Op de hoek van de Ernest Van Dijckkaai en de Suikerrui prijkt het iconische Hansa-huis, één van de eerste kantoorgebouwen in Antwerpen. Het werd gebouwd door architect Jos Hertogs tussen 1897 en 1901. Beeldhouwer Jef Lambeaux plaatste tegen de gevel een aantal mythologische figuren die de handelsgod Mercurius voorstellen. In 1981 werd het gebouw beschermd als monument. VIVA Architecture nam er de kantoorverdieping onder handen.
Het Hansa-huis is door de jaren heen uitgebreid, verkaveld en op de verdiepingen opgedeeld in verschillende kantoorunits. Hierdoor vertoont het gebouw momenteel een groot gebrek aan eenheid en is het grotendeels uitgeleefd.
De kantoorverdieping werd georganiseerd als een vrij veld waarop verschillende soorten werkplekken gegroepeerd ingepland worden. Die maken diverse en flexibele werkvormen mogelijk: een bureaucluster, staande werkplek, informeel ontmoetingspunt, centrale vergaderruimte, concentratiehub en buitenwerkplek.
Met de verbouwing van de derde verdieping wilden de ontwerpers teruggaan naar de geest van het statige ‘huis’. Aan de buitenzijde wordt het bouwvolume aan de achterzijde ontdaan van parasietaanbouwen. Daardoor kan het daglicht veel dieper binnendringen in het binnengebied en in de kantoren. Daarnaast is het mogelijk om een dakterras te organiseren.
Door ook aan de binnenzijde het pand te ontmantelen en te ontdoen van alle overtollige elementen, werd het volle potentieel van de ruimte als hedendaagse werkplek duidelijk. Het nieuwe open plan en de verbeterde daglichttoetreding verhogen de ruimtelijkheid.
Uitdagend waren de korte uitvoeringstermijn en logistiek om alle materialen binnen te krijgen. Bovendien heeft VIVA Architecture alle bekabeling in opbouw voorzien, waardoor een minutieuze uitvoering van de bekabeling in metalen kokers moest worden nagestreefd.
Wat duurzaamheid betreft werd er nagedacht over de zonnetoetreding en de potentiële oververhitting van de kantoren. Bovendien vond de vervanging van alle ramen naar originele raamkozijnen plaats. Die sluiten aan bij de historische uitstraling van het gebouw, en voldoen aan de laatste comfortnormen.