Het VLP is een netwerk van autonome scholen. Bij het ontwerp van Tom Callebaut en Cindy Tirry (tcct) van de kapel voor het hoofdkwartier in Groot-Bijgaarden was de startvraag: hoe kan de kapel vorm geven aan het mysterie van het Lasalliaanse pedagogische project? De kapel wil een metafoor zijn voor de manier waarop het instituut omgaat met mensen: hoe kunnen we de onrust diep in ons omzetten in een infrastructuur die bezoekers een zaligmakend, rustgevend en gelukkig gevoel biedt zodat ze “anders” buitengaan?
Het VLP - Vlaams Lasalliaans Perspectief - is een netwerk van autonome scholen. Bij het ontwerp van Tom Callebaut en Cindy Tirry (tcct) van de kapel voor het hoofdkwartier in Groot-Bijgaarden was de startvraag: hoe kan de kapel vorm geven aan het mysterie van het Lasalliaanse pedagogische project? De kapel wil een metafoor zijn voor de manier waarop het instituut omgaat met mensen: hoe kunnen we de onrust diep in ons omzetten in een infrastructuur die bezoekers een zaligmakend, rustgevend en gelukkig gevoel biedt zodat ze “anders” buitengaan? De beleving van de kapel moet zo sterk zijn dat het bezoekers aanzet tot het initiatief nemen in de eigen scholen.
De bestaande kapel is een hoge balkvormige ruimte met aan drie zijden beeldende verhalen (glasramen of muurschilderingen) en een nis die als abscis functioneert. Al die verhalen worden in de nieuwe kapel achter luiken verborgen zodat de ruimte ofwel een witte leegte kan zijn ofwel gevuld kan zijn met verhalen en betekenis. De witte leegte als uitnodiging voor initiatief voor de toekomst, de verhalen als inspiratie uit het verleden.
De kapel is gevuld met zand om een verstillende, gedempte ruimte te krijgen, om het betreden van de ruimte als een ritueel te laten verlopen en om een groot schrijf- of tekenvlak te hebben. Tussen de witte lege ruimte en de door verhalen gekleurde ruimte liggen heel wat variante ruimten met telkens een andere gerichtheid, lichtinval, kleur en betekenis. De ruimte nodigt uit tot verstilling, reflectie, interactie en initiatief.
Foto's: Luc Roymans Photography
De bestaande kapel is een hoge balkvormige ruimte met aan drie zijden beeldende verhalen (glasramen of muurschilderingen) en een nis die als abscis functioneert. Al die verhalen worden in de nieuwe kapel achter luiken verborgen zodat de ruimte ofwel een witte leegte kan zijn ofwel gevuld kan zijn met verhalen en betekenis. De witte leegte als uitnodiging voor initiatief voor de toekomst, de verhalen als inspiratie uit het verleden.
De kapel is gevuld met zand om een verstillende, gedempte ruimte te krijgen, om het betreden van de ruimte als een ritueel te laten verlopen en om een groot schrijf- of tekenvlak te hebben. Tussen de witte lege ruimte en de door verhalen gekleurde ruimte liggen heel wat variante ruimten met telkens een andere gerichtheid, lichtinval, kleur en betekenis. De ruimte nodigt uit tot verstilling, reflectie, interactie en initiatief.
Foto's: Luc Roymans Photography
Gerelateerde projecten
Onze partners