Inspirerende tuinhuisjes: een zinken paviljoen van Jochen Raman

Dat een tuinhuis niet per se van hout moet zijn, maar dat bijvoorbeeld ook zink een dankbaar materiaal vormt , bewijst architect Jochen Raman met dit ontspanningspaviljoen waarbij het zicht op de oude bomen het belangrijkste uitgangspunt vormde.

Het compact volume in zink herbergt een binnenzwembad, een leefruimte, een bibliotheek en schrijfruimte ter uitbreiding van de bestaande woning. De bestaande woning aan de achterzijde uitbreiden werd niet toegelaten, dus werd een nieuw gebouw opgetrokken tussen de bomen. 

    

 
150 jaar oude bomen

Het bevindt zich op een terrein met oude bomen van 150 jaar en ouder. “Hoge ramen, zodat we de bomen kunnen zien” vroegen de opdrachtgevers en meteen hadden ze met deze eenvoudige verwoording de vinger op de essentie van hun wensen gelegd. De opdrachtgevers hebben immers hun hart verloren aan de bomen, groot of klein, waartussen zij leven. De precieze inplanting van het gebouw werd dan ook zorgvuldig gekozen: alle bomen werden opgemeten en geïdentificeerd en op basis van het resulterende bomenplan werd het concept verder ontwikkeld.

    

De hoge ramen maken zichten naar de kruinen mogelijk, alsook zichten dwars doorheen het gebouw. Tezelfdertijd kan het zonlicht vanuit het zuiden tot diep in het gebouw doordringen, tot tegen de noordgevel toe. De andere twee gevels zijn veel geslotener om de nodige privacy te garanderen ten opzichte van de buren.
Het resultaat is een modern gebouw dat transparantie en privacy weet te combineren en dat zich bovendien mooi weet te integreren in zijn omgeving.

    

Milieuvriendelijkheid van zink


De redactie ontving bij publicatie van dit artikel een reactie van Dieter De Lathauwer van de federale overheidsdienst Volksgezondheid, van de afdeling bouwproducten. Hij stelt zich vragen bij de milieuvriendelijkheid van zink. “ Ten eerste is zink een grondstof met heel beperkte voorraden. Bronnen spreken van 20 à 40 jaar. En dan is zink uitgeput. Ten tweede is zink toxisch en worden zinkionen door de regen afgespoeld en komen ze zo in de grond en het grondwater terecht.”

Deze kritiek hebben we voorgelegd aan zinkfabrikant Umicore Building Products die hier volgende repliek op formuleerde. “De studies die wij hebben laten uitvoeren in het kader van de Life Cycle Analysis en de Risk Assessment komen tot volgende conclusies:
 - de voorraden zink zijn nog voldoende voor verschillenden honderden jaren aan het huidige consumptie van de zinkindustrie (zie ook http://www.iza.com/sustainable_resource.html  ); daarenboven wordt een groot deel van het zink gebruikt in de bouw gerecycled en dit net omdat het een materiaal is met een hoge waarde (100 % recycleerbaar)
- de bewering dat zink toxisch is kan zeer gemakkelijk weerlegd worden door het feit dat de mens (en de meeste levende wezens) zink nodig hebben om in leven te blijven, het is namelijk één van de essentiële elementen voor de mens en ook in de Risk Assessment werd dit uitgebreid gedocumenteerd”, aldus Debbie Schaessens.