Mechelen wordt een museum rijker. In een oud gewelf onder de IJzerenleen wordt het Vlietenmuseum ondergebracht, dat de gelaagdheid van de oude stad zichtbaar maakt. Dit project werd ontworpen door awg architecten i.s.m. OKRA Landschapsarchitecten in opdracht van de Stad Mechelen. De start van de bouwwerken wordt voorzien in het voorjaar van 2011
Mechelen wordt een museum rijker. In een oud gewelf onder de IJzerenleen, het plein dat zich uitstrekt van de Steenweg tot aan de Grootbrug, wordt een museum ondergebracht, dat de gelaagdheid van de oude stad zichtbaar maakt. Dit project werd ontworpen door awg architecten i.s.m. OKRA Landschapsarchitecten in opdracht van de Stad Mechelen. De start van de bouwwerken wordt voorzien in het voorjaar van 2011.
Onder de IJzerenleen in Mechelen zal het Vlietenmuseum de ondergrondse geschiedenis van de stad blootleggen.
De oude vliet onder de IJzerenleen
De IJzerenleen is een groot, langgerekt plein dat in de geschiedenis van de stad Mechelen altijd al één van de belangrijkste openbare plaatsen is geweest. Eeuwen geleden bestond alleen de Steenweg in Mechelen, een oude verhoogde en gekasseide baan die de Grootburg en de huidige Steenweg verbond. Begin 13e eeuw werd aan deze steenweg een vliet of kanaaltje gegraven dat de Dijle met de Koolvliet verbond. Tot vóór de eeuwwisseling van de 19de-20de eeuw was Mechelen doorspekt van deze kanaaltjes. Door de industrialisering en de sterke toename van de bevolking in de 19e eeuw werden de vlietjes echter open riolen en de oorzaak van epidemieën. In het begin van de 20e eeuw werden grote werken ondernomen. Vele vlietjes werden voorzien van rioolbuizen en daarna gedempt, anderen werden overwelfd.
De vliet op de huidige IJzerenleen werd in 1532 al overwelfd en de vismarkt, die tot dan toe op de oostelijke oever van de vliet had plaatsgevonden, verhuisde naar wat nu de Vismarkt is. De benaming “IJzerenleen” verwijst naar de ijzeren leuningen die in de 16e eeuw aan de vliet werden opgesteld en nog steeds in het stadsbeeld een aandenken aan het vroegere kanaal vormen.
Kelderluiken ontsluiten de gelaagde geschiedenis van Mechelen
Het nieuwe Vlietenmuseum dat in Mechelen onder de IJzerenleen wordt ondergebracht, legt de geschiedenis van de stad weer bloot. Het gewelf over de vliet was immers niet het product van één ingreep, maar een geëvolueerd bouwwerk, dat later ook als schuilkelder werd gebruikt. Deze evolutie wordt zichtbaar in de ruimte van het museum onder de IJzerenleen. De gelaagde stad toont zich hierdoor aan het publiek.
De entreedeuren van het museum zijn opgevat als kelderluiken, een metafoor voor de ontsluiting van de kelders van de huizen uit de omgeving. De toegang tot het museum is subtiel, vermits het museum in de grond ingericht wordt en geen opbouw in de openbare ruimte gemaakt werd. Spectaculair is echter de grootte van de luiken en het effect ervan op de openbare ruimte als het museum geopend is. Een mooie contradictie die de relatie tussen de bovengrondse en ondergrondse wereld van de stad uitbeeldt.
Het Vlietenmuseum is nauwelijks een ingreep in de openbare ruimte: over de gesloten toegangsluiken kan gewoon gewandeld worden.
De oude vliet onder de IJzerenleen
De IJzerenleen is een groot, langgerekt plein dat in de geschiedenis van de stad Mechelen altijd al één van de belangrijkste openbare plaatsen is geweest. Eeuwen geleden bestond alleen de Steenweg in Mechelen, een oude verhoogde en gekasseide baan die de Grootburg en de huidige Steenweg verbond. Begin 13e eeuw werd aan deze steenweg een vliet of kanaaltje gegraven dat de Dijle met de Koolvliet verbond. Tot vóór de eeuwwisseling van de 19de-20de eeuw was Mechelen doorspekt van deze kanaaltjes. Door de industrialisering en de sterke toename van de bevolking in de 19e eeuw werden de vlietjes echter open riolen en de oorzaak van epidemieën. In het begin van de 20e eeuw werden grote werken ondernomen. Vele vlietjes werden voorzien van rioolbuizen en daarna gedempt, anderen werden overwelfd.
De vliet op de huidige IJzerenleen werd in 1532 al overwelfd en de vismarkt, die tot dan toe op de oostelijke oever van de vliet had plaatsgevonden, verhuisde naar wat nu de Vismarkt is. De benaming “IJzerenleen” verwijst naar de ijzeren leuningen die in de 16e eeuw aan de vliet werden opgesteld en nog steeds in het stadsbeeld een aandenken aan het vroegere kanaal vormen.
Kelderluiken ontsluiten de gelaagde geschiedenis van Mechelen
Het nieuwe Vlietenmuseum dat in Mechelen onder de IJzerenleen wordt ondergebracht, legt de geschiedenis van de stad weer bloot. Het gewelf over de vliet was immers niet het product van één ingreep, maar een geëvolueerd bouwwerk, dat later ook als schuilkelder werd gebruikt. Deze evolutie wordt zichtbaar in de ruimte van het museum onder de IJzerenleen. De gelaagde stad toont zich hierdoor aan het publiek.
De entreedeuren van het museum zijn opgevat als kelderluiken, een metafoor voor de ontsluiting van de kelders van de huizen uit de omgeving. De toegang tot het museum is subtiel, vermits het museum in de grond ingericht wordt en geen opbouw in de openbare ruimte gemaakt werd. Spectaculair is echter de grootte van de luiken en het effect ervan op de openbare ruimte als het museum geopend is. Een mooie contradictie die de relatie tussen de bovengrondse en ondergrondse wereld van de stad uitbeeldt.
Gerelateerde dossiers
Met medewerking van
Onze partners