Op de campus van WZC Sint-Elisabeth in Eeklo heerste de voorbije maanden heel wat bedrijvigheid. Vlak naast het huidige woonzorgcentrum verrees een nieuw complex met twintig serviceflats en een aanvullend woonzorggedeelte voor mensen met dementie. Opvallend hierbij zijn de aparte leefgroep voor jongdementerenden en de markante, hedendaagse architectuur. Op 13 november vorig jaar verklaarden directeur Joris Rombaut en architect Jo De Maesschalck (AMV architecten) het nieuwe gebouw definitief voor geopend.
Op de campus van WZC Sint-Elisabeth in Eeklo heerste de voorbije maanden heel wat bedrijvigheid. Vlak naast het huidige woonzorgcentrum verrees een nieuw complex met twintig serviceflats en een aanvullend woonzorggedeelte voor mensen met dementie. Opvallend hierbij zijn de aparte leefgroep voor jongdementerenden en de markante, hedendaagse architectuur. Op 13 november vorig jaar verklaarden directeur Joris Rombaut en architect Jo De Maesschalck (AMV architecten) het nieuwe gebouw definitief voor geopend.
.jpg)
Het intrigerende nieuwe gebouw van WZC Sint-Elisabeth in Eeklo biedt plaats aan een speciale afdeling voor dementerenden en twintig ruime serviceflats.
Masterplan 2020
WZC Sint-Elisabeth is al jaren een vaste waarde in Eeklo. In het hart van de stad biedt het hulpbehoevende ouderen uit de buurt een nieuwe thuis. Vanwege de toenemende vergrijzing (stijgende vraag naar lokale ouderenzorg) en de steeds strengere normering (de nood om tweepersoonskamers om te bouwen naar eenpersoonskamers) kampte WZC Sint-Elisabeth de laatste tijd echter met een acuut plaatsgebrek. Bovendien schermde directeur Joris Rombaut met het idee om voor het eerst in Vlaanderen grootschalige opvang voor jongdementerenden aan te bieden, een lovenswaardige ambitie die helaas moeilijk binnen de muren van het bestaande woonzorgcentrum te realiseren viel. “Een structurele uitbreiding drong zich op, en dus hebben we een aantal jaar geleden het allesomvattende Masterplan 2020 uitgewerkt,” legt Joris Rombaut uit. “Dit voorziet in de uitbreiding en de vernieuwing van het woonzorgcentrum en de creatie van een heuse zorgcampus met 'zorgpark'. Het bestaande woonzorgcentrum – 154 bedden, dagverzorgingscentrum op het gelijkvloers – zal binnen een paar jaar worden vervangen door een nieuw gebouw met achttien extra bedden, een tweede dagverzorgingscentrum voor jongdementerenden, een palliatieve eenheid voor vijf personen en een centrum voor kortverblijf met zeven beschikbare plaatsen. Op het domein is ook een kinderdagverblijf en komen er op termijn enkele gebouwen met residentiële functies bij. Maar allereerst was er dus de bouw van een nieuw, aanpalend complex met een extra woonzorggedeelte voor mensen met dementie en serviceflats.”
.jpg)
De serviceflats op de verdieping zijn bereikbaar via een open gaanderij rond de patio’s.
Gepaste opvang voor jongdementerenden
Het nieuwe gebouw bestaat in wezen uit twee onafhankelijke delen. Het gelijkvloers biedt plaats aan een speciale afdeling voor dementerenden, de verdieping aan twintig ruime serviceflats. De afdeling voor dementerenden is opgedeeld in twee leefgroepen voor veertien personen en één leefgroep die specifiek voorbehouden is voor tien jongdementerenden. Elke leefgroep beschikt over een ruime gemeenschappelijke leefruimte met keuken en een aangename binnentuin, al is de benadering voor de jongdementerenden toch net iets anders. “Sinds 2008 zetten we ons actief in om voor jongdementerenden specifieke, volwaardige opvangmogelijkheden te voorzien. Meestal worden ze weggestopt in de psychiatrie, wat voor hen uiteraard geen goede woonomgeving is. Jongdementerenden onderbrengen in afdelingen voor oudere dementerenden is ook geen optie. Ze zijn op fysiek vlak tot veel meer in staat, hebben totaal andere interesses en hebben dan ook nood aan meer gepaste opvangfaciliteiten. We zijn erg blij dat we dit in WZC Sint-Elisabeth voortaan kunnen aanbieden. De leefgroep voor jongdementerenden is in verhouding een stuk groter en bevat een veel ruimere keuken, net omdat ze heel vaak zelf koken. Om het thuisgevoel te bevorderen hebben we in de zithoek bijvoorbeeld ook een driezit in wit leder geplaatst, wat je in andere woonzorgomgevingen toch zelden aantreft. Bovendien hebben we een fitnessruimte ingericht waar ze zichzelf sportief kunnen uitleven. Het zorgaspect zit 'm bij jongdementerenden eerder in het begeleiden, en dus kwam het erop aan om een warme woonomgeving te creëren waar de bewoners elkaar echt helpen (self supporting community). Mijns inziens zijn we daar aardig in geslaagd!”
