Luc Van Muysen: "Red het gebouw in het belang van Limburg!"

"Onlangs publiceerde de krant Het Belang van Limburg een artikel waar het de afbraak van zijn eigen gebouwen aankondigde. Het geheel bestaat uit een kantoorgebouw, een annex uit de jaren negentig en een loods die de oude drukkerij huisvestte.

De loods staat inmiddels leeg. De drukkerij heeft een efficiëntere installatie op een betere locatie. De kantoorgebouwen daarentegen zijn nog in gebruik. Een pareltje van modernistische betonarchitectuur uit de jaren zestig-zeventig.

Als student op de middelbare school in Hasselt fietste ik frequent voorbij de site. Het gebouw heeft toen een bijzondere indruk op mij gemaakt. Het was een soort architectuur die we niet veel zagen in de provincie. Modern, een beetje ruw maar toch licht en horizontaal gelaagd. Het gebouw tilde zich op boven de mooi gevormde heesters van de tuin die de parking verborg. ’s Avonds stond het in kunstlicht en kon je ‘in’ de kantoren kijken waar de journalisten hun werk deden. Ik zie Hugo Camps, met sigaret in de mond, en met hoofd in de wolken, in mijn gedachten flaneren over de bloedmooie zwart-groene Scandinavische leistenen vloer. Het bouwvolume zweefde boven het in vorm gesnoeide landschap dat er omheen werd geboetseerd. Het spiegelde zich aan de architectuurtaal van Paul Rudolph en Arthur Erickson in de Verenigde Staten. De architectuur stond voor een moderne, zakelijke, frisse wind die door de provincie moest waaien. Het straalde ondernemerschap uit, toekomstvisie. Het was vernieuwend en verrassend.

Het heeft door de jaren heen een plaats veroverd in ons collectief geheugen.

Het heeft mij en wellicht vele anderen geïnspireerd om later voor het vak van architect te kiezen.

Als student architectuur in Brussel begreep ik dat dit gebouw iconisch en bijzonder was voor de provincie. In het architectuurdiscours van die tijd werd er niet veel gesproken over wat er gebouwd werd in ‘de’ Limburg. Het was een niemandsland, ver weg van de stedelijke ambities van het centrum, lees de essays van die tijd er maar op na. Er waren een paar lichtpunten, het nieuwe cultuurcentrum van Hasselt, het zwembad in Genk, De Generale bank in Hasselt, het retraite huis in Godsheide en …de kantoorgebouwen van het Belang van Limburg.

De architectuur van dit gebouw is ‘top’, het klasseren waard, net als de andere gebouwen die ik net opnoemde. Laat ons deze gebouwen en hun kwaliteiten erkennen, bewaren en koesteren.

Restaureren op een hedendaagse wijze kan. Er zijn inmiddels ontelbare voorbeelden waar dergelijke modernistische gebouwen zijn opgewaardeerd tot een energievriendelijk, ecologisch en hedendaags gebouw. Promotiepraatjes houden hier niet lang stand.

Het waarderen van dit stukje architectuurgeschiedenis is een vorm van ‘respect’ voor jong erfgoed. Het is een vorm van culturele duurzaamheid. Voor al wie graag het label van duurzaamheid uitdraagt moet dit een evidentie zijn.

De krant die de cultuur van zijn cliënteel wil uitdragen zou zich moeten schamen als dit gebouw tegen de vlakte gaat.

Dit is daarom een oproep.

Aan de Stad Hasselt en het agentschap Onroerend Erfgoed: toon hetzelfde engagement en dezelfde zorg voor onze modernistisch architectuur, als voor ons eeuwenoud patrimonium.

Aan de architectuurverenigingen (het VAi, ArchitectuurWijzer, Docomomo,…) en het architectuuronderwijs: onderzoek, benadruk en strijd ook voor het belang van ons recent architectuurverleden, als erfgoed van morgen en kind van zijn tijd.

Aan de huidige eigenaars van het gebouw: grijp het momentum om een moedige keuze te maken met respect voor cultuur in de ruimste zin.

Aan de promotoren en ontwikkelaars: toon aan dat een ‘tabula rasa’ vernieuwing geen doel op zich hoeft te zijn.

De totale vernieuwing is zelden het enige alternatief voor het waardevolle en kwalitatieve van het bestaande. Kies daarom niet voor een generieke en blindelingse verkaveling van stalen kantoordozen maar respecteer ons erfgoed!"