Natuurlijke rauwheid dankzij 160 ton staal

The Silo is een project gesitueerd in North Harbour, een nieuwe wijk in het noorden van Kopenhagen. De wijk wordt wel eens ‘het Venetië van Scandinavië’ genoemd, aangezien heel wat kanalen en waterplaatsen de hoofdrol opeisen. Toen de architecten van COBE in deze nieuwe wijk geconfronteerd werden met een vijftig jaar oude graansilo van zeventien verdiepingen, was de missie al snel duidelijk: het verouderde gebouw transformeren naar een nieuw stedelijk ankerpunt dat mensen aantrekt. Het eindresultaat: een fonkelnieuw gebouw met 38 appartementen, die variëren in grootte van 106 tot 401 vierkante meter. De onderste en bovenste verdiepingen zijn toegankelijk voor het publiek.

Industriële uitstraling

Voor COBE, een multidisciplinair bureau met 130 werknemers, staat architectuur nooit los van de socioculturele en historische context waarin het bureau opereert. Daarom hecht COBE een groot belang aan het hergebruiken van bestaande gebouwen. “One man’s trash is another man’s treasure”, aldus Maria Aufegger van COBE. “We wilden de natuurlijke rauwheid van de graansilo behouden. Het gebouw was één enorm blok beton, dat we vooral niet wilden afbreken. Zo zou de industriële uitstraling ook na de reconversie behouden blijven.”

Een moeilijk onderdeel van het werk van COBE was het vinden van een gevelbekleding die de rauwe look van de graansilo zou kunnen benaderen. De gevel moest het gebouw zijn industriële uitstraling teruggeven. Uiteindelijk boden platen uit gegalvaniseerd staal een oplossing om het betonnen blok blijvend sterk en majestueus te laten overkomen.

Tijdens het project kwamen er heel wat uitdagingen naar boven die een oplossing vereisten. De zeventien verdiepingen hadden immers allemaal een andere vloerhoogte, en er waren geen openingen in het beton beschikbaar. Het programmeren van de silo en het vinden van de juiste gevelstructuur- en bekleding was daarom geen eenvoudige opgave. Daarom werd gekozen van een transformatie van binnenuit. Het betonnen gebouw werd volledig gestript, oude machines en leidingen werden afgebroken, zodat alleen het rauwe beton nog overbleef. Daarna werden in het bestaande beton de nodige openingen uitgesneden en de gevelbekleding uit gegalvaniseerd staal toegevoegd.

"De gevel moest het gebouw zijn industriële uitstraling teruggeven. Uiteindelijk boden platen uit gegalvaniseerd staal een oplossing om het betonnen blok blijvend sterk en majestueus te laten overkomen"

Geperforeerde balkons

De gevel sluit naadloos aan bij wat er zich achter bevindt: terrassen van verschillende grootte voor de appartementen, en glaspartijen en vlakke openingen voor de publieke ruimtes onder- en bovenaan. De balkons bestaan uit gradueel geperforeerde stalen platen, met minder openingen onderaan om meer privacy te voorzien, en meer openingen bovenaan om een prachtig uitzicht op de omgeving mogelijk te maken. De speelsheid van de balkons, hun variërende afmetingen en de verschillende openingen springt in het oog.

Een van de meest opmerkelijke eigenschappen van The Silo is de enorme grootte van de balkons. Ze verschillen in afmetingen, maar de grootste balkons meten tot 8 meter hoog. COBE heeft zelfs één prototype van de balkons tentoongesteld in het Danish Architecture Center. “In vergelijking met dergelijke constructies in andere gebouwen valt pas echt op wat voor een indrukwekkend element aan deze gevel pronkt”, aldus Aufegger.

In totaal werd maar liefst 160 ton staal gebruikt voor The Silo. Dit project vergde dan ook heel wat gedetailleerd precisiewerk, zowel voor de ingenieurs die instonden voor de berekeningen als voor de bouwvakkers die dit huzarenstukje hebben afgewerkt. De stalen panelen, tot 7 meter hoog, werden quasi-prefab geproduceerd in een gehuurde hal en van daaruit rechtstreeks naar de silo getransporteerd.

Reflectie van de stalen panelen

De indrukwekkende gevel kan er totaal verschillend uitzien, afhankelijk van het tijdstip en het weer. “Wanneer het zonnig is, zie je de reflectie van de gegalvaniseerde stalen panelen. Is het daarentegen bewolkt, dan heeft het gebouw een mattere, maar nog altijd zeer interessante uitstraling. En bij zonsondergang krijgt de stalen gevel dan weer een volledig andere expressie, dankzij de rode kleurtoon. Bovendien merken we dat ook rode gebouwen in de omgeving voor een rode toon van de gevel zorgen, opnieuw dankzij de lichtreflectie. Dit was een werk van lange adem, maar als je zoiets ziet besef je pas echt dat het de moeite waard is geweest”, besluit Maria Aufegger.