.jpg)
Het nieuwe gebouw is compact, maar geeft toch geen besloten gevoel doordat er op strategische plekken zeer toegankelijke patio’s ingepast zijn die ervoor zorgen dat er heel wat daglicht binnenvalt.
Wonen rond de tafel
Het woonzorgconcept op de nieuwe afdeling staat grotendeels in het teken van sociale interactie. De kamers zijn niet bijster groot, maar dat is een bewuste keuze, vertelt Joris Rombaut: “We wilden af van het 'zorg-rond-het-bedconcept'. 'Wonen rond de tafel' is de nieuwe norm. We willen bewoners overdag zo min mogelijk aantreffen in hun eigen kamer. Vandaar dat we de sociale interactie in de leefruimte zullen trachten te maximaliseren door er een warme, familiale, huishoudelijke sfeer te creëren.” De inrichting en het interieur van het nieuwe complex sluiten perfect aan bij deze filosofie. “Het gebouw geeft een zeer frisse, levendige indruk,” vindt architect Jo De Maesschalck. “Aangezien we de kleine beschikbare ruimte maximaal moesten zien te benutten, is het een erg compact volume geworden dat gedeeltelijk rond het bestaande woonzorgcentrum kronkelt. Maar om toch geen besloten gevoel te krijgen, hebben we op strategische plekken zeer toegankelijke patio’s ingepast die er ook voor zorgen dat er heel wat daglicht binnenvalt. Witte tinten en openheid overheersen. Alle ontwerpmatige keuzes zijn goed op elkaar afgestemd (zichten, kleurtinten, verlichting, meubilair, ...), waardoor het een erg mooi geheel is geworden.”
Ook aan de buitenkant springt het gebouw op een fijne manier in het oog. De gevelbekleding – gevelleien in drie grijstinten, geschakeerd in bepaald patroon – zorgt als het ware voor een 'tintelend' effect. “Deze leien zijn een stuk dunner, waardoor er meer ruimte was voor isolatie,” licht De Maesschalck verder toe. “Het verdiepingsniveau is opgebouwd uit een houtskelet met nog betere isolatie, zodat de ruime serviceflats in wezen lage-energiewoningen zijn. De flats zijn bereikbaar via een open gaanderij rond de patio’s. De hoge leefruimte geeft ze een spatieus en luxueus karakter. Dit alles kadert uitstekend in de duurzame, ecologische dimensie van het project. De toekomstige zorgcampus zal immers een uitgesproken groen karakter hebben. Je kan het dus gerust een project noemen dat op alle vlakken vooruitstrevend is.”
.jpg)
“Wonen rond de tafel is de nieuwe norm in ons woonzorgcentrum,” aldus Joris Rombaut. “Een warme, familiale, huiselijke sfeer moet de sociale interactie in de gezellige leefruimte stimuleren.”
Foto's: AMV Architecten
Noot: Dit artikel verscheen eerder al in Bouwen aan de Zorg.
Masterplan 2020
WZC Sint-Elisabeth is al jaren een vaste waarde in Eeklo. In het hart van de stad biedt het hulpbehoevende ouderen uit de buurt een nieuwe thuis. Vanwege de toenemende vergrijzing (stijgende vraag naar lokale ouderenzorg) en de steeds strengere normering (de nood om tweepersoonskamers om te bouwen naar eenpersoonskamers) kampte WZC Sint-Elisabeth de laatste tijd echter met een acuut plaatsgebrek. Bovendien schermde directeur Joris Rombaut met het idee om voor het eerst in Vlaanderen grootschalige opvang voor jongdementerenden aan te bieden, een lovenswaardige ambitie die helaas moeilijk binnen de muren van het bestaande woonzorgcentrum te realiseren viel. “Een structurele uitbreiding drong zich op, en dus hebben we een aantal jaar geleden het allesomvattende Masterplan 2020 uitgewerkt,” legt Joris Rombaut uit. “Dit voorziet in de uitbreiding en de vernieuwing van het woonzorgcentrum en de creatie van een heuse zorgcampus met 'zorgpark'. Het bestaande woonzorgcentrum – 154 bedden, dagverzorgingscentrum op het gelijkvloers – zal binnen een paar jaar worden vervangen door een nieuw gebouw met achttien extra bedden, een tweede dagverzorgingscentrum voor jongdementerenden, een palliatieve eenheid voor vijf personen en een centrum voor kortverblijf met zeven beschikbare plaatsen. Op het domein is ook een kinderdagverblijf en komen er op termijn enkele gebouwen met residentiële functies bij. Maar allereerst was er dus de bouw van een nieuw, aanpalend complex met een extra woonzorggedeelte voor mensen met dementie en serviceflats.”
