Op de staalbouwdag eind november reikte een ervaren vakjury de Staalbouwprijzen voor 2012 uit. In deze vervolgreeks toont Architectura u de bekroonde en genomineerde projecten. Vandaag is de laureaat in categorie C “specifieke elementen in staalbouw” aan de beurt: paviljoen Het Huis van het Middelheimmuseum.
Op de staalbouwdag eind november reikte een ervaren vakjury de Staalbouwprijzen voor 2012 uit. In deze vervolgreeks toont Architectura u de bekroonde en genomineerde projecten. Vandaag is de laureaat in categorie C “specifieke elementen in staalbouw” aan de beurt: paviljoen Het Huis van het Middelheimmuseum.
Op 26 mei werd in het Middelheimmuseum in Antwerpen paviljoen ‘Het Huis’ geopend, een halfopen stalen constructie van de hand van de hand van Robbrecht en Daem Architecten. Het Middelheimmuseum, een openluchtmuseum voor beeldhouwwerk, was tot vorig jaar 25 hectare groot en bood plaats aan tweehonderd vaste sculpturen. Omdat er nergens in het park plaats was om de meer kwetsbare beelden in open lucht tentoon te stellen (het Braempaviljoen is namelijk een gesloten paviljoen), besloot de directie om het park uit te breiden en een nieuw halfopen paviljoen te laten bouwen.
Foto: Ney & Partners
Dit paviljoen kwam er in de vijf hectare grote Hortiflora-tuin. Het biedt plaats aan een expositieruimte voor kleine en fragiele sculpturen die er – zonder geconfronteerd te worden met andere werken – in het kader van een tentoonstelling uitgestald staan. Het is een halfopen stalen constructie volgens een grid van 0.81 bij 0.81 meter. Dit grid, gebaseerd op de louismaat, bepaalt consequent de maatvoering van het hele project. De zichtbare staalstructuur, die zelf een kunstwerk is, is de vertaling van een intensieve ontwerpdialoog tussen architecten, ingenieurs en aannemers. Hierbij was het zoeken naar een compromis tussen het esthetische, het structurele en het uitvoerbare.
De huid van het paviljoen, een 5 millimeter dikke staalplaat, wordt om de 81 centimeter geperforeerd door kleine stalen uitsteeksels die op de huid gelast zijn. De dragende stalen ribben vervlechten zich naadloos in het dak. Op sommige plaatsen is er in de wand een lijnenpatroon uitgelaserd, zodat het daglicht gefilterd kan binnenvallen. De deuren bestaan uit grote taatsende staalpanelen. De hele constructie staat via een neopreen-oplegging op een betonnen plaat die iets kleiner is dan het grondvlak. Op deze manier lijkt het paviljoen boven de grond te zweven en kan het de dialoog met de omgeving ten volle aangaan. Niet enkel de opvallende staalconstructie, maar ook de grootte van het paviljoen valt op. Het is een echt ‘huis’, een beschermende omgeving die – hoewel ze open is en interessante zichten biedt – 's nachts toch ook sluit- en bewaakbaar is.
Volgens de jury verdiende het paviljoen de prijs, omdat "deze open museumruimte, tegelijkertijd interieur en exterieur, perfect geïntegreerd is in de omgeving en opgebouwd met moderne middelen."
Architect Mo Vandenberghe van Robbrecht en Daem Architecten legt uit hoe staal is verwerkt in hun bekroonde ontwerp
Op 26 mei werd in het Middelheimmuseum in Antwerpen paviljoen ‘Het Huis’ geopend, een halfopen stalen constructie van de hand van de hand van Robbrecht en Daem Architecten. Het Middelheimmuseum, een openluchtmuseum voor beeldhouwwerk, was tot vorig jaar 25 hectare groot en bood plaats aan tweehonderd vaste sculpturen. Omdat er nergens in het park plaats was om de meer kwetsbare beelden in open lucht tentoon te stellen (het Braempaviljoen is namelijk een gesloten paviljoen), besloot de directie om het park uit te breiden en een nieuw halfopen paviljoen te laten bouwen.
Dit paviljoen kwam er in de vijf hectare grote Hortiflora-tuin. Het biedt plaats aan een expositieruimte voor kleine en fragiele sculpturen die er – zonder geconfronteerd te worden met andere werken – in het kader van een tentoonstelling uitgestald staan. Het is een halfopen stalen constructie volgens een grid van 0.81 bij 0.81 meter. Dit grid, gebaseerd op de louismaat, bepaalt consequent de maatvoering van het hele project. De zichtbare staalstructuur, die zelf een kunstwerk is, is de vertaling van een intensieve ontwerpdialoog tussen architecten, ingenieurs en aannemers. Hierbij was het zoeken naar een compromis tussen het esthetische, het structurele en het uitvoerbare.
De huid van het paviljoen, een 5 millimeter dikke staalplaat, wordt om de 81 centimeter geperforeerd door kleine stalen uitsteeksels die op de huid gelast zijn. De dragende stalen ribben vervlechten zich naadloos in het dak. Op sommige plaatsen is er in de wand een lijnenpatroon uitgelaserd, zodat het daglicht gefilterd kan binnenvallen. De deuren bestaan uit grote taatsende staalpanelen. De hele constructie staat via een neopreen-oplegging op een betonnen plaat die iets kleiner is dan het grondvlak. Op deze manier lijkt het paviljoen boven de grond te zweven en kan het de dialoog met de omgeving ten volle aangaan. Niet enkel de opvallende staalconstructie, maar ook de grootte van het paviljoen valt op. Het is een echt ‘huis’, een beschermende omgeving die – hoewel ze open is en interessante zichten biedt – 's nachts toch ook sluit- en bewaakbaar is.
Volgens de jury verdiende het paviljoen de prijs, omdat "deze open museumruimte, tegelijkertijd interieur en exterieur, perfect geïntegreerd is in de omgeving en opgebouwd met moderne middelen."
Architect Mo Vandenberghe van Robbrecht en Daem Architecten legt uit hoe staal is verwerkt in hun bekroonde ontwerp
Gerelateerde dossiers
Onze partners