James Withaker speelt met licht en zicht in radiale containercompositie

Torens van licht

"The inspiration for the design came from crystal growths in a science laboratory and the eleventh-century castle that overlooks Hechingen," aldus de architect. Vele sierlijke torens in gotische revival stijl bekronen het bewuste kasteel Hohenzollern op een heuvel nabij het dorp.

Het zijn deze torens die Withaker vertaalde naar individueel georiënteerde containers. Zo wordt op relatief eenvoudige wijze met licht en zicht gespeeld. Op elk moment van de dag brengt een andere container het zonlicht naar binnen. De zichten vanuit de horizontale containers doen de oorspronkelijke locatie, het zwarte woud nabij Hechingen, nog meer tot de verbeelding spreken. 

Knap staaltje ingenieurskunst

Nog voor het project werd afgebroken waren een Rotterdamse containerleverancier en een Hamburgse metaalfabrikant al aan boord gehaald door de architect. Met hen werkte hij een techniek uit waardoor de uitkragende containers, stevig verankerd aan de horizontale delen, niet kunnen kantelen. De onderdelen worden ter plaatse aangepast en aan elkaar gelast. Elke kopse zijde, door glas vervangen, kanaliseert het licht en kadert het panorama. Het geheel van één verdieping wordt tenslotte op betonnen pijlers verheven en zweeft zo lichtjes bovenste maaiveld. 

Over fotografie en visualisatie

Het ontwerp van Withaker groeide niet enkel vanuit het containeridee, maar tevens vanuit een onderzoek naar hoe licht, schaduwen en reflecties de verschijning van een gebouw kunnen wijzigen. Die kennis, ontwikkeld als fotograaf, stuurde mede Withaker`s intrede in de wereld van de computergegenereerde beelden. "In many ways visualisations and photography are very similar” meent de architect, "A good photograph should seduce the viewer and intrigue them to find out more; it should draw them in and trigger an emotion. Visualisations are just the same, and as such I approach them in the same way that I approach photographs.” Dit vertaalt zich dan ook in de meeslepende beelden die hij recent van de containercluster maakte. Het kantoor oogt eerder als een sanctuarium dan als werkruimte. Wie zou hier dan ook niét willen werken?

Ondanks de vroegtijdige stopzetting van het project wil Withaker het ontwerp recupereren. Graag zou hij zijn containerstapeling gerealiseerd zien, al ware het in een andere setting dan het zwarte woud. Dit maakt volgens hem dan ook de kracht uit van het geheel, het kan zich overal nestelen en past in elke context. De toekomst van het containerkantoor zit hem ongetwijfeld ook in de aangename werksfeer en de polyvalente werkplek die op natuurlijke wijze ontstaat door de containeroriëntering. Ten slotte is ook de betaalbaarheid een niet te onderschatten factor. Of de containercompositie binnenkort ook daadwerkelijk te bezoeken valt zullen we met spanning moeten afwachten.