtetemperatuur 's avonds of 's nachts opnieuw daalt, zal de aldus opgeslagen warmte langzaam terug afgegeven worden.

Tijdens de tussenseizoenen, meer bepaald wanneer de verwarming 's nachts zou moeten werken, kan deze vertraagde afgifte van de opgeslagen warmte het tijdstip waarop de verwarming daadwerkelijk aangezet wordt enigszins verschuiven en bijdragen tot een stabilisering van de ruimtetemperatuur.

Indien de ruimtetemperatuur tijdens de warme zomerdagen 's nachts te weinig daalt, zal de opgeslagen warmte onvoldoende vrijgegeven kunnen worden, waardoor de temperatuur in de ruimte verder zal toenemen en het gunstige effect van de warmteopslag tenietgedaan wordt.

Om de afkoeling van het gebouw in de zomer te bevorderen, kan men het principe van de nachtkoeling (of free cooling) toepassen (zieafbeelding 2). Hierbij worden de binnenruimten 'gespoeld' met de koele avondlucht die binnenkomt via de ramen of ventilatieroosters en wordt de opgewarmde lucht vervolgens terug naar buiten afgevoerd via natuurlijke trek of mechanische afzuiging.

Lees dit artikel verder op de website van het WTCB.