Moxy Hotel Antwerpen: een kwestie van perspectief

Wanneer iets vanuit verschillende perspectieven wordt bekeken, is het zeldzaam dat het uiterlijk hetzelfde blijft. In het geval van het Moxy Hotel, op deze specifieke locatie, konden de gevels echter nauwelijks meer van elkaar verschillen. De identiteit van de bouwgrond zelf is viervoudig: in het zuiden het monumentale, door Richard Rogers ontworpen Hof voor de Rechten van de Mens; in het westen een groot park en een nieuwe wijk met dicht opeengepakte, dure flats; in het noorden leegstaande industriële gebouwen en werkplaatsen; in het oosten een "Grunderzeit"-wijk uit het midden tot het einde van de 19e eeuw.

dubbelzinnige rol

Ook de rol van de nieuwbouw is dubbelzinnig: het omvat een benzinestation, parkeergelegenheid, een supermarkt, flats, kantoorruimte, een hotel en een restaurant. Bovendien moest het nieuwe bouwwerk een bestaand bouwblok vervolledigen en aanvullen. De hele nieuwe wijk is in beweging, wat wordt weerspiegeld door het stromende water van de nabijgelegen Schelde.

Hoewel de architecten duidelijk voor een complexe taak stonden, hebben ze bereikt wat onmogelijk leek: erin slagen alle gevels, alle gebruiksmogelijkheden, oud en nieuw samen te smelten tot een herkenbaar geheel met ongelijke aspecten. Het terugkerende motief op hun gevels is een doorlopend, modulair rasterontwerp waarbij gebruik is gemaakt van een materiaalcombinatie van beton en bronskleurig metaal.

Rechthoekig rastersysteem

De voorgevel langs de weg is bekleed met  ALUCOBOND® Premium Anodised Bronze 02 cassette systemen met brede, asymmetrische, afgeschuinde randen die de ramen in een rechthoekig rastersysteem rangschikken. Dit hoekige raster wordt ver buiten de eigenlijke ramen voortgezet in de vorm van een halfhoog raster boven het voorplein van het benzinestation. De afzonderlijke vlakken zijn hier bekleed met langwerpige aluminium panelen in dezelfde bronskleur. De betonnen sokkel met grote etalages strekt zich uit rondom het gebouw. Aan de zuidzijde hebben de architecten het motief aangepast.

De bovenste verdiepingen volgen nog steeds het rasterpatroon, maar de raamomlijstingen op het ene niveau zijn omgekeerd in de volgende verdieping. Het gebouw lijkt zich te ontvouwen en wordt meer driedimensionaal. Aan de parkzijde verandert het uiterlijk opnieuw door zich ruimtelijk te openen met betonnen balkons, beglaasde balustrades en naar binnen hellende houten gevels. In tegenstelling tot de gevel langs de weg is deze "groene" kant niet zo glad en glanzend, maar toch consistent dankzij de kozijnen en balustrades in dezelfde tint brons, en dankzij het strenge modulaire gevelraster.

Coherent en verenigbaar geheel

De afmetingen van het raster zorgen ervoor dat de configuratie niet wordt onderbroken door de ingang van winkels, appartementen of de ondergrondse parkeergarage op straatniveau, noch door de beglazing van de winkeletalages. De relatie van dit gebouw met zijn omgeving hangt letterlijk af van je perspectief en toch vormen alle verschillende aspecten samen een coherent en verenigbaar geheel.