Gepaste opvang voor jongdementerenden
Het nieuwe gebouw bestaat in wezen uit twee onafhankelijke delen. Het gelijkvloers biedt plaats aan een speciale afdeling voor dementerenden, de verdieping aan twintig ruime serviceflats. De afdeling voor dementerenden is opgedeeld in twee leefgroepen voor veertien personen en één leefgroep die specifiek voorbehouden is voor tien jongdementerenden. Elke leefgroep beschikt over een ruime gemeenschappelijke leefruimte met keuken en een aangename binnentuin, al is de benadering voor de jongdementerenden toch net iets anders. “Sinds 2008 zetten we ons actief in om voor jongdementerenden specifieke, volwaardige opvangmogelijkheden te voorzien. Meestal worden ze weggestopt in de psychiatrie, wat voor hen uiteraard geen goede woonomgeving is. Jongdementerenden onderbrengen in afdelingen voor oudere dementerenden is ook geen optie. Ze zijn op fysiek vlak tot veel meer in staat, hebben totaal andere interesses en hebben dan ook nood aan meer gepaste opvangfaciliteiten. We zijn erg blij dat we dit in WZC Sint-Elisabeth voortaan kunnen aanbieden. De leefgroep voor jongdementerenden is in verhouding een stuk groter en bevat een veel ruimere keuken, net omdat ze heel vaak zelf koken. Om het thuisgevoel te bevorderen hebben we in de zithoek bijvoorbeeld ook een driezit in wit leder geplaatst, wat je in andere woonzorgomgevingen toch zelden aantreft. Bovendien hebben we een fitnessruimte ingericht waar ze zichzelf sportief kunnen uitleven. Het zorgaspect zit 'm bij jongdementerenden eerder in het begeleiden, en dus kwam het erop aan om een warme woonomgeving te creëren waar de bewoners elkaar echt helpen (self supporting community). Mijns inziens zijn we daar aardig in geslaagd!”
Wonen rond de tafel
Het woonzorgconcept op de nieuwe afdeling staat grotendeels in het teken van sociale interactie. De kamers zijn niet bijster groot, maar dat is een bewuste keuze, vertelt Joris Rombaut: “We wilden af van het 'zorg-rond-het-bedconcept'. 'Wonen rond de tafel' is de nieuwe norm. We willen bewoners overdag zo min mogelijk aantreffen in hun eigen kamer. Vandaar dat we de sociale interactie in de leefruimte zullen trachten te maximaliseren door er een warme, familiale, huishoudelijke sfeer te creëren.” De inrichting en het interieur van het nieuwe complex sluiten perfect aan bij deze filosofie. “Het gebouw geeft een zeer frisse, levendige indruk,” vindt architect Jo De Maesschalck. “Aangezien we de kleine beschikbare ruimte maximaal moesten zien te benutten, is het een erg compact volume geworden dat gedeeltelijk rond het bestaande woonzorgcentrum kronkelt. Maar om toch geen besloten gevoel te krijgen, hebben we op strategische plekken zeer toegankelijke patio’s ingepast die er ook voor zorgen dat er heel wat daglicht binnenvalt. Witte tinten en openheid overheersen. Alle ontwerpmatige keuzes zijn goed op elkaar afgestemd (zichten, kleurtinten, verlichting, meubilair, ...), waardoor het een erg mooi geheel is geworden.”
Ook aan de buitenkant springt het gebouw op een fijne manier in het oog. De gevelbekleding – gevelleien in drie grijstinten, geschakeerd in bepaald patroon – zorgt als het ware voor een 'tintelend' effect. “Deze leien zijn een stuk dunner, waardoor er meer ruimte was voor isolatie,” licht De Maesschalck verder toe. “Het verdiepingsniveau is opgebouwd uit een houtskelet met nog betere isolatie, zodat de ruime serviceflats in wezen lage-energiewoningen zijn. De flats zijn bereikbaar via een open gaanderij rond de patio’s. De hoge leefruimte geeft ze een spatieus en luxueus karakter. Dit alles kadert uitstekend in de duurzame, ecologische dimensie van het project. De toekomstige zorgcampus zal immers een uitgesproken groen karakter hebben. Je kan het dus gerust een project noemen dat op alle vlakken vooruitstrevend is.”
Foto's: AMV Architecten
Noot: Dit artikel verscheen eerder al in Bouwen aan de Zorg.
Gerelateerde dossiers
Met medewerking van
Gerelateerde projecten
Onze partners