Op 24 mei reikte NAV de Jo Crepain Awards uit voor architectuurambassadeur in het buitenland en meest beloftevolle startende bureau. Architectura schetst in deze vervolgreeks een profiel van de zeven genomineerden, telkens gebaseerd op één vraag of thema. Vandaag: kersvers architectuurambassadeur in het buitenland Robbrecht en Daem over de wisselwerking tussen hun architectuur en de kunsten.
Op 24 mei reikte NAV de Jo Crepain Awards uit voor architectuurambassadeur in het buitenland en meest beloftevolle startende bureau. Robbrecht en Daem en denc!-studio vielen in de prijzen. Architectura schetst in deze vervolgreeks een profiel van de zeven genomineerden, telkens gebaseerd op één vraag of thema. Vandaag: kersvers ambassadeur buitenland Robbrecht en Daem over de wisselwerking tussen hun architectuur en de kunsten.
Hilde Daem (r.), Johannes Robbrecht (m.) en Tom De Moor (l.). Hilde Daem: "De kruisbestuiving tussen de architectuur die we met ons bureau maken en de kunsten is nooit een gimmick geweest."
Het bureau houdt er, sinds zijn oprichting in 1975, immers een heel eigen dynamiek op na. Het overstijgt het concept van architectuur als een louter bouwkundig begrip. De kunsten hebben altijd een sterke invloed gehad op wat Robbrecht en Daem onder architectuur verstaan. Visuele kunsten, muziek, dans en theater functioneren daarbij als kleine labo’s om architecturale precisie te ontwikkelen. Het bureau wil met die mindset een hedendaagse en humane positie innemen. Maar hoe zit dat nu precies? Architectura vroeg aan Hilde Daem, medeoprichter en –zaakvoerder, wat die kruisbestuiving voor het bureau betekent.
Daem antwoordt formeel op de vraag: “De link met kunst zit bij ons bureau in de genen. Het is nooit een gimmick geweest. Van bij de oprichting hadden we grote aandacht voor de beeldende kunsten. Later is daar de invloed van onder meer muziek, toneel en dans bij gekomen.” Zeker wanneer het bureau met projecten naar het buitenland trekt, is er aandacht voor die link met kunst. In die zin realiseerde Robbrecht en Daem vaak projecten die als landmark gelden: de White Chapel in Londen, de tentoonstelling in Bordeaux in 2011, de lopende tentoonstelling van het Golfklubhaus in Krefeld. Desondanks is van een grote geldingsdrang van het bureau in het buitenland geen sprake. “Belgen hebben nu eenmaal niet de neiging om zich in den vreemde als kolonisator te gedragen”, zegt Daem. “We merken dat onze bekendheid in het buitenland sinds onze oprichting slechts heel gestaag is gegroeid. Maar de aandacht vanuit het buitenland wordt steeds groter.”
En dat werpt zijn vruchten af. Op de Biënnale van Venetië, eind 2012, kreeg Robbrecht en Daem de vraag om aanwezig te zijn, tussen de fine fleur van iedereen die op wereldniveau iets te betekenen heeft in de kunsten. Ook dat bewijst nog maar eens dat het bureau de titel van architectuurambassadeur in het buitenland meer dan waard is.
Naar aanleiding van de uitreiking van de Jo Crepain Awards van NAV op 24 mei bracht een uitgebreide jury een bezoek aan het bureau van Robbrecht en Daem architecten. Daar legde Johannes Robbrecht, zoon van de stichters en zaakvoerders, voor de camera nogmaals uit hoe het bureau de kunsten al jarenlang besnuffelt en onderzoekt, en hoe dat altijd weer voor een betere architectuur zorgt.
Het bureau houdt er, sinds zijn oprichting in 1975, immers een heel eigen dynamiek op na. Het overstijgt het concept van architectuur als een louter bouwkundig begrip. De kunsten hebben altijd een sterke invloed gehad op wat Robbrecht en Daem onder architectuur verstaan. Visuele kunsten, muziek, dans en theater functioneren daarbij als kleine labo’s om architecturale precisie te ontwikkelen. Het bureau wil met die mindset een hedendaagse en humane positie innemen. Maar hoe zit dat nu precies? Architectura vroeg aan Hilde Daem, medeoprichter en –zaakvoerder, wat die kruisbestuiving voor het bureau betekent.
Daem antwoordt formeel op de vraag: “De link met kunst zit bij ons bureau in de genen. Het is nooit een gimmick geweest. Van bij de oprichting hadden we grote aandacht voor de beeldende kunsten. Later is daar de invloed van onder meer muziek, toneel en dans bij gekomen.” Zeker wanneer het bureau met projecten naar het buitenland trekt, is er aandacht voor die link met kunst. In die zin realiseerde Robbrecht en Daem vaak projecten die als landmark gelden: de White Chapel in Londen, de tentoonstelling in Bordeaux in 2011, de lopende tentoonstelling van het Golfklubhaus in Krefeld. Desondanks is van een grote geldingsdrang van het bureau in het buitenland geen sprake. “Belgen hebben nu eenmaal niet de neiging om zich in den vreemde als kolonisator te gedragen”, zegt Daem. “We merken dat onze bekendheid in het buitenland sinds onze oprichting slechts heel gestaag is gegroeid. Maar de aandacht vanuit het buitenland wordt steeds groter.”
En dat werpt zijn vruchten af. Op de Biënnale van Venetië, eind 2012, kreeg Robbrecht en Daem de vraag om aanwezig te zijn, tussen de fine fleur van iedereen die op wereldniveau iets te betekenen heeft in de kunsten. Ook dat bewijst nog maar eens dat het bureau de titel van architectuurambassadeur in het buitenland meer dan waard is.
Naar aanleiding van de uitreiking van de Jo Crepain Awards van NAV op 24 mei bracht een uitgebreide jury een bezoek aan het bureau van Robbrecht en Daem architecten. Daar legde Johannes Robbrecht, zoon van de stichters en zaakvoerders, voor de camera nogmaals uit hoe het bureau de kunsten al jarenlang besnuffelt en onderzoekt, en hoe dat altijd weer voor een betere architectuur zorgt.
Onze partners