Ideeënwedstrijd Renaat Braem: 1:1 Architecture

Voorlaatste in de vervolgreeks waarin elke week één van de vijf genomineerde projecten van de ideeënwedstrijd Renaat Braem wordt toegelicht, is het ontwerp van 1:1 Architecture.

De weg naar het gebouw belangrijker dan het gebouw zelf
Door het gebouw in een ruimere context te plaatsen en Braem te tonen als een ontwerper met drijfveren en twijfels zoals ieder ander ontwerper, kan het gebouw bekeken worden als een opeenstapeling van ontwerpbeslissingen genomen in een specifieke context. Men kan dan ook loskomen van het idee dat alle gebouwen van Braem als een monument beschermd moeten worden. De analyse van het gebouw gebeurt op twee manieren: op een afstandelijke wetenschappelijke manier en op een subjectieve manier waarin eigen interesses van 1:1 Architecture naar voor komen.
Het voorstel bestaat erin terug te keren naar de ontwerpfilosofie, de constructie van het gebouw en niet zozeer naar het eindbeeld van het gebouw of het afgeleverd product. De weg naar het gebouw was belangrijker dan het gebouw zelf. De gewijzigde context en het verlies van de functie die zo bepalend was voor het ontwerp zorgen voor een vrijgeleide voor de aanpassing van het gebouw.
Door terug te gaan in de ontwerpstrategieën van het gebouw konden de ontwerpers veel vrijer de door hen voorgestelde aanpassingen doen omdat ze het gebouw in hun geest terug konden concipiëren vanuit de noden van de hedendaagse context.

Belangrijkste troeven
Door de collectieve voorzieningen die Braem gepland had maar welke er nooit zijn gekomen in de ex-stookplaats onder te brengen worden de collectieve voorzieningen 60 jaar na datum toch gerealiseerd en krijgt de ex-stookplaats ook opnieuw een verbindende rol.
De voorgestelde aanpassing en herbestemming van het technisch gebouw tot een publiek gebouw werd vergaand onderzocht en is snel en makkelijk realiseerbaar. De integrale toegankelijkheid van het gebouw met haar nieuwe publieke functie staat hierin centraal.
De ingrepen werken voort op de thema’s die Braem er zelf heeft ingestoken: open versus gesloten, dubbele lezing vlak/volume, plastisch spel, contrast met rigide woonblokken,…
Een ondergrondse helling en een lift sluiten de aanwezige fragmenten en maken één continue route doorheen het publieke gebouw.

60 jaar tussen de eerste en tweede ontwerpronde
Wat de ontwerpers interessant vonden aan de opdracht was hoe om te gaan met een gebouw – al dan niet monument - van een sterarchitect, dat zijn functie en programma kwijt is, en hoe daarrond een ontwerpstrategie bedacht kan worden.
De nieuwe functie die het gebouw krijgt en de nieuwe ‘lezing’ van het gebouw zijn sturend voor het ontwerp van de aanpassing en herbestemming. Het gebouw wordt aangepast in de geest van Braem, maar is geen zuivere Braem meer. Het is als het ware het resultaat van een samenwerking tussen 2 ontwerpers, met bijna 60 jaar tussen de eerste en de tweede ontwerpronde.