Koeldaken verminderen stedelijk hitte-eilandeffect

Plaatselijke klimaatverandering versus opwarming van de aarde

Opwarming als gevolg van hitte-eilanden in specifieke gebieden zoals steden is een voorbeeld van lokale klimaatverandering. Lokale klimaatverandering verschilt fundamenteel van opwarming van de aarde. De effecten blijven beperkt tot de lokale schaal en nemen af naarmate men zich verder van de bron verwijdert. Aan de andere kant is de mondiale klimaatverandering niet plaatselijk of regionaal beperkt. Het wordt ook veroorzaakt door andere factoren, zoals verhoogde blootstelling aan de zon of concentraties van broeikasgassen.

Verminderen koeldaken het stedelijk hitte-eilandeffect?

Het installeren van koeldaken op gebouwen is een manier om het hitte-eilandeffect in steden snel en duurzaam te verminderen. Platte daken worden over het algemeen elke 15 - 20 jaar vervangen - een vervangingspercentage van 5 - 7% per jaar. Beheerders en gebouweigenaren hebben dus meer mogelijkheden om daken duurzaam te verbeteren dan andere oppervlakken van gebouwen of terreinen. De voordelen van het installeren van een koeldak gaan veel verder dan het waterdicht maken. Koeldaken dragen ook bij tot koelere en gezondere steden, betere luchtkwaliteit, beperking van de wereldwijde klimaatverandering, en lager energieverbruik zijn vier belangrijke.

Energiebesparing

De energie die wordt gebruikt om gebouwen in de zomer af te koelen vertegenwoordigt een groot deel van het totale energieverbruik. Het resulteert in CO2-emissies, en deze zullen toenemen naarmate de buitentemperaturen stijgen. Hogere binnentemperaturen in de zomer verminderen het algemene comfort en de productiviteit van de mensen. Passieve oplossingen zoals koeldaken kunnen de warmtetoename in gebouwen minimaliseren, waardoor de omstandigheden binnenshuis verbeteren en op meerdere manieren kosteneffectief kunnen zijn.

Het California Department of Energy (DOE) begon in de jaren tachtig met onderzoek naar de voordelen van koeldaken voor energiebesparing en verlaging van de zomertemperaturen in steden. Het Lawrence Berkeley National Laboratory (LBNL) ontwikkelde wiskundige modellen en was een pionier in de bevordering van koeldaken om het energieverbruik voor koeling en de piekbelasting van gebouwen met airconditioning te verminderen. Computerprogramma's kunnen de potentiële energiebesparing berekenen van gebouwen met een koeldak ten opzichte van een standaard dak. Zij berekenen de thermische energiestroom door het dak op een specifieke geografische locatie met gebruikmaking van plaatselijke weerbestanden die gewoonlijk een periode van 10 of 20 jaar bestrijken.

De zonnereflectie is de belangrijkste eigenschap van een dakbedekking om de hoogste energiebesparing te bereiken tijdens de warmere maanden. Daarom zijn koeldakopbouwen het meest effectief om de koellast te verminderen op plaatsen met een hoge zonnestraling en luchttemperaturen. Jaarlijkse energiebesparingen van 10% of meer zijn goed mogelijk met relatief eenvoudige maatregelen.