Muller Van Severen laat zich voor expo Frames inspireren door architecturale vormen

De tentoonstelling Frames kan gezien worden als een totaalinstallatie, een allesomvattend universum van vorm, kleur, licht, reflectie en transparantie. Meer dan 30 werken worden samengebracht in de monumentale ruimte van Tim Van Laere Gallery, waarin het kunstenaarsduo zoekt naar de meest essentiële sculpturale impact aan de hand van een minimale ingreep.

Architecturale vormen

Voor Frames vertrekt Muller Van Severen telkens van één enkele plaat, waaruit door het snijden en vouwen openingen en dieptes ontstaan die niet alleen ruimte bieden voor functies, maar ook een brug slaan tussen werkelijkheid en verbeelding. Uit een vlakke plaat ontstaat zo een sculptuur die zich beweegt tussen abstractie en figuratie. Met Frames creëert Muller Van Severen een fictieve wereld van beelden, waarin alternatieve intrinsieke betekenissen en mogelijkheden tot uitdrukking komen, balancerend tussen realisme en surrealisme.

Hiervoor laat het duo zich inspireren door verschillende architecturale vormen. Hoewel de functionaliteit nog steeds een kenmerkende factor is bij elk individueel object, komt als eerste de viering van de mogelijkheden van de pure geometrische vormen in deze totaalinstallatie naar voren. Hiermee herinnert Muller Van Severen ons aan het gedurfde visuele vocabulaire bestaande uit geometrische vormen met verschillende kleuren, geïntroduceerd door de Suprematisten. De werken Frame #17 en Frame #20 kunnen zelfs gezien worden als een duidelijke verwijzing naar Malevich’s installatie voor The Last Futurist Exhibition of Paintings 0,10 in 1915.

Meubels als kunstobjecten

Muller Van Severen gaat echter verder en wil niet enkel een demonstratie geven van een uitgepuurd gebruik van vorm en kleur, het duo wil ook dat deze vormen een essentieel onderdeel kunnen uitmaken van ons dagdagelijks leven en nodigt iedereen dan ook uit om hun sculpturen te gebruiken en te bewonen. Hiermee bouwen ze verder op de principes die Franz West introduceerde in de kunstwereld, die de participatieve waarde van een kunstwerk benadrukte in zijn oeuvre.

Het was ook Franz West die zorgde voor een radicale omwenteling die meubels tot volwaardige kunstobjecten uitriep. Waar de meubelstukken voor Franz West "adaptieven voor het lichaam in rust” waren, zoekt Muller Van Severen net op hoe meubels ons leven vormen en wat hun impact is op zowel de ruimte als de gebruiker. Hoe versterken deze objecten de dialoog tussen ons, elkaar en de ruimte? Deze benadering van meubels als kunstobject kan vergeleken worden met Gordon Matta-Clark’s benadering van architectuur en kunst. Net zoals Matta-Clark plaatst Muller Van Severen zich in de periferie om zich zo alle vrijheid toe te eigenen om de bestaande conventies van zowel kunst als design te doorbreken.